και τώρα τι κάνω..?

Ο λόγος που μπήκα ενεργά στο διαδίκτυο εξέλιπε πριν λίγες μέρες. Βρίσκομαι κάπου εδώ, στα περίχωρα, σχεδόν 14 χρόνια. Λόγω δουλειάς, ξέρετε, ηλεκτρονική αλληλογραφία, ανταλλαγή επαγγελματικών πληροφοριών, κλπ. Τα τελευταία όμως εφτά χρόνια, ασχολούμαι πολλές ώρες καθημερινώς με τον ψηφιακό κόσμο και τα όσα συμβαίνουν και σχολιάζονται σε αυτόν.

Μέσα σε αυτά τα εφτά χρόνια φαγούρας παρέα με τον υπολογιστή μου, συνέβησαν μερικά συγκλονιστικά πράγματα:
1) βάρυνα κατά 20 περίπου κιλά.
2) ξέχασα -σχεδόν- πώς είναι να βγαίνεις έξω από το σπίτι.
3) έκανα μεγάλη οικονομία στην αγορά ρούχων, δεδομένου ότι ένα σαλβάρι και μια μπλούζα αρκούν να σκεπάζουν ένα κορμί που κυκλοφορεί σε ακτίνα 100 μέτρων πέριξ της οικίας.
4) ο καθρέφτης μου συνεχίζει να με εκπλήσσει με το πρόσωπο που αντανακλά και που, οπωσδήποτε, δεν είναι το δικό μου.
5) αμφιβάλλω αν μου ανήκει το βλέμμα που με κοιτάζει μέσα από το γυαλί του.

Σκέφτομαι λοιπόν, τώρα που συμπλήρωσα την επταετία των παθών μου, να γυρίσω το φύλλο στην "Αυτοκτονιάδα" μου και να περιορίσω τη διαδικτυακή μου παρουσία:
1) θα ανοίγω το μέιλ μου μια φορά στο 24ωρο -το πολύ.
2) θα ταξιδεύω -πόσο μακριά ή κοντά, άνευ σημασίας.
3) θα ψωνίσω ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, κλπ.
4) θα πάψω να πολυδιαβάζω και να πολυζωγραφίζω και να πολυγράφω.
5) θα (ξανα)μάθω να παίρνω βαθειές ανάσες.

Διαπιστώνω ότι έχω χάσει πολλά πράγματα από τη καθημερινότητα που μαστίζει τους συμπολίτες μου, όπως π.χ. ότι ο Σάκης Μας έχει πάει πια στην όγδοη θέση του ΤΟΡ των καλλιτεχνών και ότι ο κ. Πλέσσας χαίρεται χωρίς μασέλα μια και γράφει ενθουσιωδώς για τα... ΟΥΛΑ! ΟΥΛΑ! ΟΥΛΑ! του. Λεπτομέρειες στο MAD

Πρόσθετες προτάσεις, δεκτές!

--------------------------------
ΣΗΜ. ακόμα ένα βαρετό ποστ και συγγνώμη κυρία Αμάντα μας, ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!