Αμάν πια με τα όρια της Τέχνης!

Είχα γράψει παλιά, στο "taparaponasas stonOHE" ότι Η Τέχνη πεθαίνει στην Ελλάδα, αλλά αυτή είναι κορακοζώητη. Αρνείται να τα κακαρώσει!

Εμ, βέβαια! Υπάρχει ο στυλοβάτης της, ο σκηνοθέτης κ. Γιώργος Μυλωνάς, ο δημιουργός της ταινίας «Πράσινα μπλε και κόκκινα καρύδια», που έσπασε τα ταμεία, και όπου νά'ναι θα γυρίσει ταινία και για «Τα παγωμένα καρύδια». Για να μη μείνουμε πίσω στη καρυδολογία, τί να λέμε τώρα...

Ο Υπουργός Βαρβαρισμού δήλωσε:

«Η Art Athina είναι ένας σπουδαίος θεσμός, που τελεί υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ και έχει την υποστήριξή του. Το συγκεκριμένο έργο δεν είναι σύμφωνο ούτε με την αισθητική ούτε με τις αρχές μου, πλην όμως, κάθε καλλιτέχνης φέρει το βάρος της υπογραφής του και υποστηρίζει το έργο του. Συνεπώς, μέσα στο πλαίσιο αυτό, οι καλλιτέχνες έχουν την δυνατότητα και την ελευθερία της δημιουργίας και οι πολίτες το δικαίωμα να απορρίπτουν ή όχι ό,τι πιστεύουν πως προσβάλει τα εθνικά μας σύμβολα.»
(προεκλογικό κόλπο το "πλην όμως"; μπα...)

Εμείς δεν είμαστε ρατσιστές και υποθέτουμε ότι ο κ. υπουργός ομιλεί περί "πλαισίων" και "ορίων" με καλή πρόθεση. Θέλει να αβαντάρει τον συνάδελφόν του κ. Πολύδωρα και τα καμάρια του, ώστε να του δώσει την ευκαιρία να επιβεβαιώσει εκείνος που είναι και ποιητής την αείμνηστη Simone de Beauvoir, η οποία είπε για τη "θέση του καλλιτέχνη στον κόσμο":

«Προκειμένου να καταφέρει ο καλλιτέχνης να εκφράσει τον κόσμο, πρέπει πρώτ' απ' όλα να βρίσκεται ο ίδιος μέσα στον κόσμο, ως καταπιεστής ή καταπιεσμένος, ως παραιτημένος ή επαναστάτης, ως άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους.»

Αυτό ακριβώς έπραξε ο κ. Πολύδωρας δια του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας: Τσουβάλιασε στο αυτόφωρο τον Δ/ντή της έκθεσης Art Athina για να αποκτήσει μια επιπλέον εμπειρία και να δημιουργεί αποτελεσματικότερα στο μέλλον.

_________________
ΣΗΜ.1. Του θέματος επελήφθη και ο κ. Ροΐδης και πολλοί άλλοι ακόμα, δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω και συγγνώμη.
ΣΗΜ.2. Ολοι στο Art Logokrisia και στο ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ
ΣΗΜ.3. Πάρτε και μια πρέτζα από το απαγορευμένο βίντεο στου fantomas.gr
ΣΗΜ.4. Στο ταξί άκουσα σήμερα για μια ενδιαφέρουσα εμπειρία του Δ. Ιατρόπουλου, αλλά το μόνο που θυμάμαι είναι η χρονολογία (1969) και το ότι κάποιος ούρησε στη σκηνή ενώ παιζόταν ένα σοβαρό έργο, παρουσία μιας απογόνου του δημιουργού του έργου, και ότι αυτό συνέβη κάπου στην Ευρώπη -Γερμανία νομίζω- και ότι η απόγονος όχι μόνο δεν ενοχλήθηκε αλλά συνεχάρει τους συντελεστές της παράστασης για το εύρημα. Οποιος γνωρίζει περισσότερα, ας ενημερώσει.