όταν ο φόβος του θανάτου είναι απών

Λένε ότι γλιτώνεις μια και καλή από αυτό το φόβο, όταν τον νοιώσεις πολύ κοντά σου, όταν αγγίξει το πετσί σου, όταν δεις το Χάρο με τα μάτια σου -λένε. Κρίνοντας εξ ιδίων -από πού αλλού να κρίνω;- λέω ότι αυτό είναι αλήθεια. Ισως για τούτο να βλέπω αφυψηλού μερικά πράγματα και, για μερικά από εκείνα που για άλλους αποτελούν ουσία ζωής, εμένα να μη μου καίγεται καρφί. Νοιώθω μια παράξενη συγγένεια με ανθρώπους που έχουν παρόμοιες εμπειρίες με μένα ή και καλύτερες -χειρότερες θα έλεγε κάποιος που φοβάται κι όταν ακούει τη λέξη "θάνατος" κουνιέται από τη θέση του, χτυπάει ξύλο, σταυροκοπιέται και φτύνει στον κόρφο του. Το να έχεις απωθήσει το φόβο της ανυπαρξίας από τη καθημερινότητά σου είναι ένα δώρο. Θείο ή όχι, είναι δώρο. Ενα δώρο που σε αφήνει ελεύθερο να απολαμβάνεις τη ζωή, τις ηθικές αξίες, τη φιλία, το περιβάλλον, να βλέπεις τον ουρανό καταγάλανο ακόμα κι όταν είναι συννεφιασμένος. Εχεις την ικανότητα να γελάς με τον εαυτό σου, να σαρκάζεις τα λάθη -και τα πάθη- σου, να πλημμυρίζεις τρυφερότητα για όλο τον κόσμο, να μην εξαρτάσαι από τα γούστα και τη κριτική κάθε ανθρώπου που πάει να σου πουλήσει δήθεν εξυπνάδες, να μην εξαρτάσαι -γενικά. Εχεις την ικανότητα να γελάς, να ξεκαρδίζεσαι αναγνωρίζοντας το αστείο και όχι να χαμογελάς χωρίς ήχο ούτε να χαχανίζεις και να χάσκεις με γελοιότητες. Εχεις την ικανότητα να χαίρεσαι τη δημιουργικότητά σου -είσαι δημιουργικός, επειδή αυτό είναι χαρά και όχι σκοπός ΓΙΑ ΝΑ πετύχεις ο,τιδήποτε. Ενας άνθρωπος που έμαθε για το φόβο και το θάνατο σε πολύ τρυφερή ηλικία ή ένας άνθρωπος που του κόλλησαν μια φορά ένα μπιστόλι στον κρόταφο ή ένα παιδί που ζει καθημερινά σε κατάσταση πολέμου διακινδυνεύοντας διαρκώς, όλοι αυτοί, κάθε περίπτωση δλδ, είναι άνθρωποι πέρα από κάθε πειρασμό εξουσίας ή/και επιθυμίας να υποτάξουν, να "αφήσουν κάτι πίσω τους", και αυτό δεν το καταλαβαίνουν οι "πολλοί", όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουν δοκιμάσει μια παρόμοια γεύση. Τι κι αν είναι περισσότερο μορφωμένοι, τι κι αν έχουν ζήσει πιο πολλά χρόνια, είναι αδύναμοι μπροστά στο φόβο του θανάτου περισσότερο αδύναμοι μια και δεν τους έχει δώσει ο Χάρος το παρόν από πολύ κοντά -εκ του σύνεγγυς που λένε. Σήμερα, μπορώ να καταλάβω ένα Δάσκαλό μου στο Πολυτεχνείο που μου έλεγε χωρίς δισταγμό «πόσο σε σέβομαι, δεν μπορείς να καταλάβεις» και δεν καταλάβαινα φυσικά -τότε. Σήμερα, καταλαβαίνω πολλά, πολλά περισσότερα δηλαδή.