γράφοντας στο διάλλειμμα

Ναι, κάνω διάλλειμμα ανάμεσα στις διακοπές μου, αυτές που μου τις κόψαν οι εκλογές στα δυο και σκέφτομαι αν και πόσο χαζή είμαι. Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να αποδομώ την εικόνα μου όσο πιο ταχτικά γίνεται ώστε να φαίνομαι αρκούντως ηλίθια, μερικές φορές όμως νομίζω πως το παραξηλώνω με την απλοϊκότητα της γλώσσας που (προσπαθώ εντέχνως να) χρησιμοποιώ. Τεσπα, πάμε παρακάτω.

Ηθελα να γράψω κάτι τι βαρύγδουπο για τις εκλογές, πριν και μετά, κάπως σαν τις διαφημίσεις των κέντρων αισθητικής για εμφύτευση τριχών ή για εφαρμογές μπότοξ. Δυσκολεύτηκα όμως στο γράψιμο, μάλλον επειδή κάτι τα μπανάκια που κατάφερα να κάνω φέτος και σφίξαν οι κοιλιακοί μου και κάτι οι απολαυστικές μάσες σε συνδυασμό με ανάλογες ξάπλες στις μαγευτικές παραλίες του αγαπημένου νησιού -όχι σε όλες, δεν πρόλαβα δυστυχώς- με αποσυντόνισαν. Προτιμούσα να ταξινομώ τα υπέροχα βότσαλα που μάζευα και να χαζολογάω με φίλους, παρά να πηγαίνω να χώνομαι στη μοναξιά των ίντερνετ καφέ.

Ασε που όπως γίναν τα πράγματα μπερδεύτηκα και η θύελλα του μυαλού μου δε λέει να κοπάσει. Πάρα πολλές πληροφορίες, πάρα πολλές ανοησίες, τι να πρωτοπρολάβω να θυμηθώ και να σχολιάσω λέμε. Ανευ ουσίας τα βρίσκω άλλωστε τα περισσότερα γεγονότα -ούτε καν γραφικά. Επίσης, με κάλυψαν επαρκώς πάρα πολλοί εκλεκτοί μπλογκεράδες που ασχολήθηκαν (και ασχολούνται ακόμα) επιτυχέστατα με το θέμα.

Τα ζουμερά που έχω συγκεντρώσει μπορούν να περιμένουν, μια και σκαλίζω κάτι παλιά κιτάπια με σχέδια χωροταξικών σχεδιασμών, τα οποία δεν είμαι σε θέση πλέον να γνωρίζω αν υπάρχουν και αν ισχύουν ως τα σήμερα. Το βέβαιο πάντως είναι ότι κάποτε υπήρξαν, έστω ως σχέδια μονάχα. Το να τηλεφωνήσω σε φίλους ξεχασμένους και να ρωτήσω τι και αν θυμούνται κάτι, το βρίσκω ουτοπικό. Πιθανότατα, από ό,τι μαθαίνω, να είναι πιο ξεμωραμένοι από μένα, οπότε ας μένει το βύσσινο. Ο,τι καταφέρω μονάχη μου λοιπόν.

Θυμάμαι ξεκάθαρα, ότι η Δυτική Ελλάδα προοριζόταν για εγκαταστάσεις βιομηχανικής χρήσης και πως το βάρος της τουριστικής ανάπτυξης είχε σχεδιαστεί κατά Κυκλάδες και Κρήτη μεριά με τα Δωδεκάνησα πάντα μέσα φυσικά. Τουρισμός χωρίς Ρόδο και Πήδημα δεν νοείται. Επειτα, η Ρόδος κοντεύει να βουλιάξει από τις σούπερ ξενοδοχειάρες της, που χτίστηκαν εδώ και αρκετές δεκαετίες -νόμιμα και παράνομα- και αντικρύζουν περήφανα τα κακόγουστα μεγαθήρια των παραλίων της Μικρασίας απέναντι.

Για Δυτική Ελλάδα πίεζαν διάφοροι επιχειρηματίες εδώ και πάνω από 20 χρόνια και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πώς τα καταφέρνει ακόμα να τη γλιτώνει. Μάλλον οι επιχειρηματίες άλλαξαν αντικείμενο και από βαρειά βιομηχανία το ρίξαν στις ελαφρές επιχειρήσεις, όθεν και η πρεμούρα με τα θέματα "Εύβοια" και "Πελοπόννησος", Ιόνια οδός, Ανάπτυξη μοντέρνων πόλων έλξης τουριστών δια της εξαέρωσης των δασών και της πολύπαθης περιοχής των λουτρών Καϊάφα.

Καθίστε αναπαυτικά, οσονούπω βγαίνουν αποκαλύψεις στον αέρα. Αν μπορέσω να τις συνδυάσω και με πρόσφατα εσωκομματικά αλαλούμ, τόσο το καλύτερο και πιο γαργαλιστικό. Ιδωμεν τι θα προκύψει, αν και η αλήθεια είναι ότι νοιώθω ένα μικρό φόβο μέσα στη καρδούλα μου, εκτός που ένας καταρράχτης δείχνει τα σημεία του στην όρασή μου: μερικά χρώματα σκούρα τα βλέπω όλα καφετιά. Μετά την επίσκεψη στον οφθαλμίατρο, τα ξαναλέμε. Μπάι μπάι!