Αννα, καλό ταξίδι περήφανη πέρδικα

«Μαρινάκι μου, η Αννα...» έκλαιγε με λυγμούς ο Διονύσης πριν λίγο στο τηλέφωνο, και δε χρειάστηκε να συνεχίσει «πότε;» ρώτησα μετά από ένα παρατεταμένο «αααααααααα», «χτες το βράδυ» μου απάντησε.

Χτες, σκεφτόμουν να σου τηλεφωνήσω αλλά δεν τηλεφώνησα, είχα τα χάλια μου και δεν ήμουν καλή παρέα, έτσι νόμιζα. Τώρα, μετανοιώνω αλλά είναι αργά. Δεν θα ξαναϊδωθούμε, δεν θα ξανακούσω το γέλιο σου. Δεν θα ξαναλάβω τα απίστευτα μηνύματά σου. Μια πηγή χιούμορ, μια πηγή χαράς και αισιοδοξίας που έμοιαζε αστείρευτη, στόμωσε.

Σ'αγαπώ και θα σε κρατώ στο νου και στην καρδιά μου, Αννα μου γλυκειά.