το πρώτο κλάμμα του μωρού
Θα γράψω για το κλάμμα του μωρού. Συνοπτικά, κάπως σαν εξίσωση περίπου. Πάμε.
το κλάμμα του μωρού => η απόγνωση που ρίχνεται σε ένα κόσμο άγνωστο => ανασφάλεια, απώλεια στοργής και ζεστασιάς => αγωνία για αγάπη και ενδιαφέρον => απεγνωσμένα ζητά να αγαπηθεί => ανάγκη αγάπης για να ζήσει => η ανάσα που φέρνει το κλάμμα υποδηλώνει: τη βούλησή του να ζήσει + να ψάξει + να ερωτευτεί => να καλύψει την ανάγκη του για αγάπη.
--->>> αν δεν διδαχτεί αγάπη, δεχόμενο αγάπη, δεν θα μπορέσει ν' αγαπήσει ούτε τ' άντερά του.
--->>> και τι είν' η αγάπη; τρώγεται; γάλα θέλει το μωρό!
--->>> το νεογέννητο δεν ξέρει καν τι θα πει "γάλα", μια και πριν γεννηθεί τρεφόταν αυτόματα, χωρίς να προσπαθεί, ενώ γνωρίζει καλά τι σημαίνει "αγκαλιά".
This is a FunEL
buzz
digme.gr
3 σχόλια:
Πολύ σωστά...
Γι' αυτό και έχουν δείξει έρευνες ειδικών ότι τα παιδιά που εγκαταλήφθηκαν από τις μανάδες τους αμέσως μετά τη γέννησή τους, φέρουν για πάντα το τραύμα της έλλειψης αγκαλιάς τα πρώτα δευτερόλεπτα στη ζωή.
Καλημέρα ροδιά
Εγώ προτείνω κατάδυση σε ατομικούς θαλάμους αμνιακού υγρού δια όλον τον λαουντζίκον.
Μέτρα δραστικά, ενίοτε και βραστικά ωσάν φακές βραστερές.
Τελικά ρε μάΝγκα μ' ο άθρωπας δεν γλιτώνει με τίποτις από τα διάφορα τραύματα, που αρχίζουν ωσάν απανωτά ντιρέκτ και άπερκατ από την πρώτη στιγμή που θα "σπάσουν τα νερά".
Χαμένη υπόθεσις ναούμ'.
ροδιά μου
πολυ ωραίο μα πολυ ωραίο ποστ
μερικές γραμμές και είπες πόσα και μάλιστα πόσα δυσκολα να ειπωθούν:)
για μένα αυτό το κείμενο σου, είναι μιά απο εκείνες τα μικρά κείμενα που τα κρατάμε να μην τα ξεχνάμε για τη ζωή... τα έχουμε ανάγκη,
αυτά τα κείμενα που δίνουν νόημα σ' αυτό που ζόντας το, μας διαφέυγει σαν όλο :)
ευχαριστώ :)
Δημοσίευση σχολίου