Σάββατο 5 Μαΐου 2007

telestory





1. Ντρινννννν

- Ελα, μανίτσα μου μ' ακούς;
- Ναι καρδιά μου...
- Είναι άρρωστη η μανούλα μου και είμαι στο χωριό..
- Α, καλά έκανες Τάσο μου, να την προσέχεις τη μανούλα σου
- Δε θα είμαι το βράδυ να πάμε στο κλαμπ...
- Τι λες ψυχούλα μου! το κλαμπ θα κοιτάξουμε τώρα;
- Δεν ευκαίρησα να σε πάρω πιο νωρίς...
- Μα τι μου λες τώρα; Νά 'ρθω να δώσω ένα χεράκι;
- Οχι μανίτσα μου, έχω τη θειά μου εδώ..
- Καλά θησαυρέ μου, ό,τι πεις. Αύριο, ε;
- Ναι, αύριο.. σε φιλώ γλυκά μανίτσα μου. Σμουτς!
- Σμουτς, σμουτς, σμουτς!


2. Ντρινννννν

- Ελα, εσύ σαι Αντρέα;
- Ναι ψιψινούλα μου, ποιος ήθελες νά 'ναι;
- Νά 'σαι καλά, βρε Αντρέα μου, που σε πετυχαίνω...
- Γιατί; Τι τρέχει; Τι έπαθε η γατούλα μου;
- Τίποτα σπουδαίο... απλά βαρυέμαι...
- Νά 'ρθω απο κει να σε κάνω να ξεβαρεθείς;
- Εμ... και να μη βγούμε πρώτα λίγο έξω; Εσκασα στους τέσσερις τοίχους!
- Ο,τι θέλει το γατουλίνι μου! Πού να πάμε; μπουζούκια;
- Ε... να μη σε βάλω και στα έξοδα.. κανα σινεμαδάκι θερινό...
- Σωστά. Μη πιω και πολύ και δεν... χαχαχα
- Χαχαχαχα...
- Ξέρεις κανα καλό; Εχει στη γειτονιά σου;
- Εχει, αλλά δεν παίζει και τίποτα σπουδαίο.. ένα κουλτουριάρικο...
- Τίτλος;
- Ενα παλιό ιταλικό είναι... Κοντά σου δεν έχει τίποτα;
- Πώς! Εχει ένα αστυνομικό.
- Πφφ... αστυνομικό... Κάτι άλλο;
- Αστο το σινεμά καλύτερα, ε; Πάμε πιτσαρία;
- Αμε! Εχουμε τη δικιά μας, κοντά στη φωλίτσα μας.. στο πάρκο...
- Εμ, το λέω ότι είσαι μοναδική ψιψινούλα μου! Σε πόσην ώρα;
- Σε είκοσι λεπτά.
- Προλαβαίνεις; Μη με στήσεις σαν την περασμένη φορά!
- Οχι, όχι, πύραυλος θα γίνω!
- Χαχαχαχα, όχι και πύραυλος εσύ! Εγώ να πούμε...
- Ναι, εσύ πύραυλος κι εγώ ρουκέτα!
- Πώς τα λες ώρες ώρες.. γι αυτό σε γουστάρω γατουλίνα μου!
- Αντε, μη χασομεράμε στο τηλέφωνο... ντύσου κι έλα!
- Ερχομαι, έρχομαι... μπάϊ.
- Μπάϊ μπάϊ.


3. Ντρινννννν

- Ναι; Ποιος είναι;
- Ο Τασούλης σου μανάρα μου, εγώ είμαι!
- Αααα... γεια σου Τάσο, τι κάνεις;
- Καλά... Σε πεθύμησα κι είπα να σε πάρω να πούμε δυο κουβεντούλες...
- Και βρήκες την ώρα, ε;
- Ε, ναι... Εσύ δε με πεθύμησες καθόλου;
- Πως πως.. και βέβαια σε πεθύμησα, αλλά...
- Αλλά; Αλλά τι;
- Μου τηλεφώνησε ο Μιχάλης πως θα περάσει και όπου νά 'ναι φτάνει...
- Α. Ο Μιχάλης. Τον γουστάρεις πιο πολύ το Μιχάλη απο μένα, ε;
- Οχι, όχι πιο πολύ... αλλά να... ήμουνα μόνη μου και με πήρε τηλέφωνο και...
- Και; Ασ' τα σάπια μανάρα μου! Εμένα με ξέχασες κιόλας!
- Οχι, δεν είναι αυτό... αλλά...
- Αλλά;
- ...εσύ και η Καιτούλα...
- Δε μας χέζεις με την Καιτούλα βραδυάτικα;
- Γιατί; Τι έγινε; Μαλλώσατε;
- Περίπου... Θα στα πω άλλη ώρα...
- Πες μου Τάσο μου...
- Οχι τώρα, δεν προλαβαίνουμε. Πάρε το Μιχάλη και πες του να μην έρθει.
- Μα.. θα είναι στο δρόμο ο άνθρωπος...
- Τώρα, αποφάσισε: Εμένα θες ή το Μιχάλη; Τώρα, μανάρα μου, τώρα!
- Εσένα... θέλει και ρώτημα Τάσο μου;
- Ασε τα "μου" και τα "μα" και κανόνισε. Σε μισή ώρα θά 'μαι εκεί. Ερχομαι!
- Καλά, Τασούλη μου, καλά...
- Κλατς! (κλείνει το ακουστικό)


4. Ντρινννννν

- Εμπρός.
- Ελα, Μιχάλη εσύ;
- Εμ, ποιος άλλος;
- Μιχάλη μου, καλά και σε πρόλαβα.. να μην έρθεις απόψε...
- Γιατί; Τι τρέχει;
- Ο γαμπρός μου έχει πονόδοντο και χρειάζεται άμεση φροντίδα...
- Γαμώ το γαμπρό σου και τη φροντίδα του! Δεν πάει στα επείγοντα;
- Ξέρεις τώρα... λείπει κι η αδερφή μου...
- Και; Βρε μπας και τρέχει τίποτα με το γαμπρό σου;
- Οχι όχι.. Τι βάζεις με το νου σου Μιχάλη μου; Εγώ με το γαμπρό μου;
- Γιατί; Τι το παράξενο βρίσκεις; Ωραίο παιδί είναι...
- Ελα τώρα, με πειράζεις...
- Τι να σου πω κορίτσι μου, τελευταία στιγμή και μ' αφήνεις ρέστο για το δόντι του γαμπρού σου...
- Μου θύμωσες; Να τα πούμε αύριο;
- Αύριο έχω εφημερία.
- Μεθαύριο τότε.
- Μεθαύριο... Να πούμε Δευτέρα καλύτερα που έχω και ρεπό;
- Εντάξει. Δευτέρα.
- Αλλά...
- Ναι...
- Κοίτα να του το φτιάξεις καλά το δόντι να μην υποτροπιάσει!
- Χαχαχαχαχα... μείνει ήσυχος αγαπούλα μου... σμουτς!
- Ναι.. φίλα με τώρα.. παλιοκόριτσο!
- Κλατς! (κλείνει το ακουστικό)


5. Ντρινννννν

- Παρακαλώ...
- Ελα, Καιτούλα;
- Ναι... ποιος είναι;
- Ο Μιχαλάκης σου μωρό μου...
- Αχ, Μιχάλη μου! Χαθήκαμε!
- Ναι, κουκλίτσα μου, χαθήκαμε... αλλά δε φταίω...
- Σάμπως φταίω εγώ;
- Παλιοζωή μανουλάκι μου, εφημερίες και τα τοιαύτα.
- Τουλάχιστον σας πληρώνουν καλά;
- Αυτό άστο, μη το συζητάς. Σκατά.
- Μιχάλη...
- Ναι...
- Πρέπει να φύγω.. με περιμένει ο Αντρέας στην πιτσαρία του πάρκου...
- Δεν τον χέζεις τον Αντρέα μωράκι μου;
- Μα...
- Πρώτη φορά είναι που θα τον στήσεις;
- Μα... εγώ τον...
- Δεν έχει "μα" και "ξεμά" όταν σου μιλάω εγώ.
- ..εγώ τον κάλεσα γιατί...
- Εσύ; Πώς κι έτσι;
- Να, έφυγε επειγόντως ο Τάσος για το χωριό.. αρρώστησε η μάνα του... και...
- ..και δε μπορούσες να μείνεις μόνη.. ε;
- Ετσι ακριβώς Μιχάλη μου, έτσι!
- Και θα είσαι μόνη σήμερα ολόκληρο το βράδυ;
- Ως αύριο το μεσημέρι Μιχάλη μου...
- Αλατις! Ε, θα το κάψουμε τότε!
- ....???
- Θα σε πάω στα μπουζούκια! Γουστάρεις;
- Να μη γουστάρω; Μαζί σου και στην κόλαση Μιχάλη μου.
- Αντε, ντύσου σένια και σε μισή ωρίτσα περνάω και σε παίρνω, έτσι;
- Ναι, σε μισή ωρίτσα. Ντύνομαι.
- Μάκια γλυκειά μου!
- Μάκια!


6. Ντρινννννν

- Ναι...
- Αντρέα..;
- Ναι ψιψινέλα μου! Ετοιμη; Φεύγω. Στο τσακ με πρόλαβες!
- Αντρέα μου, δε θα έρθω... και μη με μαλλώσεις...
- Γιατί;
- Γιατί νοιώθω λίγο κουρασμένη... είχαμε πολλή δουλειά στο γραφείο και...
- ..και τώρα το θυμήθηκες;
- Ασε.. μού 'ρχεται λιποθυμιά.. θα πέσω για ύπνο...
- Απο τώρα;
- Ναι, Αντρέα μου.. είμαι πτώμα...
- Καλά, ευτυχώς που μου τηλεφώνησες τουλάχιστον και δε με ξανάστησες σαν την άλλη φορά..
- Μου θύμωσες; Δε μου θύμωσες, ε;
- Οχι, πώς να σου θυμώσω για;
- Θα βρω καμμιά ευκαιρία να σε πάρω την άλλη βδομάδα, ναι;
- Ναι, γατουλίνα.. όλα εντάξει.. κλείσε τώρα να βρω καμμιά άλλη παρέα να βγω τώρα που με ξεσήκωσες.
- Ναι Αντρέα μου, να βγεις... Καλή διασκέδαση!
- Ευχαριστώ Καιτούλα και όνειρα γλυκά! Σματς το μωρό μου!
- Σματς! Γλυκούλι μου.. σματς!

ΤΕΛΟΣ

(αν και το τέλος της ιστορίας βρίσκεται στα μπουζούκια, όπου συναντήθηκαν όλοι μαζί!!!)

---------
ΣΗΜ. Η ιστορία γράφτηκε πριν καμιά δωδεκαριά χρόνια, στην ανατολή του νέου Life Style, και αναρτήθηκε στο blogometro - Rodia's stories την Κυριακή, 4 Δεκέμβρη 2005

6 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ωραίο κείμενο, πάντως, όσο παλιό κι αν είναι.

Dorotheos είπε...

Η φωτογραφία του Mayakovsky με τη Lilya Βrik τι σχέση έχει με το κείμενο;

Rodia είπε...

~~Δείμε, Merci :-))

~~rebel@work, καμία! Αν εσύ όμως θεωρείς ότι πρέπει να έχει κάποια σχέση, ε, βρες τη!:-))

Dorotheos είπε...

Απλώς ρώτησα... Το κείμενο είναι μια χαρά, αλλά βλέποντας τη φωτογραφία του Μαγιακοφσκι, που είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές, κάτω από τον τίτλο, περίμενα να διαβάσω κανένα δικό του ποίημα ή κείμενο παρακάτω. Αλλη φορά, ίσως;

Rodia είπε...

Μπα.. αφήνω τη δουλειά στους ειδικούς ανθολόγους...

(αγαπώ επίσης το Μαγιακόφσκι, φαντάσου ότι -στην εφηβεία- σκεφτόμουν σοβαρά να... αυτοκτονήσω για να του μοιάσω!)

Μπορεί να είναι τελικά αυτή η σχέση που αναζητείται εδώ πέρα: το ότι ήθελα πολύ να τοποθετήσω μια φωτό του κάπου

An-Lu είπε...

Πολύ καλόν και τσαχπινογαργαλιάρικον!


Metablogging.gr Comments Headline Animator