Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2007

το αρθρο των Schooligans και η δυναμη των ποσοστων


«Ρε μαμά, τι είναι καλύτερο; Να είμαι καλός άνθρωπος ή καλός μαθητής;». Είναι δυνατόν ένα παιδί, μετά από 14 χρόνια στο ίδιο σχολείο (απ' το νηπιαγωγείο μέχρι το Λύκειο), να θέλει να φύγει δύο μήνες πριν τελειώσει;

Schooligans: Έγκλημα στο ιδιωτικό
-->> αν δεν ανοιγει ο συνδεσμος, διαλεξτε:
http://www.theschooligans.gr/articlesnew.php?aid=107

Μετα το διαβασμα του αρθρου, μπαινουν μερικα ερωτηματα:
  • 1. οι καθηγητες εχουν την ιδια συμπεριφορα στα δημοσια και στα ιδιωτικα σχολεια;

  • 2. οι καθηγητες ειναι θυματα της εποχης; φροντιζοντας δλδ τα οικονομικα τους, επειδη "ανθρωποι ειναι κι αυτοι" δεν αποτελουν εξαιρεση στον κανονα του "ο,τι φαμε κι ο,τι πιουμε".

  • 3. μπορει ενας καθηγητης, ενας ανθρωπος δλδ που διδασκει αλλους -νεους- ανθρωπους, να αδιαφορει για τη πνευματικη τους καλλιεργεια και να τον απασχολει μονο η "καταρτιση" του; να διδασκει δλδ στεγνα το μαθημα και τιποτα περα απο αυτο;

  • 4. δεν ειναι απαιτητο να δινει ο καθηγητης το καλο παραδειγμα, να ειναι υποδειγμα για στους μαθητες του; αρκει να γνωριζει το αντικειμενο του; αν το γνωριζει καλα, γιατι να ειναι ανικανος να μεταδωσει κιολας αυτη τη γνωση; λογικα, ενα καλος δασκαλος ειναι δυνατο να εχει κακους μαθητες;

  • 5. τι ειδους υποδειγματα χρειαζεται η κοινωνια μας; το υποδειγμα του καλου επαγγελματια, του καλου δανειοληπτη, του καλου καταναλωτη, του καλου υπαλληλου, ειναι σημαντικοτερα υποδειγματα απο το υποδειγμα του καλου ανθρωπου;

  • 6. μηπως ο καθηγητης, βρισκομενος σε θεση εξουσιας απεναντι στους μαθητες, πεφτει στην παγιδα του εξουσιαστικου μοντελου και, αντι να στεκεται διπλα, θελει να ασκει πληρη εξουσια μεταβιβαζοντας την εξουσια που δεχεται απο τον εργοδοτη του (π.χ. κρατος, ιδιοκτητης σχολειου) να ειναι αποπανω δλδ;

  • 7. χρειαζονται αραγε σεμιναρια οι καθηγητες ωστε να ειναι συνεπεις στο ρολο του επαγγελματος τους και στο ρολο που θελει να τους βλεπει η κοινωνια να παιζουν;

  • 8. ο καθηγητης βρισκεται σε διαφορετικη ταξη κοινωνικα απο το μαθητη; η σχεση διδασκομενου και δασκαλου διαχωριζονται κοινωνικα;

  • 9. ο διευθυντης/ιδιοκτητης (η εκπροσωπος της ιδιοκτησιας) σε ποιο ρολο εκφραζεται κυριως; στο ρολο του εμπορου η στο ρολο του εκπαιδευτικου;

  • 10. κλπ κλπ, ρωτειστε κι εσεις ο,τι νομιζετε. Μπορειτε να απαντησετε κιολας.



  • Η περιπτωση που αναφερεται στο αρθρο, μου θυμισε τη περιπτωση των ιδιωτικων κλινικων που αποφευγουν να δινουν πιστοποιητικα θανατου για να μην "ανεβαινει" η θνησιμοτητα στις στατιστικες τους. Λες και εκει μεσα δεν πεθαινουν ανθρωποι. Πως το πετυχαινουν αυτο; Στελνουν τον ασθενη σπιτι του ετοιμοθανατο η στελνουν το πτωμα στο νεκροτομειο, δηθεν οτι πεθανε πριν την εισαγωγη η κατα την εξαγωγη/εισαγωγη και σχεδον ΠΟΤΕ κατα τη διαρκεια της νοσηλειας.

    Τι με προβληματιζει; Η δυναμη που εχουν αποκτησει τα ποσοστα στη ζωη μας σημερα.

    __________________
    ΣΗΜ. τα παλια τα χρονια -στη δικη μου εποχη δλα- λεγαν οτι το επαγγελμα του δασκαλου ειναι λειτουργημα. Σημερα, η λεξη εχει χασει τη σημασια της φαινεται, επειδη συμβαινουν τοσα σκανδαλα στους χωρους της Υγειας, της Παιδειας και της Δικαιοσυνης, που μαλλον δεν ειναι εξαιρεσεις αλλα ο κανονας. Φοβερο δεν ειναι να ειναι τα σκανδαλα ο κανονας; Ζουμε σε μια σκανδαλωδη κοινωνια λοιπον; Μια εποχη... σκανδαλιστικη; Μηπως ομως και η λεξη "σκανδαλο" σημαινει κατι αλλο πλεον;



    3 σχόλια:

    J95 είπε...

    Όχι στη ζωή μας. Στη ζωή των ηλίθιων μάνατζερ.

    Rodia είπε...

    Ναι, αλλα οι μανατζερ τα εχουν επιβαλλει παντου. Τριγυριζομαστε απο ποσοστα. Τοσο ο ενας, τοσο ο αλλος, στα προγνωστικα καθε τυπου (προπο, εκλογικα, στοιχηματα, θανατοι, γεννησεις, αυξησεις και μειωσεις), τωρα μπηκαν και στα σχολεια! Σε λιγο θα βαθμολογουν οι καθηγητες με ποσοστα: τοσο τοις εκατο στη χημεια και τοσο τοις εκατο στη γεωμετρια. ΑΜΑΝ ΠΙΑ και πως να σταματησει αυτος ο χειμαρρος ποσοστωσης πια...

    Ειμαι 99% εξαλη!!!
    (μη πω 200%)

    Pike είπε...

    Να προσπαθήσω να δώσω μια συνολικότερη απάντηση στα σημαντικά ερωτήματα που βάζεις, με αφορμή αυτό το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ γεγονός:
    1. Τα ιδιωτικά σχολεία - ΟΣΟ ΚΑΛΑ κι αν είναι - ΔΕΝ παύουν να είναι επιχειρήσεις (με όσα αυτό συνεπάγεται)
    2. Το σχολείο γενικά, και ειδικότερα το δημόσιο σχολείο, έχει ΑΠΑΞΙΩΘΕΙ σε μεγάλο βαθμό. Η απαξίωση αυτή οφείλεται τόσο σε κοινωνικά αίτια (βλ. π.χ. τα πρότυπα που προβάλλονται σχεδόν σε ΟΛΑ τα ΜΜΕ), όσο και στις κρατικές πολιτικές που ακολουθούνται κατά την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον (ημι-εγκατάλειψη του δημόσιου σχολείου, προβολή ανταγωνιστικών-επιχειρηματικών προτύπων στη δημόσια εκπαίδευση κλπ.)
    3. Αυτό που επιδιώκεται για τις δύο πρώτες εκπαιδευτικές βαθμίδες σήμερα είναι η παροχή αποσπασματικών "γνώσεων" και δεξιοτήτων. Το Λύκειο δεν είναι τίποτε άλλο παρά προθάλαμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, πράγμα που φαίνεται από την (σχεδόν πλήρη) αδιαφορία, ακόμη και των "καλών" μαθητών για τα μαθήματα γενικής παιδείας. Να είσαι σίγουρη, πως αν η φοίτηση στο λύκειο ήταν προαιρετική ΔΕΝ θα πατούσε ψυχή, αφού αυτό που έχει κυριαρχήσει έιναι το "τα κάνουμε στο φροντιστήριο" (ακόμη και αν πάνε σε φροντιστήριο του κώλου και δεν μαθαίνουν τίποτε).
    4. Οι συνθήκες αυτές - που συνοπτικότατα ανέφερα - αποκαρδιώνουν και τον πιο ρομαντικό εκπαιδευτικό (αν υπάρχουν ακόμη τέτοιοι σήμερα), ο οποίος - πέρα από το "λειτούργημά" του - έχει να σκεφτεί και το πώς θα θα βρει μία δεύτερη δουλειά (ειδικά αν έχει οικογένεια)
    5. Προφανώς και υπάρχουν εκπαιδευτικοί που είναι για πέταμα, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα...υπάρχουν κι άλλοι που νοιώθουν κάθε ελπίδα και όνειρό τους σχετικά με την εκπαίδευση να αργοσβύνει βασανιστικά..και πονάνε γι αυτό
    6. Το σχολείο δεν είναι μία "νησίδα" - αντανακλώνται σε αυτό, με τις ιδιαιτερότητές του, οι γενικότερες κοινωνικο-οικονομικο-πολιτιστικές συνθήκες(θυμάσαι το "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω";): ο "ωχαδελφισμός", η βία κλπ. Για να σου πω ένα απλό παράδειγμα...ΠΩΣ μπορεί ένας εκπαιδευτκός - ειδικά στο Πανεπιστήμιο ή ακόμη και στο λύκειο - να "επηρεάσει" ή να "αποτελέσει πρότυπο" για ένα παιδί 16 ή 18 χρόνων που έχει ήδη εσωτερικεύσει από την παιδική του ηλικία το "εγώ να τη βολέψω κι ας πάνε να πνιγούν όλοι";
    Σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα: νομίζω ότι σε ένα δημόσιο σχολείο, αυτό το θλιβερό γεγονός δε θα είχε συμβεί, ΑΚΟΜΗ..στο (κοντινό, φοβάμαι) μέλλον, όταν θα έχει επιβληθεί και στην εκπαίδευση ο "θαυμαστός, καινούργιος κόσμος του νεοπφιλελευθερισμού" και θα έχει αρχίσει όπως και σε άλλες χώρες, η "γονεϊκή επιλογή" και ο ανταγωνισμός - ακόμη και μεταξύ των δημόσιων σχολείων - τότε, τα πράγματα θα είναι ακόμη πιο ζοφερά...
    Α1 και κάτι άλλο..μέσα σε αυτή τη λογική είναι και η "ποσοσοστικοποίηση" (συχαίνομαι αυτές τις λέξεις) των πάντων,..η μετατροπή όλων σε αριθμούς και ποσοστά, ώστε να είναι συγκρίσιμα - άρα να μπορούν να βγούν και συμπεράσματα περί ανταγωνισμού.


    Metablogging.gr Comments Headline Animator