Ενα σχόλιο που με ξάφνιασε δυσάρεστα:
Παρακολουθώ το μπλογκ fakellaki.blogspot.com και πριν από λίγο ανακάλυψα ένα σχόλιο που με έστειλε αδιάβαστη. Υποθέτω ότι στάλθηκε μόλις πριν λίγες ώρες, στις 5 Ιουνίου 2007 το βράδυ, ώρα 11:26 PM, μια και το τελευταίο σχόλιο που υπάρχει έχει ώρα 2:32 PM.
To σχόλιο -εξομολογητικό άραγε;- είναι αυτό, όπου έχω υπογραμμίσει αυτό που με ξάφνιασε δυσάρεστα:
Ισως όλοι εσείς πρέπει να αναλογιστείτε τα ακόλουθα:
1. Οι ιατροί ολοκληρώνουν τον βασικό κύκλο σπουδών τους στα έξι χρόνια και την ειδίκευσή τους σε άλλα 4-5 το σύνολο 11. Επιπλέον, είναι οι μόνοι που εδώ και δεκαετίες ακολουθούν δια βίου μάθηση (ποιός καλύπτει το κόστος εν Ελλάδι;) καθώς οι αρρώστιες εξελίσσονται όπως και η έρευνα για την θεραπεία τους.
2. Οι ιατροί του ΕΣΥ (ελέω και της άρνησης Αβραμόπουλου όπως εφαρμοστεί σχετική κοινοτική οδηγία) εργάζονται πέραν των 58 ωρών εβδομαδιαίως που προβλέπει η νομοθεσία της ΕΕ για να καλύπτουν εφημερίες κλπ. και η αμοιβή τους είναι (Επιμελητής Β΄) μαζί με τις υπερωρίες 1.500-1.700 € μηνιαίως την στιγμή που ο Πορτογάλλος συνάδελφός τους παίρνει 6.000€ (η σύγκριση με την Πορτογαλλία δεν γίνεται τυχαία - ο βασικός μισθός ανειδίκευτου εργάτη εκεί είναι 455€ την στιγμή που εδώ είναι 700€)
3. Το ιατρικό λειτούργημα είναι εξαιρετικά ψυχοφθόρο καθώς ο ιατρός γνωρίζει εκ των προτέρων ότι κάποια στιγμή θα χάσει την μάχη με τον θάνατο...
4. Οι διάφοροι 3φυλλόπουλοι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να απαξιώνουν την προσπάθεια που καταβάλουν οι ιατροί του ΕΣΥ υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και με απαράδεκτη (συχνά) συμπεριφορά συγγενών που καραδοκούν να τους "φάνε" για το παραμικρό ανθρώπινο λάθος (λάθος που στην ιατρική συνεπάγεται ίσως και τον θάνατο).
5. Το θεσμικό πλαίσιο δεν τους κατοχυρώνει για αστική ευθύνη με αποτέλεσμα να υποχρεούνται να ακολουθούν τυποποιημένα πρωτόκολλα θεραπείας αποστασιοποιούμενοι από την ψυχική μάχη που πρέπει να δώσουν μαζί με τον ασθενή, συχνά "εκτελώντας τον" με μια ψυχρότητα αναγκαία για την δική τους προστασία και ψυχική ηρεμία...
Εν κατακλείδι:
Οι διάφοροι λακέδες των ιδιοκτητών ΜΜΕ τύπου 3φυλλόπουλου λοιδωρούν τους ιατρούς του ΕΣΥ αγνοόντας όλα τα ανωτέρω, με μοναδικό σκοπό να δουλέψουν οι (εκτός ΜΜΕ) επενδύσεις των αφεντικών τους στον χώρο της Υγείας (ιδιωτική περίθαλψη).
ΥΓ Ακουσε κανείς να κατηγορηθεί ιδιωτική θεραπευτική μονάδα για θάνατο ασθενούς; Εδώ κοτζαμ Τρίτση και Κυράστα φάγανε αδιάβαστους (αν είχαν πάει σε δημόσιο νοσοκομείο θα ζούσαν!) και δεν άνοιξε μύτη. Μόλις όμως πεθάνει κάποιος σε δημόσιο νοσοκομείο, τα όρνεα των ΜΜΕ επιτίθενται και ουαί κι αλλίμονο εάν κάποιος ιατρός έχει κάνει κάποιο ανθρώπινο λάθος....
# posted by Anonymous : 11:26 PM
Κατόπιν αυτού, αναρωτιέμαι -και δικαίως- πόσο έρμαια των γιατρών είναι οι ασθενείς; Είχα κάποιες υπόνοιες, αλλά να τις επιβεβαιώνει ένα σχόλιο δεν το περίμενα.
Οποιος γνωρίζει κάτι ή αν ο ανώνυμος σχολιαστής βρεθεί κάπου εδώ γύρω, ας διευκρινίσει τι εννοεί ακριβώς.
This is a FunEL
buzz
digme.gr
9 σχόλια:
Αφήνω στην άκρη τα μισθολογικά διότι αν και δίκαια (όλοι δικαιούνται υψηλότερων αποδοχών) δεν έχουν σχέση με την ουσία του θέματος που προσπαθεί να θίξει ο ανώνυμος σχολιαστής.
Η ιατρική ως τέχνη και επιστήμη είναι μια δύσκολη δουλειά. Δεν μπαίνει σε καλούπι. Ο κάθε ασθενής είναι διαφορετικός οργανισμός. Δυο άτομα με την ίδια πάθηση ίσως να χρειάζονται εντελώς διαφορετικές αγωγές.
Η γνώση που απατείται για να γίνει κανείς ιατρός είναι τεράστια και δεν προέρχεται μόνο από τη μελέτη βιβλίων και την εργασία σε εργαστήρια. Ο νέος ιατρός πρέπει να μάθει ερχόμενος σε επαφή με ασθενείς. Αυτό δημιουργεί τρομερά προβλήματα ανασφάλειας στον ασθενή, ειδικά τον Έλληνα που συχνά πάει στο νοσοκομείο με λειψή ενημέρωση και κατάρτιση.
Για μια ακόμη φορά συνιστώ ολόψυχα το Complications του Atul Gowande. Βιβλίο γραμμένο από τα εσώψυχα ενός συνειδητοποιημένου γιατρού.
Και με την ευκαιρία, να ρωτήσω γιατί θα σκάσω τόσες μέρες. Η Αμαλία πάλευε με την αναισθησία και την αδιαφορία του συστήματος 22 χρόνια. Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος τόσα χρόνια να πει στην οικογένεια αυτή, πάρτε την και πάτε στο εξωτερικό; Μη μου πείτε πως το θέμα είναι οικονομικό διότι η ίδια η Αμαλία έγραφε για το πόσα χρήματα ξόδεψαν σε ανίδεους και ανίκανους γιατρούς.
Σχετικά με το ερώτημά σου:
Κάπου διάβασα (το διάβασε και η Σοφία στην απαγγελία της) ότι και οι γονείς της δεν την πίστευαν στην αρχή ότι πονάει. Πόσα χρόνια κράτησε αυτή η "αρχή" άραγε;
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν μπορεί να ήταν συνολικά πολλά, αλλά μάλλον ξοδευόντουσαν στην αρχή λίγα λίγα... Μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι και να πάρει η ίδια πλέον τη ζωή (και την τύχη) της στα χέρια της.
Οι δικές μου εμπειρίες (με προσφιλείς ασθενείς) είναι πολύ καλές από τους έλληνες γιατρούς και τα νοσοκομεία, παράλληλα όμως φρόντιζα να διασταυρώνω γνώμες και προτάσεις για θεραπείες και το έψαχνα το πράγμα.
Αυτό με τα "πρωτόκολλα θεραπείας" με ξάφνιασε πολύ δυσάρεστα...
Δλδ αν κάτι δεν πάει καλά τον καθαρίζουν τον άρρωστο;
Για τα πρωτόκολλα δε γνωρίζω. Δεν είμαι γιατρός. Έχω όμως την εντύπωση πως η πληροφορία ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ως εξής: οι γιατροί (παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα) προτιμούν να αποφεύγουν το ρίσκο λόγω νομικών συνεπειών.
Στις ΗΠΑ οι γιατροί αγοράζουν malpractice ασφάλιση για να είναι καλυμένοι. Το κόστος της ασφάλισης αυτής είναι υπέρογκο. Ενδεικτικά αναφέρω πως γυναικολόγος/μαιευτήρας με 21 ετή εμπειρία και δίχως να έχει μηνυθεί ποτέ, πληρώνει $84.000 το χρόνο για ασφάλιστρα.
Μόνο στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία βρίσκει κανείς ριζοσπαστικές αγωγές διότι την ασφάλεια για ιατρικά λάθη την καλύπτει το πανεπιστήμιο μέσω ειδικών κονδυλίων. Αλλά και εκεί, οι διοικήσεις σιγα-σιγα περιορίζουν το πόσο ριζοσπαστικές τεχνικ΄ς θα χρησιμοποιούν οι γιατροί.
Γι αυτό υπάρχει γενικά μια τάση για να αποφεύγονται τα ρίσκα ακόμη κι αν η επικίνδυνη αγωγή είναι προς το καλό του ασθενούς.
Δεν γνωρίζω πόσο άσχημα είναι τα πράγματα στην Ελλάδα όσον αφορά ριψοκίνδυνες και επιθετικές τακτικές στην αντιμετώπιση μιας πάθησης. Φαντάζομαι όμως πως αυτές δεν τις συναντά κανείς όχι τόσο νομικών λόγων αλλά λόγω ελλειπούς υποδομής.
Το είμαστε έρμαια είναι πολύ λίγο... φάρμακα θα έπαιρνα ακόμη... απλά και μόνο για να παίρνουν την μίζα...
Η αλήθεια είναι πως ούτε ψέματα λέει το σχόλιο, ούτε το δικό σου συμπέρασμα είναι λάθος. Χρυσή τομή δε βλέπω και σίγουρα δεν μπορώ να αντιληφθώ τι μπορεί να γίνει όταν μένουν χωρίς ηλεκτρικό νοσοκομεία εφημερεύοντα ή χωρίς νοσηλευτές.
Προφανώς το σύστημα έχει στηθεί έτσι που είναι πολύ αυνοικό για να αναπτυχθεί malpractice. Και η μύγα στα σκατά γεννάει. Τώρα θα τα ανακαλύψουμε αυτά τα αυτονόητα; Εδώ η διάγνωση είναι απλό πλειοψηφικό (Πας σε 10 γιατρούς και ακολουθείς τη γνώμη της πλειοψηφίας).
Το παρακολουθώ το φακελάκι και το είδα...όπως και το σχόλιο κάποιου doctor hooligan που με ψιλοσόκαρε.
Είχα κι εγώ την απορία γιατί η Αμαλία δέν πήγε στο εξωτερικό.
Επίσης όμως είχα την απορία πώς είναι δυνατόν από την ίδια εξέταση μόνο ένας επιστήμονας να μπορέι να κάνει σωστή διάγνωση.
Συμπέρασμα?
Απλό.
Κάποιοι νομίζουν πως θα τα πάρουν μαζί τους.
Όλα εδώ θα μείνουν ρε καθίκια...
εμένα πάλι με εξέπληξε δυσάρεστα κάτι άλλο:
Κάποιος απίθανα νοσηρός εγκέφαλος θέλησε να εκμεταλλευτεί την συγκέντρωση των βλεμμάτων σε κάποια ιστολόγια όπου γινόταν κουβέντα σχετικά με τον θάνατο της Αμαλίας και να εξαπολύσει μια αήθη κι εμετική επίθεση εναντίον κάποιων μπλογκερ.
Η μέθοδος, γνωστή από εποχής Γκαιμπελς: πήρε ένα ποστ της Bonnie, αντικατέστησε στην τελική φράση ένα “είμαι” με ένα “ήταν” παραποιώντας το πνεύμα ολόκληρου του ποστ και χύνοντας τόνους λάσπης τόσο στην συγγραφέα του ποστ όσο και σε κείνους που σχολίασαν από κάτω.
Ενώ λοιπόν η Bonnie έγραψε:
Πέμπτη, Μάϊος 31, 2007
αύριο δεν θα ανεβάσω ποστ.
δεν ανεβάζω ποτέ κείμενα που τα έχουν γράψει άλλοι και μου τα πασάρουν πλαγίως, όσο όμορφος κι αν είναι ο σκοπός, όσο κι αν συμφωνώ.
συγχαρητήρια για την ευαισθησία, ειλικρινά.
δεν λαμβάνω μέρος σε κρυόμπλαστρες αντιδράσεις όπως email και καθιστικές διαμαρτυρίες. Αμα θέλετε να πετάξουμε κανένα αυγό, ειδοποιήστε με.
με στενοχώρησε η αμαλία, ο άλεξ, η νταρντάνοβα που απήχθη από την γειτονιά της και όλης της γης οι κολασμένοι, με προβληματίζουν πάντα, ίσως να γράψω κάποτε γι’αυτούς αλλά ποτέ κατά παραγγελία.
Να με συγχωρήσετε που δεν θέλω να πάρω μέρος. Πιστεύω πως δεν θα βοηθήσω σε τίποτα έτσι παρά μόνο θα συμβάλλω σε ένα παραμύθι τζάμπα-συμπάθειας. Εξ’άλλου δεν είμαι τίποτα παραπάνω από μια άρρωστη γαμιόλα.
rip αμαλία, και όσουν έχουν ήδη και εμάς που μπαίνουμε σε σειρά.
shooted
3:27 μμ
το κείμενο της παραποίηθηκε ως εξής:
Πέμπτη, Μάϊος 31, 2007
αύριο δεν θα ανεβάσω ποστ.
δεν ανεβάζω ποτέ κείμενα που τα έχουν γράψει άλλοι και μου τα πασάρουν πλαγίως, όσο όμορφος κι αν είναι ο σκοπός, όσο κι αν συμφωνώ ή όχι.
δεν λαμβάνω μέρος σε κρυόμπλαστρες αντιδράσεις όπως email και καθιστικές διαμαρτυρίες. Αμα θέλετε να πετάξουμε κανένα αυγό, ειδοποιήστε με.
με στενοχώρησε η αμαλία, ο άλεξ, η νταρντάνοβα που απήχθη από την γειτονιά της και όλης της γης οι κολασμένοι, με προβληματίζουν πάντα, ίσως να γράψω κάποτε γι’αυτούς αλλά ποτέ κατά παραγγελία.
Να με συγχωρήσετε που δεν θέλω να πάρω μέρος. Πιστεύω πως δεν θα βοηθήσω σε τίποτα έτσι παρά μόνο θα συμβάλλω σε ένα παραμύθι τζάμπα-συμπάθειας.
Εξ’άλλου δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια άρρωστη γαμιόλα.
rip αμαλία, και όσουν έχουν ήδη και εμάς που μπαίνουμε σε σειρά.
shooted 3:27 μμ
Tί να πεί κανείς...!
~~ σκιές, το είδα (στο πρωτότυπο αλλά και στην αναπαραγωγή του σε διάφορα σχόλια) και υποπτεύομαι το troll που το διέπραξε -είμαι παλιά στο χώρο, μη το ξεχνάς. Η μαζική επιδρομή της παράνοιας βρέθηκε στο φόρτε της αυτές τις μέρες και, ως γνωστόν, "ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται". Ας είμαστε ψύχραιμοι και ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΙ.
..το να "δώσω" στεγνά το troll δεν έχει νόημα νομίζω..
Καλό είναι όμως να ξέρει ότι δεν περνά απαρατήρητο.
:-) σμουτς! βρε
Δημοσίευση σχολίου