Αμαλία, πώς κερδίζεται μια συνείδηση;
Τελικά, αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι το καταδικαστέο είναι η συνειδητή εκμετάλλευση του ασθενή από ΜΕΡΙΚΟΥΣ γιατρούς, άσχετα αν αυτοί ανήκουν ή όχι στο ΕΣΥ, ώστε να διαιωνίζεται η πάθησή του, ΓΙΑ ΝΑ εισπράττουν -είτε αμοιβές είτε φακελλάκια.
Το πρόβλημα είναι η πτώση
του ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ
σε ΣΤΥΓΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟ
Το αίτημα είναι η ανάκτηση
της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
του ΓΙΑΤΡΟΥ
Ο ΓΙΑΤΡΟΣ, ΚΑΘΕ ΓΙΑΤΡΟΣ,
ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
This is a FunEL
buzz
digme.gr
6 σχόλια:
Ροδιά μου θα διαφωνήσω με το τελευταίο: πως κάθε γιατρός πρέπει να είναι λειτουργός. Στην Ελλάδα το να είσαι λειτουργός λειτουργεί πια ως ασπίδα της αδιαφορίας και της ασυνειδησίας.
Δεν χρειαζόμαστε άλλους λειτουργούς. Επαγγελματίες, συνειδητοποιημένους, χρειαζόμαστε.
Που να καταλαβαίνουν πως τα σάπια μήλα ανάμεσά τους, καταστρέφουν την εικόνα του επαγγέλματος και πως πρέπει να εκδιωχθούν.
Οι δικαστικοί λειτουργοί χρόνια τώρα ανέχονται τους επίορκους συναδέλφους τους. Οι πανεπιστημιακοί λειτουργοί χρόνια τώρα δεν μιλούν για τη διαφθορά στο σύστημα. Οι ιατρικοί λειτουργοί κάνουν τα στραβά μάτια στους ανίκανους συναδέλφους.
Φτάνει πια τόση λειτουργία αδέρφια. Κανείς Επαγγελματίας υπάρχει;
Ετσι όπως το θέτεις Λεωνίδα τείνω να συμφωνήσω. Το "στυγνός επαγγελματίας" προσδιορίζει περισσότερο μια κατάσταση όπου δεν χωρά τπτ άλλο εκτός από την οικονομική απολαβή.
Η υγεία όμως είναι ένα αγαθό μη διαπραγματεύσιμο. Αν δεν βοηθήσει ο ειδικός επαγγελματίας, πάπαλα, τέζα, πώς το λένε! Αυτό σημαίνει "λειτούργημα" (γνώμη μου) να υπερβαίνουμε το στενό περιθώριο του πάρε-δώσε δλδ.
Δύσκολο το βλέπω να λάβει θέση το επαγγελματικό όργανο, ο ΙΑΣ ή άλλος ιατρικός σύλλογος. Ασε που νομίζω ότι είναι επιστημονικά όργανα οι σύλλογοι αυτοί και όχι επαγγελματικά. Οποιος γνωρίζει ας πληροφορήσει σχετικά παρακαλώ.
Στην Ελλάδα δυστυχώς η λέξη «επαγγελματίας» έχει καταντήσει βρισιά. Βλ. στυγνός επαγγελματίας, αδίστακτος επαγγελματίας, κτλ.
Ο επαγγελματισμός είναι αρετή. Να έχεις ξεκάθαρη πολιτική συναλλαγής. Να είσαι ευσυνείδητος. Να μην προσπαθείς να προσφέρεις μια υπηρεσία για την οποία γνωρίζεις πως ούτε την ικανότητα έχεις ούτε τις γνώσεις.
Αυτά δεν είναι χαρακτηριστικά του λειτουργήματος αλλά του επαγγελματισμού.
Η υγεία είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα. Η ιατρική δεν κάνει θαύματα και δεν μπορούμε να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις. Πολλές φορές και μια πάθηση που φαίνεται απλή είναι ικανή να σκοτώσει ακόμη κι αν μας φροντίζει ο καλύτερος γιατρός του κόσμου.
Η υγεία επίσης, δεν είναι μόνο ζήτημα ιατρικού «λειτουργού». Είναι και ζήτημα του ασθενούς. Γνωρίζω δεκάδες ασθενείς που παραπονιούνται για τον γιατρό τους επειδή δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Δεν τους πέφτει λένε η πίεση παρά τα φάρμακα που παίρνουν. Και το λένε αυτό στην ταβέρνα, αφού έχουμε φάει τα κέρατά μας, έχουμε πιει τα ούζα μας, κι έχουν ανάψει τα τσιγάρα τους.
Ως ασθενείς έχουμε καμιά φορά υπερβολικές απαιτήσεις από τους γιατρούς.
Κάθε χρόνο, όταν κάνω το μάθημα της Ιατρικής Πληροφορικής εδώ, απαιτώ απο τους φοιτητές να έρθουν στην πρώτη συνάντηση έχοντας διαβάσει το βιβλίο Complications του Atul Gowande. Για να τους φύγει η φαγούρα με το πόσο κακοί είναι οι γιατροί.
Το συνιστώ ολόθερμα σε κάθε προβληματισμένο αναγνώστη που ενδιαφέρεται να καταλάβει γιατί η ιατρική κάνει λάθη και καμιά φορά σκοτώνει.
Φυσικά, στην περίπτωση της Αμαλίας έτσι που τα καταγράφει, φαίνεται να έχουμε ασυνείδητους και ανίκανους γιατρούς. Συμβαίνουν κι αυτά σε χώρες που δεν έχουν πιστοποίηση ιατρικών επαγγελματικών ικανοτήτων, αξιολόγηση, και ανεξάρτητους αποτελεσματικούς θεσμούς που να αντιμετωπίζουν τους κακούς γιατρούς.
Γι αυτό, όχι άλλους λειτουργούς. Φτάνει, τόσα χρόνια. Δέστε που κατάντησε η Ελλάδα με τόσους λειτουργούς. Επαγγελματίες χρειαζόμαστε. Και διαφανή αξιολόγησή τους.
OK, ας πούμε τότε ότι πάσχουμε από έλλειψη καθαρού επαγγελματισμού.
Οι γιατροί που καταγγέλλονται ήταν λειτουργοί κατά τη γνώμη σου;
-->> για να προχωρήσει η συζήτηση το ερώτημα, δεν έχω εριστική διάθεση, άκρη προσπαθώ να βγάλω:-) άξια (κατα γενικη ομλογια) επαγγελματίας επί 30 χρόνια γαρ.
Οι γιατροί που καταγγέλονται από την Αμαλία δεν είναι ούτε ευσυνείδητοι επαγγελματίες ούτε λειτουργοί -- τελικά, τι πάει να πει «λειτουργός» σ' αυτη την έρημη χώρα;
Δεν αποκλείεται να είναι άτομα μετρίων, μετριοτάτων επιδόσεων, που κατόρθωσαν να αναρριχηθούν στις θέσεις τους επιβραβεύοντας και υποστηρίζοντας εξίσου ανίκανους γύρω τους.
Δεν γνωρίζω τους γιατρούς που καταγγέλει η Αμαλία. Δεν υπάρχουν αντικειμενικά δεδομένα σχετικά με την ποιότητα των σπουδών τους (πχ φοίτησαν σε καλή ή μέτρια ιατρική σχολή; πότε μπήκαν, πότε αποφοίτησαν; πόσο καλό ήταν το νοσοκομείο που κάναν ειδίκευση; πόσα χρόνια εξασκούν την ειδικότητα; πόσες αναφορές έχουν γίνει σε βάρος τους για αμέλεια; πόσες αποδείχτηκαν βάσιμες; πόσες διακρίσεις έχουν λάβει; από ποιούς; ποιά είναι η ποιότητα των γιατρών που εκπαιδεύουν; κτλ).
Αυτά τα ζωτικά στοιχεία που προσδιορίζουν την ποιότητα ενός γιατρού και μας προϊδεάζουν για την υπηρεσία που θα μας προσφέρει, δεν ήταν διαθέσιμα στην Αμαλία, δεν είναι διαθέσιμα σε κανέναν ασθενή στην Ελλάδα.
Γιατί; (Ρωτώ λες και δεν ξέρω!) :(
Αυριο το πρωί εγχειριζεται μια φίλη μου. Σοβαρή εγχείριση σε μεγαλο κρατικό νοσοκομείο. Την περασμένη εβδομάδα έδωσε το "φακελάκι" στο γιατρό χειρουργό, 1.000 € γι αυτόν + 200 € για τον αναισθησιολόγο. Της είχα δείξει την ιστορία της Αμαλίας. «Δεν γίνεται να μη τα δώσω» μου είπε και τα έδωσε. Σημειωτέο ότι στο ίδιο νοσοκομείο εργάζεται ως γιατρός, με άλλη ειδικότητα, ένας στενός συγγενής της, ο οποίος αρνήθηκε να παρίσταται στην εγχείριση όταν του το ζήτησε, με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να εμπλακεί στα "ξένα χωράφια" επειδή φοβάται για τη θέση του.
Σήμερα μόλις, μου διηγήθηκε η παραδουλεύτρα μου ότι προ 20ετίας εγχειρίστηκε στο Ιπποκράτειο από γνωστό χειρουργό, που εργάζεται εκεί ως τα σήμερα, στο σπίτι του οποίου δούλευε τότε. Ο γιατρός της ζήτησε φακελάκι, παρόλο που γνώριζε την οικονομική κατάστασή της από πρώτο χέρι. Μετά την εγχείριση, την απέλυσε κιόλας.
Προσωπική εμπειρία δεν έχω ούτε για μένα (δεν έχω αρρωστήσει ακόμα) ούτε για κοντινά μου πρόσωπα που έχω φροντίσει. Δεν έδωσα και δεν μου ζητήθηκε ποτέ φακελάκι. Μια φορά, όταν ένιωσα ευγνωμοσύνη για την ιδιαίτερη περιποίηση προσφιλούς μου προσώπου, κέρασα ένα κουτί γλυκά.
Φυσικά, δεν είναι απάντηση αυτά που γράφω, ήθελα όμως να τα γράψω κάπου που να μη πολυφαίνονται.
Κούνια που με κούναγε, ε
Δημοσίευση σχολίου