Η ζαβολιάρα Νία

Στα μικράτα μου, όταν 10χρονο κοριτσάκι έπαιζα στα χωράφια κυνηγητό με τα γειτονόπουλα, στη παρέα χωνόταν η μικρή Νία. Οχι τόσο επειδή ήθελε να παίξει, όσο για να μας "ανακατεύει" με τη γκρίνια της. Η Νία ήταν 7 χρονών και είχε τελειώσει τη Β' Δημοτικού εκείνο το καλοκαίρι. Το όνομά της ήταν κανονικά Ευγενία, αντιστρόφως ανάλογο με το χαρακτήρα της που ήταν εμπαθής και μίζερος. Θα πει κάποιος, ίσως, ότι ένα μικρό κοριτσάκι ήταν, αλλά και μεις τα υπόλοιπα παιδιά, μικρά παιδιά είμασταν -από τεσσάρων μέχρι 12 χρονών το μεγαλύτερο.

Πώς έγινε και τη θυμήθηκα τη μικρή Νία; Ενα κλικ! έγινε -απλό. Θυμήθηκα τη κλασική ζαβολιά που έκανε: Τα "βγάζαμε" για να παίξουμε κυνηγητό, τύχαινε να "βγει" εκείνη κυνηγός, εκείνη έμενε στην άκρη λέγοντας πως δεν θα παίξει επειδή δεν μπορεί να τρέξει -πονάει το πόδι της, τα κλασικά- αλλά όταν μαζευόμαστε για να τα "ξαναβγάλουμε" η Νία άπλωνε το χέρι και τσάκωνε κάποιον σκούζοντας «σ' έπιασα, σ' έπιασα!» Τη συμπεριφορά της Νίας μου θύμισε η αναγγελία των φετεινών εκλογών.

_________
ΣΗΜ. το σκίτσο είναι του Μεγάλου Φελίνι, από εδώ:
CINECITTA.COM
http://www.cinecitta.com/holding/eventi/evento_estero.asp?id=5