BLOG ACTION DAY - 15 Oct 2007

Προειδοποιώ ότι δεν θα στρουθοκαμηλίσω, θα γράψω ξεκάθαρα τη γνώμη μου για τη καμπάνια που γίνεται σήμερα ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο. Πρώτα, γράφω για το μαύρο κι άραχνο σήμα. Γιατί μαύρο; Αυτό επιδιώκεται; Με τη χρήση του μαύρου χρώματος, μοιάζει να έχει προδιαγραφεί το αποτέλεσμα και ο πλανήτης να (ετοιμάζεται να) πενθήσει σύντομα. Αντί να είναι ένα ευχάριστο σήμα, μια εικόνα που να προδιαθέτει και να σηματοδοτεί ένα ευχάριστο ποθητό αποτέλεσμα, βάζουμε από τώρα τις μαύρες πλερέζες -ή μήπως το μαύρο σηματοδοτεί το επιδιωκόμενο γραπτό; Να γραφτούν δηλαδή κείμενα οργισμένα ή/και με μεγάλη δόση παραίτησης -το ίδιο είναι- αντί να διατυπωθούν αποκαλυπτικές γνώμες. Τελοσπάντων, αν και διαφωνώ, το έβαλα και 'γώ το σήμα.


Η δράση για τη προστασία του περιβάλλοντος λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, αν δεν απευθύνεται ευθέως προς την εξουσία (τις κυβερνήσεις δηλαδή των χωρών του πλανήτη και τις επιχειρήσεις οι οποίες στηρίζουν τις κυβερνήσεις αυτές) θα μπορούσε να καλύπτει τη σφοδρή επιθυμία μετακύλισης της ευθύνης για τη προστασία του στον απλό πολίτη της Γης και τη δημιουργία τρόμου παράλληλα με ενοχές, πράγμα που εξυπηρετεί την εξουσία στην άσκηση ελέγχου των ανθρώπων.

Οι κυβερνήσεις έχουν μεν και τους νόμους και τα μέσα για να προστατέψουν το περιβάλλον, αλλά κάνουν τα στραβά μάτια προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους υποστηρικτές τους, με πρόσθετο (πολιτικό) κέρδος τον έλεγχο του ανθρώπινου πληθυσμού με το ανέμισμα της σημαίας του τρόμου και της ενοχής. Παράδειγμα οι ΗΠΑ και όσες άλλες χώρες δεν έχουν υπογράψει τις διεθνείς συμφωνίες, π.χ. του Ρίο ή του Κυότο. Το θέμα είναι λοιπόν ξεκάθαρα οικονομικό, όσο και επίδειξη ισχύος εκ μέρους των κυβερνήσεων με τις πλάτες βεβαίως των κολοσσών του χρήματος. Με δυο λόγια, το χρήμα έχει λάβει τη θέση που (νομίζει ότι ακόμα) κατέχει η θρησκεία.


Ο έλεγχος της κοινωνίας από τη θρησκεία γινόταν -και συμβαίνει ακόμη, αλλά όχι για πολύ- με τη δαιμονοποίηση του σεξ και του (αμαρτωλού) σώματος του ανθρώπου κάτω από την απειλή της Κόλασης. Σήμερα, με την σχετική ενημέρωση περί σεξ (αν και αυτό συμβαίνει κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες, άσχετα αν το προωθούν μερικές επιχειρήσεις ως εμπορεύσιμο είδος και άσχετα αν το "απαγορευμένο" διακινείται ευκολότερα στις αποστερημένες ζώνες των υπό ανάπτυξη χωρών) ο Τρόμος αποτελεί τη διάδοχη κατάσταση. Τρόμος για τη ζωή, για την υγεία, για το αύριο, Τρόμος που επιβάλλεται με τον πιο σίγουρο τρόπο: με τα περί καταστροφής του πλανήτη Γη. Δεν είναι καθόλου τυχαία επίσης η διάδοση μεταφυσικών και φανταστικών σεναρίων περί "επιστήμης" και "ιστορίας", τα οποία διαδίδουν ανενόχλητοι (δημοκρατίαν έχομεν!) διάφοροι "προφήτες" σε ολόκληρο τον -υποτίθεται ορθολογικό- κόσμο μας, καθώς και η άνθηση των παραεπαγγελμάτων του αστρολόγου, μέντιουμ, κλπ.


Οχι πως δεν υπάρχει ανθρωπογενής μόλυνση στον πλανήτη, φυσικά. Υπάρχει και παραϋπάρχει βέβαια και κινδυνεύει η υγεία και η ζωή μας. Ο Μύθος είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε ευθύνη για αυτό. Το πεταμένο σκουπίδι είναι δείγμα κακής ανατροφής και συμπεριφοράς και όχι δείγμα απουσίας οικολογικής συνείδησης. Ο κόσμος μας δεν καταστρέφεται από μερικά σκουπιδάκια εκτός κάδων, αλλά από τα απόβλητα των βιομηχανιών, από την αλόγιστη χρήση των φυτοφαρμάκων, από τη συστηματική εξάντληση των φυσικών πόρων, από την απρογραμμάτιστη χωροθέτηση χρήσεων γης, από την υπερβολική κατανάλωση, κλπ κλπ.


Ο κόσμος μας θα μπορούσε να είναι ένας Παράδεισος, αυτό όμως δεν βολεύει, δεν εξυπηρετεί συμφέροντα, εκεί πέρα δεν κυκλοφορεί χρήμα. Το ότι Παράδεισος σημαίνει Χαρά και Ευτυχία για τον απλό άνθρωπο, δεν αρκεί να το ξέρουμε ώστε να το επιδιώξουμε. Χρειάζεται να γνωρίζουμε και ότι ταυτόχρονα σημαίνει πλήρη αποτυχία των συστημάτων εξουσίας, ώστε εκεί να εστιάσουμε από δω και στο εξής, στην απαξίωση και καταπολέμησή τους δηλαδή. Με πρώτο στόχο να πετύχουμε τη δική μας εγκράτεια όσον αφορά τον υπέρμετρο καταναλωτισμό.

Καταναλώνοντας όσα ακριβώς χρειαζόμαστε, η αγορά θα αναγκαστεί να προσαρμοστεί στα δικά μας μέτρα. Η πρόοδος της ανθρωπότητας θα έχει ουσιώδη χαρακτηριστικά και όχι στολίδια βλαχομπαρόκ σε κάθε νέο προτεινόμενο μοντελάκι κάθε είδους, π.χ. αυτοκινήτου, και οι έχοντες χρήμα ας πηγαίνουν να παίζουν γκολφ σε χώρες με μπόλικη υγρασία και όχι να καίμε τα δάση μας και να ξεκληρίζουμε ολόκληρα χωριά, σπαταλώντας επιπλέον τα λιγοστά νερά μας και χαμηλώνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα σε αγροτικές περιοχές για να κατασκευάσουμε ξενοδοχεία "υψηλού" τουρισμού. Εμ, να μη ρίξω και ένα καρφί για τις πομπές μας; Η μισή Ελλάδα κάηκε φέτος το καλοκαίρι! ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

__________________
ΣΗΜ. Στο θέμα μου δεν παρέθεσα αριθμούς, στατιστικές και ποσοστά. Αυτά θα τα βρείτε, αν θέλετε, σε δημοσιεύματα του Τύπου, καθώς και στην εξαιρετική διδακτορική εργασία με θέμα «Η Λειτουργία Ειδικών Κριτηρίων Περιβαλλοντικής Προστασίας στις Διαδικασίες Χωροθέτησης Εργων και Παραγωγικών Δραστηριοτήτων» του κ. Δ. Τσίρου.

-->> αν δεν ανοίγει ο σύνδεσμος, διαλέξτε:
http://www.ekke.gr/estia/gr_pages/F_synerg/Did_Tsiros/Sinopsi/Sinopsi.htm

-->> μερικοί σύνδεσμοι που διάλεξα και αφορούν υλικά που καταστρέφουν το περιβάλλον (από την εφημ. Το Βήμα της 15ης Δεκ 2002), το φετεινό πρόγραμμα για το κυνήγι σε καμμένες περιοχές, ένας (η παλιά σελίδα του Υπ. Ναυτιλίας) για θέματα του Αιγαίου:

http://tovima.dolnet.gr/list_by_topic.php?fyllo=13741&tmhma=05
http://www.hunter.gr/nomo/2007.htm
http://www.ypai.gr/isite/page/1211,1,0.asp
http://ftp.ypai.gr/isite/home/1%2C1%2C0.asp