μεταξωτά βρακιά, πόνος, λαμόγια, κλπ κλπ

«Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και 'πιδέξιους κώλους» λέει μια παροιμία, που σημαίνει πως δε φτάνει να ψωνίσεις ένα πληκτρολόγιο και να πατάς τα δάχτυλά σου πάνω του, νά'χεις και υπολογιστή τζιτζί, ακόμα και σύνδεση ντιεσέλ εκτός ΟΤΕ (πφφφ.. τσοκαρίες) ούτε ακόμα να βρίσκεσαι στην κατάλληλη ηλικία, κάτω των τριάντα λέμε, ώστε να λογίζεσαι για πολίτης του διαδικτύου, ακόμα κι αν κάθεσαι σε καρέκλα γραφείου και έχεις «επαγγελματικές υποχρεώσεις» που σε εμποδίζουν να αρπάξεις μια τσάπα και να πας να καθαρίσεις μερικά αποκαΐδια για να μην έχουμε μια απ' τα ίδια, αν και τώρα που το σκέφτομαι, πληρώνεις κι εσύ μάγκα μου και θα πληρώνεις για πάάάάρα πολλά χρόνια δυστυχώς την εγκατάλειψη του τόπου σου κι ας νομίζεις ότι δεν ευθύνεσαι κι ας φοβάσαι μη κακοχαρακτηριστείς που «αναμειγνύεσαι» σε «πολιτικά» -φτου κακά- πράγματα, λες και πολιτική είναι οι βουλευτές και τα λαμόγια τους (τι σημαίνει λαμόγια; ελπίζω να χρησιμοποιώ σωστά μια λέξη της μόδας που ΔΕΝ γνωρίζω) και όχι ο αέρας που ανασαίνεις και το νερό που πίνεις. Αυτά γράφω με ΠόΝΟ ψυχής (τι λέξη πια αυτός ο ΠόΝΟΣ!!) γιατί βρίσκομαι στη θέση που το μυαλό μου καίγεται επειδή φως δεν βλέπω σήμερα -ίσως αύριο έρθω πάλι στα ίσια μου, ίσως...