σκορπια και γραφικα και χωρις συμπερασμα...

ανοιξα το λεξικο της αρχαιας γλωσσας στις λεξεις "ικετης" και "μεταναστης" και βρηκα:
ικετης = ο ερχομενος οπως ζητησει βοηθειαν η προστασιαν ικετης η φυγας.
μεταναστης = ο μεταναστευσας εκ τινος τοπου εις αλλον, ο αλλαξας διαμονην, ο μετοικησας, ο πλανης, εν αντιθεσει με τον αυτοχθονα, τον γηγενη, τον εντοπιον.

αναζητησα τις ιδιες λεξεις και στο λεξικο της νεας γλωσσας και βρηκα:
ικετης = ο προσερχομενος οπως ζητησει βοηθειαν και προστασιαν, και αρα ο θερμως παρακαλων, ο εκλιπαρων.
μεταναστης = ο οικειοθελως εγκαταλειπων την γενετειραν και (μονος η μετ' αλλων) μεταβαινων εις αλλην χωραν (ξενην και μακρινην) οπου και εγκαθισταται προς δημιουργιαν νεας ζωης ευτυχεστερας, μετοικος, αποικος, αποδημητης, ξενος.

Οι λεξεις λιγο πολυ εχουν την ιδια σημασια. Κατι αλλο εχει αλλαξει. Εχουν αλλαξει οι συνθηκες που προκαλουν αυτες τις πραξεις.

Τα παλια τα χρονια (οχι και τοσο παλια, ε) οι ανθρωποι αφηναν τον τοπο τους ευκολα για να αναζητησουν αλλου τη τυχη τους, "σ' αλλη γη σ' αλλα μερη" που λεγαν τα τραγουδια, και γινοντουσαν δεκτοι με συμπαθεια -συνηθως- και εντασσοντουσαν στη κοινωνια που τους υποδεχοταν αναλογα με τα προσοντα τους. Δεν ειναι λιγοι, ακομα και σημερα, εκεινοι που μεγαλουργουν σε ξενες χωρες. "Ουδεις προφητης στον τοπο του" λεει ενα ρητο για το φαινομενο εκεινων που, ενω στη χωρα τους δεν καταφεραν να αναδειξουν τα χαρισματα τους, αυτα τα ιδια χαρισματα καλλιεργηθηκαν και αναδειχτηκαν σε ξενες χωρες.

Και σημερα αφηνουν τον τοπο τους αρκετοι χαρισματικοι ανθρωποι που δεν αναγνωριζονται στη χωρα τους, αναζητωντας νεα τυχη και ζωη σε ξενες χωρες. Η χωρα που -γιατι να το κρυψομεν αλλωστε;- απαξιωνει συχνα τα παιδια της, ειναι η δικη μας χωρα, η Ελλαδα. Φευγουν τα παιδια μας και μεγαλουργουν στα ξενα, επειδη εδω περα η εννοια της αξιοκρατιας μοιαζει με εξωτικο φρουτο.

Ειναι αναμενομενο λοιπον, τη στιγμη που διωχνουμε τον ανθο της επιστημης, να αρνουμαστε να δεχτουμε αλλα ανθη και μαλιστα "κατωτερα". Εχουμε συρρικνωθει ως κοινωνια αλλα και ως πνευματικη δυναμη. Στενευομαστε γενικα. Τα ορια μας φτανουν μεχρι τα μπρατσα του καναπε μας. Εχουμε καταχρεωθει απο τη μια, και, απο την αλλη, παλευουμε μη μας στερησει κανεις τη φραπεδια. Ο φοβος μας εχει κατακυριευσει.

Λιγοστευουμε πληθυσμιακα, οι πλατειες και τα παρκα ειναι γεματα πενταμορφα παιδακια ξενων και αυτο, αντι να μας γεμιζει χαρα που ακουγονται και μερικες παιδικες φωνουλες, μας πειθει να κλειδαμπαρωνομαστε διπλα στα οχυρα μας διαμερισματα μη τυχον και μας βλαψουν αυτοι οι αλητες. Οι "αλητες" που χτιζουν τα σπιτια μας, που υπηρετουν κατακοιτους συγγενεις, που κανουν εργασιες τις οποιες πλεον δεν καταδεχομαστε να κανουμε. Ποιος θα μαζεψει τις σοδιες; Ποιος θα δουλεψει στα χωραφια; Ποιος θα ξενοδουλεψει σε σπιτια; Ποιος θα στελεχωσει τα βοηθητικα επαγγελματα υγειας; Ποιος θα δουλεψει πηλοφορι και μυστρι;

Μετα, διαμαρτυρομαστε για τα ταμεια που σε λιγα χρονια θα ειναι αδεια, μια και δεν θα υπαρχουν νεες εισφορες. (Παρενθεση: και να υπηρχε καλη διαχειριση, παλι θα αδειαζαν λιγο αργοτερα -κλεινει η παρενθεση)

Διαμαρτυρομαστε για τη παγκοσμιοποιηση, αλλα θελουμε ανοιχτα συνορα ΓΙΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟ. Καλως η κακως, η κατασταση στην οποια βρισκομαστε ειναι απορροια του δικου μας εφησυχασμου επι τοσα χρονια, που διαρκει ακομα βεβαια. Εμας μας ενδιαφερει μονο να τρωμε και να ξοδευουμε. Να δανειζομαστε ΓΙΑ ΝΑ τρωμε και ΓΙΑ ΝΑ ξοδευουμε. Να σκορπαμε χρημα. Να νοιωθουμε αρχοντες.

Δεν πα να γινονται πολεμοι γυρω μας, εμεις ναμαστε καλα -αν δεν συμμετεχουμε κιολας με δικες μας δυναμεις, πραγμα που το κρυβουμε η μας το κρυβουν η το ξερουμε και δεν το λεμε η δεν θελουμε να το ξερουμε, το ιδιο ειναι. Με αυτη τη "λογικη", δημιουργουμε νεους εχθρους, πραγματικους και οχι φανταστικους, και αυτο δεν μας συμφερει γιατι ειμαστε λιγοι. Η Ε.Ε. δεν εχει δικες της στρατιωτικες δυναμεις να υπερασπιστει τα συνορα μας, ασε που το θεμα ειναι ξεκαθαρα πολιτικο.

Οι πολιτικοι μας δυστυχως ειναι πολυ "λιγοι". Πολιτικος σχεδιασμος δεν ειναι μονο η διαχειριση χρηματων, εδαφων και φυσικων πορων -οπου απετυχαν παταγωδως ως τα σημερα- αλλα και η προνοια, η προβλεψη και το οραμα, να προλαβαινονται δηλαδη γεγονοτα πριν συμβουν και οταν συμβαινουν να ειναι ετοιμα τα εργα για την αντιμετωπιση τους. Αυτο ειναι πολιτικη με απλα λογια. Τι καναμε πανω σε αυτο; Τιποτα. Απολυτως. Τιποτα, εκτος απο το να δινουμε εντολες στους υφισταμενους. Λες και οι μεταναστες απο αναγκη, οι οικονομικοι μεταναστες που δημιουργησαν και εξακολουθουν να δημιουργουν οι ανεγκεφαλες πολιτικες των συμμαχων μας, ειναι τιποτα μυγες που τις διωχνει το εντομοκτονο.

Οι ΗΠΑ ειναι πολυ μακρια ωστε να δεχτουν τα αποτελεσματα των επιλογων τους, τα υπολοιπα κρατη της ΕΕ ειναι σε μη προσβασιμη θεση, εμεις βρισκομαστε ΕΔΩ. Θα μπορουσαμε να λυσουμε το προβλημα ετσι ωστε να εχουμε και οφελος, αλλα προτιμαμε να κοιμομαστε μακαριως και να πινουμε φραπεδες χαλβαδιαζοντας (ξενες οπωσδηποτε) γκομενες και να διαμαρτυρομαστε -φυσικα.