τα άνθη του μυαλού...
...δεν φυτρώνουν σε ζαρντινιέρες
Ολα είναι χύμα εδώ μέσα, αντιπροσωπευτικά του χάους.
Ολα ανακατεύονται με χάρη κι ένα μάτι
-στο βάθος βάθος της γαβάθως!- κοιτάζει λαίμαργα.
Τι κοιτάζει; Ισως τον ήλιο, ίσως το σκοτάδι που το καταπίνει,
ποιος ξέρει; Ανάλογα με τη στιγμή και την όρεξη.
Μπορεί να βλέπει εμένα που γράφω, μπορεί να βλέπει και τον αναγνώστη.
Εμένα, δεν με νοιάζει αν το μάτι με κοιτάζει. Εσάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου