εξομολογηση

Δηλωνω αδυναμια αφοσιωσης. Σε ενα σκοπο, μια ιδεα, ενα κομμα, εναν ανθρωπο, οπουδηποτε. Ισως για τουτο να με λενε "αταξινομητη" και να μου αρεσει κιολας. Για μενα, αυτο δεν ειναι απαξιωτικο σχολιο, ειναι κομπλιμεντο. Σκιαγραφει την ασιγαστη επιθυμια μου για ελευθερια εκφρασης, την αρνηση για υποταγη -οπουδηποτε.

Απο την αλλη πλευρα, θαυμαζω εκεινους που εχουν την ικανοτητα αφοσιωσης σε κατι, ενα ιδανικο, μια ιδεα, ενα σκοπο, εναν ανθρωπο, οπουδηποτε. Νομιζω πως εχουν λυσει ενα βασικο προβλημα, πως εχουν δωσει νοημα στη ζωη τους.

Δεν δισταζω βεβαια να ενημερωνω για οτιδηποτε καινουργιο κυκλοφορει, με το οποιο συμφωνω, και να προτρεπω στη διαδοση και υλοποιηση του. Εκει, βρισκομαι μεταξυ των πρωτοπορων. Δεν θα με βρει ομως κανεις αναμεσα στους συνεχιστες και σε οσους επιμενουν και τελικα πραγματοποιουν τα οσα ωραια διαλεξαν να υπηρετησουν.

Ισως επειδη βαριεμαι, ισως επειδη φοβαμαι τις ανθρωπινες αδυναμιες, επειδη δεν αντεχω τις διαρκεις αμφιβολιες, τις αμφισβητησεις, τα αιτηματα δηλωσης συμφωνιας, τις προσβολες, τις ιντριγκες. Ναι, βρε παιδι μου, μια φορα το λεμε, συμφωνω, ειμαι μαζι σου, κλπ, γιατι θελεις να το επαναλαμβανω; Επειδη ο/η ταδε ειπε οτι εμαθε/ακουσε απο τον/την δεινα οτι κατι που ειπα ακουστηκε διαφορετικο απο αυτα που εννοουσα; Και που ηξερε τι εννοουσα; ΟΥΦΦΦ

Για τουτο, επειδη τωρα ειναι πολυ αργα να αλλαξω ταχτικη και χαρακτηρα, μη με καλειτε να αναδειξω κατι με το οποιο διαφωνω, αν συμφωνω με κατι θα το ανεβασω μονη μου. Οχι πως δεν μου αρεσει η ποιηση, αλλα εχουμε πηξει πια απο ποιητες. Καθε τρεις και λιγο, ολο και καποιος εμπορικος οικος φιλοξενει περατζαδες ποιητων και "ποιητων", δημιουργων και "δημιουργων", τοσο που αρχιζω να υποπτευομαι οτι και αυτες οι λεξεις εχουν αλλαξει σημασια.

Οι κινησεις παλι καλες ειναι, να ενημερωνεται ο κοσμος και να δινει ενεργεια οποιος εχει περισσευουμενη. Εμενα ομως δεν με ενδιαφερουν οι κινησεις και τα κινηματα οταν γινονται κατεστημενο. Η κινηση εχει ολη τη γοητεια, ολος ο ερωτας συγκεντρωνεται στην κινηση. Καθε τι στατικο με απωθει. Ετσι, δεν συνεχιζω να συμμετεχω ενεργα οσο κατι τι στεκεται και συγγνωμη, αλλα ετσι ειμαι και δεν αλλαζει αυτο.

Μερικες φορες που ανεβασα κατι τι σχετικο, το σκυλομετανιωσα. Δηθεν οτι αναφερθηκα ασαφως, οτι κατι εκανα στραβα, και αλλα ωραια. Δεν εχω αρκετη αντοχη πλεον ωστε να καθομαι να εξηγω τα ανεξηγητα και τα ηλιου φαεινοτερα. Ειμαι σκατοχαρακτηρας, αλλα πολυ συνεπης σε αυτο το (εκ γενετης μαλλον) χαρισμα.

_________
ΣΗΜ.1. το οτι αφοσιωνομαι κατα καιρους σε κατι που με βρισκει κατακεφαλα (π.χ. εναν ανθρωπο σε αδυναμια, εναν αρρωστο, φτωχο, ρεμαλι, κλπ) δεν αναιρει τα προηγουμενα.
ΣΗΜ.2. η μονη αφοσιωση που με διακρινει ειναι η αφοσιωση προς τους φιλους και την ιδεα της φιλιας και της φιλοξενιας. Μπορω ανετα να ταξινομηθω ως Φιλη και Αρωγος.