οι πολυκατοικίες της Αθήνας και οι πόρτες τους
Πριν μερικά χρόνια, το Ινστιτούτο Γκαίτε φιλοξένησε την έκθεση φωτογραφίας ενός γερμανού αρχιτέκτονα με θέμα τις εισόδους αθηναϊκών πολυκατοικιών. Δεν πίστευα στα μάτια μου, όταν αντιλήφθηκα την ομορφιά, τη φαντασία και την πρωτοτυπία που αναδείκνυαν εκείνες οι φωτογραφίες. Οι φωτογραφίες όμως αντικατόπτριζαν το υπάρχον αντικείμενο. Οι είσοδοι υπήρχαν -και υπάρχουν ακόμη. Μάτια χρειάζονται να τις προσέξουν. Η πρωτεύουσα δεν είναι και τόσο χάλια όσο θέλουν μερικοί να τη βλέπουν, ώστε να δίνουν πάτημα στο κάθε δήμαρχο να ανοσιουργεί πάνω της, τοποθετώντας κάγκελα στα πεζοδρόμια, αναμαρμαρώνοντας κάθε τρεις και λίγο το Σύνταγμα, ανασκάπτοντας το Μοναστηράκι και αναδιαμορφώνοντας το μόρφωμα της Ομόνοιας. Θυμήθηκα τότε, παλιά, το 1978, που βρέθηκα στο Αμστερνταμ και φωτογράφιζα με μανία τις εισόδους των τούβλινων σπιτιών και κάτι φίλοι ολλανδοί -μαγεμένοι από το φως των Κυκλάδων- απορούσαν τί να έβρισκα άραγε σε αυτά τα κακόγουστα και σκοτεινά (κατά τη γνώμη τους) σπίτια.
Προτρέπω λοιπόν σε μια φωτογραφική δράση: μια μηχανίτσα παραμάσχαλα και ας εξορμήσει όποιος θέλει να αποτυπώσει τις εισόδους των πολυκατοικιών της γειτονιάς του ή/και αυτών που βρίσκονται στο δρόμο του και μέχρι τώρα δεν τράβηξαν τη προσοχή του. Μπορεί και να τις δει με άλλο μάτι -και μακάρι!
___________
ΣΗΜ. με αφορμή το ποστ στο μπλογκ Sraosha & Rakasha: Ντιστρόυ Άθενζ
This is a FunEL
buzz
digme.gr
9 σχόλια:
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τι το ωραίο βρήκε αυτός ο τύπος στις εισόδους των πολυκατοικιών αλλά καλλιτέχνης είναι οπότε τι ψάχνεις... Αλλά και πάλι πιστεύω ότι είναι θέμα αναλογιών. Δηλαδή ακόμα και αν βρω κάτι το ωραίο σε 1/20 εισόδους πολυκατοικιών αυτό δεν αλλάζει τη γενικότερη εικόνα της Αθήνας.
Άσχετο... αλλά η εξεταστική οδεύει προς το τέλος της και αρχίζουμε σιγά σιγά πάλι το blogging!!!
Εξαρταται απο την εικόνα της περιοχής που κατοικεί καθένας στην Αθήνα. Υπάρχουν και πολύ όμορφες περιοχές. Ψάξε να τις ανακαλύψεις!
Ρίξε μια ματιά και στο ποστ όπου παραπέμπω, να δεις διαφορετικά τα πράγματα...
..και.. καλωσόρισες ξανά:-)) Πώς πήγες; Ολα καλά, φαντάζομαι.
Θυμήθηκα τότε, παλιά, το 1978, που βρέθηκα στο Αμστερνταμ και φωτογράφιζα με μανία τις εισόδους των τούβλινων σπιτιών και κάτι φίλοι ολλανδοί -μαγεμένοι από το φως των Κυκλάδων- απορούσαν τί να έβρισκα άραγε σε αυτά τα κακόγουστα και σκοτεινά (κατά τη γνώμη τους) σπίτια.
:-)
Ευχαριστώ για την επίσκεψη Sraosha :-)
Υποθέτω ότι προτιμάς τα λυρικά αυτοαναφορικά κείμενα...
Γιατί το λέτε αυτό; Δεν κατάλαβα.
(Καλή βδομάδα.)
Το λέμε επειδή διαλέξατε το συγκεκριμένο απόσπασμα. Εκτός αν το διαλέξατε για άλλο λόγο, τον οποίο δεν κατανοήσαμε!:-)
(καλό μήνα νάχουμε)
Α, απλώς χαμογέλασα με τη διορατικότητά σας.
Και μ' αρέσει και το Άμστερνταμ και το λοξό ευγενικό φως του -- τόσο διαφορετικό από το ακουαφόρτε των Κυκλάδων.
Ευγνωμονώ την τύχη μου που πρόλαβα να γνωρίσω μερικές Κυκλάδες πριν βαφτούν κάτασπρες και μας τυφλώνουν. Υπήρχαν όμορφα σπίτια βαμμένα σε σκοτεινό λουλακί, βαθύ ρόδινο, ώχρα, κλπ κλπ, πριν ακολουθήσουν τη συντεταγμένη λευκή πορεία που είχε επιβάλει -τότε- ο ΕΟΤ.
..για το Αμστερνταμ συμφωνούμε:-)
Δημοσίευση σχολίου