εικόνα σε κορνίζα
ένα κοστούμι σκύλου
στην εγκοπή του ξύλου
κρεμασμένο
δυο φοινικιές στο βάθος
ορίζοντα διαπλάθουν
μαραμένο
στο ρεύμα η διανομή με τις κολόνες
καλώδια και λάμπες δολοφόνες
Ολα είναι χύμα εδώ μέσα, αντιπροσωπευτικά του χάους.
Ολα ανακατεύονται με χάρη κι ένα μάτι
-στο βάθος βάθος της γαβάθως!- κοιτάζει λαίμαργα.
Τι κοιτάζει; Ισως τον ήλιο, ίσως το σκοτάδι που το καταπίνει,
ποιος ξέρει; Ανάλογα με τη στιγμή και την όρεξη.
Μπορεί να βλέπει εμένα που γράφω, μπορεί να βλέπει και τον αναγνώστη.
Εμένα, δεν με νοιάζει αν το μάτι με κοιτάζει. Εσάς;
Posted by Rodia at 4/15/2007 10:56:00 π.μ.
1 σχόλιο:
Πολύ ωραίο και πολύ βαθύ.
Δημοσίευση σχολίου