είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς
Τι ωραία που θά 'τανε ΑΝ
ΑΝ δεν είχα γονίδιο ΦΑΝ
ΑΝ η αλήθεια δεν έβλεπε ΚΑΝ
ΑΝ χορεύαμε όλοι ΚΑΝ ΚΑΝ
...λες να ήταν καλύτερα ΜΑΝ;
Ολα είναι χύμα εδώ μέσα, αντιπροσωπευτικά του χάους.
Ολα ανακατεύονται με χάρη κι ένα μάτι
-στο βάθος βάθος της γαβάθως!- κοιτάζει λαίμαργα.
Τι κοιτάζει; Ισως τον ήλιο, ίσως το σκοτάδι που το καταπίνει,
ποιος ξέρει; Ανάλογα με τη στιγμή και την όρεξη.
Μπορεί να βλέπει εμένα που γράφω, μπορεί να βλέπει και τον αναγνώστη.
Εμένα, δεν με νοιάζει αν το μάτι με κοιτάζει. Εσάς;
Posted by Rodia at 5/30/2007 05:58:00 μ.μ.
2 σχόλια:
τα αν της ζωής μας...
Yo man... Καλά, μιλάμε ότι το blog έχει κάνει άλματα από την τελευταία φορά που το είδα... Πού βρέθηκε τόση ύλη και τόσα links; Μπράβο, πάντα τέτοια...
Δημοσίευση σχολίου