Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2007

ο 19χρονος εγληματίας και η κακοποίηση των γυναικών



Δεν θα αναφέρω το όνομά του νεαρού που σκότωσε τον πατέρα του στη κουζίνα του διαμερίσματός τους με ένα μαχαίρι, για να εκδικηθεί την κακοποίηση της μάνας και του μικρού του αδελφού από εκείνον. Ο νέος, αφού έμεινε πάνω από ένα χρόνο στη φυλακή, απελευθερώθηκε σήμερα μετά από τις μαρτυρίες συγγενών, φίλων και γειτόνων, καθώς και του διευθυντή του Σωφρονιστικού Ιδρύματος, οι οποίοι επεβεβαίωσαν πόσο καλό παιδί ήταν και πόσο ο απελθών πατέρας βασάνιζε την οικογένειά του. Τα κανάλια δείξαν ένα συμπαθητικό νεαρό που έβγαινε από κάπου, κάτω από τις επευφημίες και τα χειροκροτήματα του συγκεντρωμένου πλήθους.

Τα κανάλια έδειξαν και τον ίδιο τον νέο, που εξιστορούσε τα παθήματα της οικογένειας από τον στυγνό δυνάστη-πατέρα, το άδικο τέλος της μανούλας του από ασιτία, την ασθένεια (επιληψία) του μικρού του αδελφού, η οποία προέκυψε μετά από κακοποίησή του από τον πατέρα. Μίλησε και ο μικρός αδελφός σχετικά με την επί 20ετία διαρκή κακοποίηση των τριών μελών της οικογένειας.

Αφήνω το συγκεκριμένο θέμα ασχολίαστο, αν και πολλά θα μπορούσα να γράψω π.χ. για τους επευφημούντες συγγενείς, φίλους και γείτονες, για τον θάνατο μιας γυναίκας από ασιτία -μιλάμε για σήμερα, στη δική μας εποχή έγινε αυτό!- ή για τη θριαμβευτική αποδοχή της αυτοδικίας από την κοινωνία μας, καθώς και για το σχόλιο μιας κυρίας δακρυρροούσης, η οποία εξυμνούσε την μητέρα που «έμεινε 20 ολόκληρα χρόνια δίπλα σε αυτό το τέρας για τα παιδιά της».

Θα αποκαλύψω μόνο ότι κατά τη διάρκεια της ζωής μου γνώρισα τρεις γυναίκες που οι σύζυγοι κακοποιούσαν συστηματικά. Γυναίκες εργαζόμενες και μητέρες, οι οποίες ζήτησαν κάποια στιγμή τη βοήθειά μου. Τις παρέπεμψα αρμοδίως σε δικηγόρους ειδικευμένους, έδωσα τηλέφωνα, έκανα ό,τι μπορούσα -μαζί με γερή ενθάρρυνση. Το αποτέλεσμα ήταν -από όσο γνωρίζω- ότι καμία από αυτές τις δεινοπαθούσες γυναίκες δεν απευθύνθηκε πουθενά, καμία δεν ζήτησε διαζύγιο. Ολες σήκωσαν το σταυρό τους μέχρι το τέλος -του συζύγου- και δυο από αυτές απέκτησαν επιπλέον προβλήματα με τα παιδιά τους.

Η κοινωνία, η κοινή γνώμη δηλαδή, θαυμάζει αυτές τις γυναίκες για το κουράγιο τους να αντέξουν αυτή την κακομεταχείριση. Αυτό που μένει, είναι να θαυμάσω με τη σειρά μου την κοινωνία για την υποκρισία της. Ενώ υπάρχουν όλα τα "κλειδιά", οι νόμοι που δίνουν λύσεις σε παρόμοια προβλήματα, ώστε να ζει και να αναπτύσσεται η κοινωνία μας με υγεία, μερικοί επιμένουν να επικροτούν και να απολαμβάνουν το μαρτύριο κάποιων άλλων.

Αγαπητή κυρία Κατίνα και κύριε Κατίνε, ωραία όσα λέτε και υποστηρίζετε περί της οικογένειας ως τρίτου πυλώνα του έθνους των ΕΛ-λήνων. Για ποια οικογένεια όμως μιλάμε; Ανοίξτε τα μάτια και δείτε καθαρά και δώστε κουράγιο στα θύματα να ξεκολλήσουν από τους δυνάστες τους, αντί να τα προωθείτε στην οδό του σωματικού ή ψυχικού μαρτυρίου, στην οδό του μαζοχισμού.

Δυστυχώς, η κακοποιημένη γυναίκα είναι πνιγμένη μέσα σε μια λίμνη απίστευτων ενοχών, που δημιουργεί η φαντασία της και καλλιεργούν ο δυνάστης της μαζί με τη σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας. Αν φύγει, θα είναι δακτυλοδεικτούμενη και πρόστυχη, οπότε, προτιμά το ρόλο της μάρτυρος. Μένοντας πάλι, σέρνει και τα παιδιά της μαζί στην κόλασή της, αλλά αυτό δεν το καταλαβαίνει πριν "τύχει" κάποιο "μοιραίο" γεγονός, όπως π.χ. ένας φόνος. Ο φόνος όμως αυτός, δεν είναι καθόλου τυχαίος ή μοιραίος, είναι φόνος εκ προμελέτης, είναι φόνος στιγμιαίος που αντιπαρατίθεται σε μια δολοφονία διαρκείας, είναι φόνος στον οποίο ο φονιάς είναι επίσης θύμα και θύτες είναι όλοι αυτοί οι "καλοί άνθρωποι" που χειροκροτούν και επιδοκιμάζουν.

Ολοι αυτοί οι "άνθρωποι", επιχαίρουν και ανακουφίζονται με τη "λύση" της αυτοδικίας και αντί να συντάσσονται με την ευνομούμενη Πολιτεία αντιδρούν στους Νόμους σηκώνοντας τη σημαία των "παραδόσεων". Τι λένε όμως οι παραδόσεις; Υπάρχει βέβαια και ο μύθος του Πρωτομάστορα που έχτισε τη γυναίκα του ζωντανή για να στεριώσει το γεφύρι της Αρτας...

ΞΥΠΝΑΤΕ ΟΡΕ !!!

______________
ΣΗΜ. πριν από λίγο, άκουσα και για το φόνο ενός νεαρού 29χρονου. Τον σκότωσε ένας συνοριοφύλακας (που φύλαγε τα σύνορα της πρωτεύουσας) για να εκδικηθεί το χαστούκι που είχε δώσει λίγο καιρό νωρίτερα το θύμα στον αδελφό του. Τα συμπεράσματα δικά σας.

1 σχόλιο:

Jim.Hellas είπε...

Η σιωπή πίσω από πλευράς των κακοποιημένων γυναικών δυστυχώς δεν είναι μόνο ελληνική πατέντα. Συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ακόμη και σε αυτές που ονομάζονται "ανεπτυγμένες". Φυσικά το ποσοστό των γυναικών που επιλέγουν να σιωπήσουν τείνει να μειώνεται σε κοινωνίες που έπαψαν να βλέπουν τον άνδρα ως την μοναδική "κολόνα" του σπιτιού. Και εκεί είναι που πρέπει να εστιάσουμε. Η ανδροκρατία δεν είναι μονάχα η αντίληψη ότι ο άνδρας πρέπει να εξουσιάζει και η γυναίκα να υποακούει, αλλά είναι κάτι πολύ παραπέρα: είναι μεθοδευμένος σεξισμός εις βάρος των γυναικών.

"Τα 'θελε και τα 'παθε", "Ωραία, τον χώρισε, και τώρα πως θα ζήσει τα παιδιά της;", "Έφαγε δυο χαστούκια και αυτό το θεωρεί ξύλο;" είναι μόνο μερικές από τις εκφράσεις που δυστυχώς μας είναι τόσο οικείες, ιδιαίτερα δε όσους από εμάς προερχόμαστε από την επαρχία.

Επιτέλους η γυναίκα πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει δίπλα και ίσα με τον άνδρα! Μόνο όταν η κοινωνία αποδεχτεί το γυναικείο φύλο ως ισοδύναμο και ισάξιο θα μπορέσουν να μειωθούν αυτές οι "αγίες γυναίκες που υπομένουν τα πάντα για τα παιδιά τους" (ενώ θα έπρεπε να είχαν άλλη διέξοδο).


Metablogging.gr Comments Headline Animator