ΔΑΜάΖΟΝΤΑΣ τη ΦύΣΗ

Ο Ανθρωπος, αυτό το θηλαστικό μετρίου μεγέθους, το σχετικά αδύναμο, χωρίς σωματικά γνωρίσματα που να το προστατεύουν από τα σημεία του καιρού -κλίμα, διακυμάνσεις θερμοκρασίας, υγρασία, κλπ- χωρίς επίσης σωματικά γνωρίσματα που να το διευκολύνουν στην αναμέτρησή του με άλλα όντα -κέρατα, δέρμα, νύχια, φτερά, κλπ- ο Ανθρωπος λοιπόν, ο τόσο αδύναμος σωματικά, αναγκάστηκε να εκπαιδεύσει τον εγκέφαλό του ώστε να ισοφαρίσει τις ελλείψεις του.

Αφού κατάφερε να φτιάξει εργαλεία, τα οποία τον διευκόλυναν να καλλιεργήσει τη γη ώστε να λαβαίνει τροφή και από τα σπλάχνα της καθώς επίσης να κατασκευάσει έργα (κατοικίες, κλπ) για τη προστασία του από τα καιρικά φαινόμενα, προχώρησε στη κατασκευή όπλων. Αρχικά, τα όπλα χρησιμοποιούσε στην άμυνά του εναντίον των δυσανάλογα με το μέγεθός του άγριων θηρίων. Κατόπιν, όταν έμαθε να τρέφεται με τη σάρκα τους, έφτιαχνε όπλα για να τα κυνηγά. Οταν πλέον απέκτησε αρκετή δύναμη ώστε να διαχωριστεί το ανθρώπινο είδος σε φατρίες, ο Ανθρωπος άρχισε να φτιάχνει όπλα για να πολεμά τους ομοίους του.

Με τα εργαλεία, ο Ανθρωπος άρχισε να μαθαίνει να δαμάζει τη Φύση. Να ζητά και να λαβαίνει από εκείνη ό,τι ήταν απαραίτητο για να τρέφεται ώστε να συνεχίζει να ζει. Να προστατεύεται από την οργή της, να κρύβεται από καταιγίδες, να τιθασσεύει ποτάμια, να ισοπεδώνει εκτάσεις, να διευθετεί χειμάρρους, κλπ κλπ.

Με τα όπλα, -μάλλον, χειριζόμενος τα πρώτα εργαλεία ως όπλα- εκτός από το κυνήγι των άγριων θηρίων, ο Ανθρωπος έμαθε να διεκδικεί και να κερδίζει άκοπα τα αγαθά των άλλων ανθρώπων, να απειλεί και να κλέβει, να σκοτώνει και να αρπάζει.

Παράλληλα με τα χειροπιαστά εργαλεία και τα όπλα, ο Ανθρωπος ανέπτυξε το υπερόπλο της σκέψης, δυστυχώς όχι μόνο για καλό σκοπό -που λένε- αλλά για να καλλιεργήσει το φόβο στο μυαλό των συνανθρώπων του. Ο φόβος για το ανεξήγητο κυριάρχησε για πολλές χιλιάδες χρόνια στον ανθρώπινο εγκέφαλο και υπάρχουν ακόμα και σήμερα, που όλα σχεδόν έχουν ερευνηθεί και εξηγηθεί επαρκώς, υπάρχουν ισχυρά κατάλοιπα του φόβου αυτού.

Αντί να θελήσει να κάνει κοινωνούς της σκέψης και της λογικής και τους άλλους, τους λιγότερο ευφυείς από αυτόν ανθρώπους, ο Ανθρωπος εκμεταλλεύτηκε τη δύναμη της σκέψης ώστε να τους κάνει υποχείριά του επιβάλλοντας -και υποβάλλοντας- τη δύναμη του φόβου, τρομάζοντάς τον με μη αποδεικτέες μεταφυσικές απειλές, επικαλούμενος τη δράση δυνάμεων εκτός πραγματικότητας. Ετσι λοιπόν, αφού διαιρέθηκε η κοινωνία των ανθρώπων σε τμήματα ανάλογα με την ποσότητα και ποιότητα των εργαλείων και ανάλογα με το μέγεθος των εξοπλισμών, έφτασε να διαιρεθεί και ανάλογα με τις διάφορες θεωρίες και ιδεολογήματα.

Οσο προχωρούσε η διαίρεση του ανθρώπινου είδους σε ομάδες, τόσο πολλαπλασιαζόταν ο φόβος, τόσο οι εξοπλισμοί γιγαντωνόντουσαν, τόσο τα εργαλεία καλλιέργειας της Γης εκμοντερνιζόντουσαν, τόσο πιο συλλογικά και απρόσωπα οργανωνόντουσαν η καλλιέργειες, τόσο πιο συλλογικά και απρόσωπα σκοτωνόντουσαν τα ζώα για διατροφή, μέχρι που σήμερα λίγοι γνωρίζουν -ιδίως οι κάτοικοι των πόλεων- πώς αποδίδει καρπούς ένα χωράφι και τι συμβαίνει σε ένα σφαγείο.

Το παράλογο είναι ότι ο φόβος εξακολουθεί να κατέχει μεγάλο τμήμα στο σύνολο της ανθρώπινης σκέψης, παρόλο που οι σημερινές συνθήκες διαβίωσης θα έπρεπε να τον έχουν εξοστρακίσει. Το αγκάθι του φόβου καλλιεργείται ύπουλα στον καιρό μας, ακόμα και τώρα που είμαστε κάτοχοι πτυχίων και ντοκτορά εξακολουθούμε να φοβόμαστε πλασματικούς κινδύνους, μια και έχουν ελαχιστοποιηθεί οι πραγματικοί, οι εξουσιαστές μας -αυτοί που εμείς ορίζουμε ως διαχειριστές της εξουσίας- όλο και βοηθούν να αναδύονται νέοι φόβοι στην επιφάνεια. Αυτό εξυπηρετεί τη μονιμότητα της εξουσίας σε ορισμένα χέρια και σε καθορισμένα ιδεολογήματα, τα οποία καθόλου δεν λαβαίνουν υπόψη τη Φύση και τη σχέση του Ανθρώπου με αυτή.

Οι καρποί της Γης, συμπεριλαμβανομένων και των ζωϊκών τροφών, παράγονται με τρόπο που διαστρεβλώνει την έννοια "καλλιέργεια", αποδυναμώνοντας την ουσία τους, γινόμενοι συχνά στοιχεία επιβάρυνσης της υγείας του ανθρώπου, μέσω των εντομοκτόνων που χρησιμοποιούνται στη παραγωγή φυτικών τροφών, αλλά και μέσω του τρόπου θανάτωσης των ζώων. Επίσης, οι μεταλλάξεις που υφίστανται διάφορα είδη τροφής δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί ανώδυνες για την ανθρώπινη υγεία, αν και έχουν αποδειχθεί επώδυνες για τη συνέχεια της τροφικής αλυσίδας, την οποία ρυθμίζουν -δια των μεταλλάξεων φυτών και σπόρων- λίγες μεγάλες εταιρείες παραγωγής σπόρων και γεωργικών φαρμάκων/δηλητηρίων.

Στη μέχρι τώρα πορεία του, ο Ανθρωπος έχει καταφέρει να δαμάσει τη Φύση, παραλείποντας να δαμάσει το Μεγάλο Θηρίο που είναι ο εαυτός του. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνει μερικά βηματάκια όπισθεν και να βρει το νήμα λίγο πριν αρχίσει να διαλύεται, ώστε να δώσει μια διαφορετική και πιο "ανθρώπινη" συνέχεια στο κατρακύλισμα προς την οδό της αποσαθρωμένης οικονομίας; Με δεδομένο ότι «το χρήμα δεν τρώγεται», κάτι πρέπει να κάνουμε ως Ανθρωποι, πριν παραδώσουμε το πνεύμα ευρισκόμενοι σε μακάρια Νιρβάνα και πριν μας πνίξουν τα σκουπίδια, που εμείς επίσης παράγουμε ως προϊόντα μιας αναγκαστικής αφθονίας.

Ο φόβος δεν είναι πλέον κάτι τι το απρόσωπο, δεν είναι τα φυσικά φαινόμενα, δεν είναι κάποιος μεταφυσικός θεός. Ο φόβος είναι ο ίδιος ο Ανθρωπος: ο Ανθρωπος που δάμασε τη Φύση με το ξεπέρασμα της δικής του φύσης και υπόστασης και οδεύει προς το (γνωστό) άγνωστο.