Φωτιά, Πλημμύρα και Σεισμός: τα ΤΡίΑ ΚΑΚά της ΜΟίΡΑΣ μας

Οι φωτιές, οι πλημμύρες, οι σεισμοί, λυμαίνονται τον τόπο μας. Καθένα Κακό έρχεται και μας βρίσκει στον καιρό του. Μερικά, φροντίζουμε να μας έρχονται με δική μας πρωτοβουλία.


Το σεισμό σπάνια μπορούμε να τον προβλέψουμε και, ακόμα και αν το καταφέρουμε αυτό, δεν μένει αρκετός χρόνος ώστε να ξεφύγουμε από το μένος του. Ο σεισμός της Πάρνηθας (αχ, Πάρνηθα) το 1999 έδωσε πολλά ανθρώπινα θύματα -βλ. εδώ μια αποτίμηση της εποχής για τις ζημιές και τις απώλειες.




Οι πλημμύρες έρχονται από τον ουρανό και ό,τι και να κάνουμε δεν γίνεται να τις αποφύγουμε. Η βροχή και το χαλάζι έρχονται και ρουφούν τα αυτοκίνητα, πλημμυρίζουν τα μπαζωμένα ρέματα και τα φρεάτια, πλημμυρίζουν τα σπίτια και τα χωράφια, καταστρέφουν περιουσίες, πνίγουν ζώα και ανθρώπους, δημιουργούν πρόσφυγες.

Στη χώρα μας, δεν είναι τόσο θεαματικές όσο είναι π.χ. στην Αγγλία, αλλά εδώ είναι μάλλον το αποτέλεσμά τους πιο ανθρωπογενές, εξαρτάται δηλαδή από τη συμπεριφορά μας προς το περιβάλλον. Αν αφήνουμε τα φρεάτια ακαθάριστα, επόμενο είναι να πλημμυρίσουν στη πρώτη φθινοπωρινή νεροποντή. Αν μπαζώνουμε τα ρέματα και τα κάνουμε δρόμους ή χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, ε, τότε το νερό καταστρέφει τα εμπόδια και μπαίνει ορμητικό στα σπίτια και μας ξεσπιτώνει -αν δεν μας πνίξει κιόλας.
Μια ταλαιπωρημένη οικογένεια στην Αγγλία κουβαλάει τα υπάρχοντά της. Εκεί, υποθέτω, δεν υπάρχουν μπαζωμένα ρέματα. Παρ' όλαυτά, το νερό έπεσε πολύ και κόντεψε να βουλιάξει η χώρα. Θύματα δυσανάλογα λίγα σε σχέση με το μέγεθος που είχε η καταστροφή. Αν έπεφτε τόσο νερό σε μας εδώ... Ασε, καλύτερα να μη το σκέφτομαι. Στο ύφος των ανθρώπων που περπατουν στο πλημμυρισμένο δρόμο δεν διακρίνω απόγνωση, ίσως επειδή γνωρίζουν πως το κράτος έχει προνοήσει για τη περίπτωση και κάτι θα κάνει γι αυτούς.

Αντιθέτως, η απόγνωση των ανθρώπων που έπληξαν οι απανωτές πυρκαγιές που κάψαν χωριά και δάση στη Πελοπόννησο, είναι φανερή. Τα έχασαν όλα. Υπάρχοντα, κατοικίες, χωράφια, χώρους αναπνοής, μαζί με τα ζώα τους και πολλούς δικούς τους ανθρώπους που χάθηκαν με φριχτό τρόπο: κάηκαν ζωντανοί.



Η φωτιά, κυρίως οφείλεται σε ανθρωπογενή παράγοντα. Το καλοκαίρι ιδίως που δεν υπάρχουν κεραυνοί, οι πιθανότητες να πάρει φωτιά ένα δάσος χωρίς την άμεση ή έμμεση παρέμβαση του ανθρώπου είναι πολύ μικρές. Αμεση παρέμβαση είναι ο εμπρησμός με ή χωρίς πρόθεση, ενώ έμμεση παρέμβαση είναι τα καλώδια και οι πυλώνες της ΔΕΗ που μένουν χωρίς συντήρηση, καθώς και οι γραμμές του ΟΣΕ. Το "φαινόμενο" ενισχύουν τα παραμελημένα δάση με τα συσσωρευμένα σκουπίδια και τα απεριποίητα δέντρα. Η μορφολογία των δασών επίσης, χωρίς ξέφωτα (αν υπήρχαν ξέφωτα, θα χτιζόντουσαν) και χωρίς πρόγραμμα ανανέωσης των δέντρων.

Η απορία μου είναι γιατί δίνεται μεγαλύτερη σημασία στη φωτιά..?
Ισως επειδή είναι πιο θεαματική, είναι ΥΠΕΡΘέΑΜΑ, πώς να το κάνουμε...

______________
ΣΗΜ. οι εικόνες από:
http://in.gr/
http://kazani.gr/
http://www.enet.gr/
http://www.hri.org/E/1999/99-09-08.dir/greece.htm