«Οταν εσείς κοιμόσαστε τη νύχτα ωραία, εγώ αγρυπνούσα»

Μικρό απόσπασμα από συνέντευξη του ποιητή Γιώργου Σεφέρη στον Γιώργη Παυλόπουλο

(...) Πριν από 40 χρόνια καίγαμε ανθρώπους στους φούρνους. Τώρα είναι μια παρακμή. Το μέγα πολιτικό πρόβλημα, για μένα είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, η καταστροφή της μάνας γης. Αν δεν σταματήσει αυτό –κι εγώ λέω πως δεν θα σταματήσει- οραματίζομαι πως θα 'ρθουν εποχές που θα καίμε τα αυτοκίνητα, θα τα πετάμε, θα καίμε τις τηλεοράσεις, όλες αυτές τις αηδίες, τις πλασματικές ανάγκες και θα περιορισθούμε στις ουσιαστικές μας ανάγκες. Έχουμε φορτώσει τη ζωή μας, την έχουμε κάνει κόλαση. Απ' το Μαρούσι για να πας στο κέντρο της Αθήνας θέλεις 1 με 1 1/2 ώρες. Έφαγες τη μέρα σου, για να πας να κάνεις μια δουλειά σου! Λοιπόν, αυτοί οι ρυθμοί είναι ας πούμε βίος αβίωτος.

- Και ποιος είναι τώρα ο ρόλος του ποιητή; Ο ποιητής πρέπει να έχει πράγματα να εμπνέεται. Σε μια τέτοια κοινωνία που δεν είναι ωραία;

- O ποιητής δεν μπορεί ν' ανατρέψει τίποτα. Απλώς γράφει τα ποιήματα του. Δεν μπορεί να ανατρέψει τα πράγματα του κόσμου. Αυτό έχει φανεί μέσα στους αιώνες. Εάν ανέτρεπε η ποίηση αυτά που δεν είναι καλά για τον άνθρωπο, δηλ. ο πόλεμος, μετά την Ιλιάδα δεν έπρεπε να γίνεται πόλεμος. Ο Όμηρος μας είπε τη φρίκη του πολέμου, τα πάθη των ανθρώπων μέσ' στον πόλεμο, όλα αυτά μας τα είπε, αλλά ο άνθρωπος δεν έβαλε μυαλό.

- Επίσης χρειάζεται πίστη. Αν δεν πιστεύεις στον κόσμο, στο αύριο, γιατί ν' ασχολείσαι;

- O ποιητής είναι αφοσιωμένος στη ζωή. Είτε η ζωή είναι έτσι ή αλλιώς, είναι αφοσιωμένος. Διότι είναι πλάσμα αγάπης ο ποιητής. Δεν μπορεί να γράψει αν δεν αγαπήσει τη Φύση, τους Συνανθρώπους του, τη Ζωή την ίδια. Τα ποιήματα δεν γράφονται με μίσος. Μπορεί να εκφράσουν το μίσος πολλές φορές, αλλά δεν γράφονται με μίσος αλλά με αγάπη και με πίστη στον άνθρωπο.

_________________________________
ΣΗΜ. Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: Mια Συνομιλία στο Μαρούσι