μια ιστορία από τα ρηχά

Αντίθετα με το De Profundis (εκ βαθέων) του μεγάλου Οσκαρ Ουάιλντ, εξομολογούμαι από τα ρηχά -ίσα και βρέχεται ο αστράγαλός μου δλδ- όσο ρηχά νοιώθω να είναι όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες και θεωρούνται από τα ΜΜΕ, καθώς και από μεγάλη μερίδα ανθρώπων κατοίκων της χώρας μας ως "συνταρακτικά πρόσφατα γεγονότα".

Δεν γράφω "πολιτών", επειδή ο πολίτης ενδιαφέρεται πρώτα και κύρια για τη Πόλη του -τη Χώρα σήμερα- ενδιαφέρεται για όλα όσα σχεδιάζονται ή έχουν προ πολλού σχεδιαστεί και έρχεται η ώρα να εφαρμοστούν. Αυτό είναι πολιτική για μένα (γνώμη μου) ο σχεδιασμός της πορείας της χώρας μαζί με όλα της τα σέα, κατοίκους, φύση, πανίδα και χλωρίδα που λένε.

Ο εαυτός του κάθε πολίτη ενδιαφέρει όσο ο κάτοχός του τον καλλιεργεί στον όμορφο κήπο των Αξιών και του Ηθους. Ο εαυτούλης του κάθε κατοίκου είναι αδιάφορος και μένει μακριά από τα δικά μου ενδιαφέροντα όποιος προσπαθεί να ικανοποιήσει ανάγκες και ορέξεις μέσω των διαφόρων "πολιτικών" κόλπων και των πολιτικάντηδων διεκπεραιωτών των "συνδυασμών" αυτών -βλ. κόλπα=κοινώς κομπίνες.

Η ιστορία του ΠΑΣΟΚ είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ένα εκρηκτικό ξεκίνημα, το Σεπτέμβρη του 1974. Τότε, έβαφα και 'γώ πανώ μαζί με κάτι άλλα παιδιά από το Χαλάντρι. Κυριαρχούσε ο ενθουσιασμός ότι κάτι θα άλλαζε, αξιοκρατία, λαϊκή κυριαρχία, ωραίες ιδέες που μείναν λέξεις. Ούτε η ίδια τις πίστεψα, παρόλη τη συμμετοχή μου σε διάφορες δράσεις, μια και δεν το ψήφισα τότε το ΠΑΣΟΚ. Περίμενα κάποιο δείγμα χειροπιαστό, ίσως. Την επόμενη φορά, το ψήφισα, τότε που από 12,5% πήδηξε στο 25% περίπου. Μάλλον επειδή με είχε συνεπάρει το πάθος του κόσμου στις συγκεντρώσεις, ίσως έπαιξε ρόλο και ο φόβος της επανάληψης του ρυθμού των προδικτατορικών κυβερνήσεων. Ομολογώ πως δεν ξαναψήφισα ΠΑΣΟΚ, εκείνη η φορά ήταν η μοναδική.

Τρόμαξα με τη δυναμική που αναπτυσσόταν στους κόλπους του μετά την απότομη άνοδο στο 25%. Ετσι το λέγαν, "δυναμική" αυτό το τρελό πανηγύρι διαγραφών, τσακωμών, αντεγκλίσεων, μανίας για εξουσία. Δυσκολευόμουν να έχω φίλους, έπρεπε να υποπτεύομαι τον καθένα, να δίνω λογαριασμό για πράξεις μου, ποιος μπαίνει στο γραφείο μου, περνούσαν από 40 κύματα οι παιδικοί μου φίλοι και οι συνάδελφοί μου, κι έτσι, το απλούστερο για μένα ήταν να διακόψω κάθε σχέση με την παράνοια φεύγοντας από το τρελάδικο και όχι παίρνοντας χάπια.

Υπήρξε άνθρωπος μέλος που ενέκρινε εγγραφές στο κόμμα μετά από παρατήρηση του σχήματος και του μεγέθους των... αυτιών του υποψηφίου! Αυτός ο άνθρωπος αποσύρθηκε, αφού κατέκτησε μερικά πόστα-κομπόστα και έκανε μια μικρή περιουσία -ευτυχώς, ήταν ολιγαρκής. Οι άμεσοι προστάτες του ήταν πολύ αχόρταγοι και βγάλαν απείρως περισσότερα.

Το 1981, αν και δεν το ψήφισα, χάρηκα που κέρδισε τις εκλογές και με κατείχε μια ελπίδα ότι μπορεί να είχα κάνει και λάθος και ότι ίσως ο Ανδρέας να έκανε επιτέλους πράξη όσα διακήρυττε, αν όχι όλα τουλάχιστον μερικά. Οι χαμένοι των εκλογών περίμεναν τα χειρότερα, η Εκκλησία είχε λουφάξει. Τότε, σίγουρα θα μπορούσαν να έχουν γίνει πάρα πολλά. Είχαν μείνει ακόμα έτοιμοι στις επάλξεις και αρκετοί ικανοί άνθρωποι που εμπιστευόντουσαν ακόμα το κόμμα και τον αρχηγό, μορφωμένοι, κοσμογυρισμένοι, με φαντασία και ιδέες, έτοιμοι να τις υλοποιήσουν. Ονομάστηκαν ονειροπόλοι και, αν και μερικοί, όπως ο Αντώνης Τρίτσης, κατέλαβαν σημαντικά πόστα -υπουργεία, νομαρχίες, κλπ- εμποδίστηκαν και απομακρύνθηκαν από τον πυρήνα των αποφάσεων -τον αρχηγό δλδ- μετά από ενέργειες (λόγια και πράξεις αχαρακτήριστες) διαφόρων αυλοκολάκων που ακόμα και σήμερα επιπλέουν παίζοντας σημαντικούς κινηματογραφικούς ρόλους.

Εξαιτίας της "πολιτικής" αυτών των τύπων, η Ελλάδα δεν απόχτησε Γενικό Χωροταξικό Σχέδιο, δεν απόχτησε Δασολόγιο, δεν απόχτησε Κτηματολόγιο, δεν διαχώρισε τη περιουσία της από την εκκλησιαστική περιουσία. Ολα μείναν "εις τας καλένδας", νάχουμε να τάζουμε δλδ, ενώ η αντιπολίτευση έτριβε τα χέρια της. Εγιναν μερικά μικρούτσικα βηματάκια, χαρακτηρίστηκαν μερικές περιοχές ως «Τοπία Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ)» και μπήκαν κάποιοι υδροβιότοποι στη Διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ «για την προστασία των διεθνούς ενδιαφέροντος υγροτόπων ιδίως ως υδροβιοτόπων» και αυτό ήταν όλη η προσφορά προς το περιβάλλον -τότε.

Μπορεί λοιπόν να καταλάβει κάποιος ότι αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι τι θα συμβεί στο ΠΑΣΟΚ και ποιος θα εκλεγεί, αλλά η παρατήρηση ενός φαινομένου. Νοιώθω σαν να βρίσκομαι στο Βόρειο Πόλο και να παρατηρώ το Βόρειο Σέλλας περίπου. Με τον ίδιο τρόπο παρατηρώ και το φαινόμενο "Καραμανλής και Δεξιά", "Παπαρήγα και ΚΚΕ", "Αλαβάνος και ΣΥΡΙΖΑ". Από την ίδια απόσταση περίπου, γνωρίζοντας ότι τα φαινόμενα αυτά είναι μια οφθαλμαπάτη. Δεν περιμένω κανένα σωτήρα και κανένα θαύμα. Τα αρπαχτικά δεν είναι μάγοι να κάνουν το μαύρο άσπρο, είναι μανούλες να γεμίζουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς με δημόσιο χρήμα.

Περιμένω τη διατύπωση ενός οράματος: να χαρακτηριστεί π.χ. ολόκληρη η Ελλάδα «Τοπίο Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους» και να ζούμε στο εξής όλοι οι κάτοικοί της πουλώντας την εικόνα της. Οχι να καλοζούν οι κρατούντες (ξε)πουλώντας την ίδια τη Χώρα.

Αντί για αυτό, (έχω βαρεθεί να) βλέπω τις αντιαισθητικές παρεμβάσεις του κράτους (με νόμους και παράθυρα) αλλά και μεμονωμένων κατοίκων με την καταστροφική μανία τους εναντίον τόπων και τοπίων, αρχαιολογικών χώρων, πόλεων και οικισμών, για χάρη του Ατομικού Κέρδους, που μπροστά του δεν πιάνει μπάζα η Ατομική Βόμβα.

Αυτό είναι Πολιτική, κύριοι βουλευτές και κομματάρχες, Πολιτική είναι ο Σχεδιασμός του Αύριο της Χώρας ΜΑΣ, και όχι οι διάφορες τζιριτζάντζουλες στα σαλόνια και στα μπαλκόνια και στα πολυπαραθυρούχα κανάλια.

Περιμένω λοιπόν να δω με ποιο τρόπο θα διαστρεβλώσετε την έννοια "Αειφόρος Ανάπτυξη". Με την εξαέρωση των δασών; Με το ανελέητο κυνήγι; Με την οικοπεδοφάγα δραστηριότητα; Με την εξάντληση των φυσικών πόρων; Με τη διασπορά των σκουπιδιών; Με τί;

Μελέτες υπάρχουν και, αν δεν είναι επαρκείς όσες υπάρχουν μια και τα ζητούμενα των εποχών αλλάζουν, υπάρχουν νέοι μελετητές με όρεξη να προσαρμόσουν τις παλιές ή/και να συντάξουν νέες. Ελληνες μελετητές, εννοώ. Να μας λείπουν τα αμερικανικής κλίμακας μοντέλα με τα (κλειστά στον πολύ κόσμο και "αυτάρκη") μεγαθήρια Χοτέλς, τις πισίνες και τα γήπεδα του γκολφ που ρουφούν σαν τη Σκύλλα και ξερνούν σαν τη Χάρυβδη το πολύτιμο νεράκι μας. Αλόγιστη σπατάλη νερού συμβαίνει και στα (επιδοτούμενα) βαμβακοχώραφα, αλλά αυτό είναι μια άλλη -συγγενής και πονεμένη- ιστορία.

____________
ΣΗΜ. διαλέξτε και ρίξτε μια ματιά στους συνδέσμους:

http://www.ekke.gr/estia/gr_pages/F_synerg/Did_Tsiros/Sinopsi/Sinopsi.htm
http://tovima.dolnet.gr/list_by_topic.php?fyllo=13741&tmhma=05
http://www.hunter.gr/nomo/2007.htm
http://www.ypai.gr/isite/page/1211,1,0.asp

UPDATE: Τι ήθελα να αναφέρω για υδροβιότοπους; Μόλις πριν λίγες ώρες έμαθα για τον αργό θάνατο της λίμνης Κορώνειας, προστατευόμενο υδροβιότοπο, όπου τα πουλιά πεθαίνουν σωρηδόν. Τα 27 (εκ. ή δις δεν θυμάμαι) € που δόθηκαν από την Ευρωπαϊκή Ενωση για την εξυγείανση της περιοχής της λίμνης δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για το σκοπό αυτό. Φαγώθηκαν, ροκανίστηκαν ή πήγαν κάπου αλλού. Πού; Στο ερώτημα θα απαντήσει ο επιληφθείς Εισαγγελέας. Ο κ. Νομάρχης δεν ξέρει τπτ -μάλλον.