μια καλη συνθεση προαπαιτει μια καλη αναλυση

Σημερα ξυπνησα με θορυβο απο πιστολετα. Δουλευαν σε παραδιπλανο κτιριο. Μαθημενη στο θορυβο αυτο, αν και τον απεχθανομαι, σκεφτηκα οτι καπως ετσι πρεπει να ψαχνουμε στο μυαλο μας, σαν να τρυπαμε με πιστολετο δλδ. Να ψαχνουμε για στοιχεια, να αναλυουμε τα παντα, αν θελουμε να πετυχουμε μια ικανοποιητικη συνθεση. Να αποδελτιωνουμε τις διαφορες μειονοτητες π.χ., ωστε να τις γνωρισουμε, να πεισθουμε οτι υπαρχουν πραγματι, και μετα να τις ενταξουμε στον πολυχρωμο κοσμο μας. Το πως ενα (μπορει και περισσοτερα) κομπρεσερ οδηγησε τη σκεψη μου, δεν μπορω ακομα να το ξερω. Οσο και να εντρυφω στα μυστηρια του εγκεφαλου, ο τροπος λειτουργιας του παραμενει ενα αλυτο μυστηριο, ενα θαυμα!