οταν το συστημα διακυβερνησης ειναι η ασυδοσια...

...και αυτο διαρκει για πολλα πολλα χρονια, χανεται η μπαλα, οι παικτες καθονται στο παγκο και χαζευουν, οι θεατες κατεβαινουν στο γηπεδο και λακτιζουν το διαιτητη και τους λαινσμεν, αλλα και τα μεταξυ τους λακτισματα δεν αποκλειονται.

Με δυο λογια, τα προβληματα συσσωρευονται (αν δεν ρευονται κιολας απο τη βαρυστομαχια) και κανενα πλεον δεν αναζητα λυση: μενουν ευχαριστημενα με το να εξακολουθουν να διατηρουν τη προσωπικοτητα τους -το να εισαι Προβλημα τη σημερον ημερα ειναι και πολυ τρεντυ- και την αναγνωρισιμοτητα τους οταν συστηνονται μεταξυ τους.

- Ξερεις, Εγω ειμαι το Προβλημα Αλφα!
- Και'γω, το Προβλημα Γαμμα!
- Μετα το Προβλημα Ωμεγα, ποιο Προβλημα ειναι;
- Εχμ, δεν ξερω ακριβως, αλλα υποψιαζομαι οτι ειναι το ΑλφαΕνα... αλλα μπορει να ειναι και το ΑλφαΜικρο...

Ετσι λοιπον, ενω τα Προβληματα συνωστιζονται σε καποια προβλητα λιμανιου, σε καποιο σταθμο τρενου, σε καποιο ποταμι φορτωμενο λυμματα, σε καποιο ανυπαρκτο ποδηλατοδρομιο, σε καποιο καμμενο δασος, σε καποια τσεπη γιατρου, σε καποια λιμνη υπο εξαφανιση, σε καποια πλατεια υπο διαμορφωση, σε καποιο πολο της Γης, κλπ κλπ κλπ -ειναι αφθονα παναθεμα τα, ακομα και στην ατμοσφαιρα υπαρχουν!- οι ανθρωποι καθονται και τα παρατηρουν και διαμαρτυρονται: αυτο ειναι το μονο που απομενει μετα το συνωστισμο των Προβληματων, εκτος απο τα Προβληματα που περιεχουν Βληματα. Εκει, δε χωραει αμφιβολια, οι ανθρωποι κινητοποιουνται αμεσως ωστε να τα αποφυγουν η να πεσουν πανω τους και να ηρωποιηθουν -αναλογα με την περισταση.

Οταν οι ανθρωποι αποφασισουν να αρχισουν να λυνουν Προβληματα -ενα ενα οχι ολα μαζι, ε- τοτε τα Προβληματα θα βουν τη λυση τους και θα παψει ο συνωστισμος. Καθενα θα παει στη δουλεια του, αφηνοντας τοπο σε καποιο νεο Προβλημα, το οποιο με τη σειρα του θα λυθει. Τοπο στα Νεα Προβληματα! Μην ειμαστε αδικοι...