ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, φωνάζουμε, διαδηλώνουμε, διαμαρτυρόμαστε, και αποτέλεσμα ΜΗΔΕΝ. Γίνονται πόλεμοι, η κοινωνία όλο και πιο βίαιη γίνεται, η βλακεία υπερισχύει.



Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, αλλά δέρνουμε τα παιδιά μας, βρίζουμε το γείτονα, τσακωνόμαστε με τους συγγενείς, ΔΙΔΑΣΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΑ με κάθε τρόπο.



Λέμε ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ, αλλά ανατρέφουμε τους νέους με το φάσμα της καχυποψίας και του φόβου, διδάσκουμε στα παιδιά μας τη δύναμη του τρόμου. Με τη συμπεριφορά μας δείχνουμε σεβασμό στον ισχυρό και "ισχυρός" είναι αυτός που έχει τον καλύτερο οπλισμό, αυτός που είναι ικανός να σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους, να εξαφανίσει ολόκληρα έθνη από προσώπου Γης.

Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξει κάτι;

Να πούμε ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ

Το Κρυφό Σχολειό της Βλακείας

Η ατάκα είναι του Λάκη Λαζόπουλου από το απόσπασμα της εκπομπής του, που βρήκα στο YouTube, με τη μεσολάβηση του buzz και του SPY
--->>>εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=oDCay1ZFQB4

Μεταξύ των άλλων, είπε ότι "Υπάρχει κόσμος που τα παίρνει σοβαρά αυτά", σχολιάζοντας την παράλειψη των καναλιών να αναφερθούν στη τελευταία δουλειά του Μίκη Θεοδωράκη, το δίσκο που κυκλοφόρησε με τραγούδια του με τη Μαρία Φαραντούρη, ενώ κυκλοφορούν ευρύτατα ανοησίες από κακόφωνους κάθε μεσημέρι στις κουτσομπολίστικες εκπομπές "πληροφόρησης" περί τα "καλλιτεχνικά".

Η κατακλείδα "Τι με ενδιαφέρει;" είναι τραγική στο άκουσμά της, με έκανε να ανατριχιάσω από φρίκη. Γιατί εμένα ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.

Το ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ είναι εδώ και ζει ανάμεσά μας και αναπτύσσεται, όλοι φοιτούμε σε αυτό με κίνδυνο να γίνουμε τελικά... φυτά!!!

Ολο και περισσότερος κόσμος κλείνει την Τηλεόραση, αλλά είναι αυτή η πράξη Η ΛΥΣΗ του ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ..?

Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΕΚΠΟΜΠΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΛΥΣΗ. Αλλά, πού να το ξέρουν αυτό τα μηχανάκια της AGB..? Αυτά μετρούν τηλεθέαση υποκουλτούρας και οι διαφημισταράδες που ενισχύουν τα κανάλια με πακτωλούς από ευρά, αυτή λογαριάζουν.

Δεν βάζει ταμπελίτσες η τηλεθέαση, δεν αναφέρει ονομαστικά τους τηλεθεατές που προτιμούν την Αλφα ή τη Βήττα εκπομπή, δεν αναφέρει ονομαστικά ποιος ακριβώς τηλεθεατής βλέπει και προτιμά τις εκπομπές που προβάλλονται στις υψηλές θέσεις.

Το δυστύχημα είναι ότι πληρώνουμε ΟΛΟΙ τα κρατικά κανάλια και, τουλάχιστον από αυτά, μπορούμε και ΠΡΕΠΕΙ να ζητούμε ΥΨΗΛΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ προς ανάπτυξη του Ηθους και της Παιδείας και όχι να ταυτίζονται με το ρεύμα της υποκουλτούρας, το οποίο διαστρεβλώνει και καταβαραθρώνει κάθε έννοια Πολιτισμού.

Φυσικά και δεν προτείνω το διαχωρισμό των τηλεθεατών σε "ποιοτικούς και μη". Απλώς, αρνούμαι την ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΑΤΩ και προτείνω την "επανίδρυση" του καθεστώτος των τηλεοπτικών εκπομπών Τέχνης. Να είναι "πιο κοντά" στο μέσο τηλεθεατή, ώστε να μη τον απομακρύνουν τα βαρύγδουπα ονόματα και τα περίτεχνα στολίδια των στούντιο και των παρουσιαστών.

Χάθηκε μια εκπομπή (ή περισσότερες) που αναφέρεται στην Τέχνη να έχει σπιρτάδα και ζωντάνια; Χάθηκε να την παρουσιάζουν πρόσωπα φρέσκα (ή και μπαγιάτικα, αλλά) χωρίς μπότοξ;

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, σηκωθείτε λίγο από τους καναπέδες, τριγυρίστε μαζί μας, οδηγείστε μας στους χώρους όπου η ψυχή ανατάσσεται, κεντρίστε μας το νου να κατανοούμε και μη τα δίνετε όλα μασημένα. Μπείτε στη Νέα Εποχή Κριτικής Παρουσίασης, κι εμείς θα ακολουθήσουμε.

Οπως πάμε, ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ θα αναπτυχθεί τόσο, που θα φτάσει να γίνει... ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ !!!...

Ηδη, ο κ. Λιακόπουλος φροντίζει με σθένος γι αυτή την εξέλιξη. Εισάγει πρωτότυπη εφηρμοσμένη ορολογία -τεριρέμ, κοσμοσφαίρες, Αζαζέλ, Αζαζαρέλ, τέσλα, σκελετός Κενταύρου, σκελετός Γίγαντα στο ΜΕΤΡΟ, Γονίδιο των ΕΛ, κλπ κλπ- επεκτείνει το γνωστικό αντικείμενο του λαού προς σφαίρες μακρινές -Τακλαμακάν, Περού, Πυραμίδες, Κούφια Γη, πλανήτης Αρης, Σείριος, κλπ κλπ. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι η "παιδεία" που προσφέρει δεν είναι δωρεάν. Τι περιμένετε κ.κ. αρμόδιοι του Κράτους; Δώστε του ανθρώπου... μια καλή ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ !!!..

Προσοχή! μαϊμού "ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ"

Μόλις πριν από λίγο έλαβα μήνυμα από μια μαϊμού! Από μια απομίμηση της ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, δηλαδή, που με ενημέρωνε ότι "Όλοι οι πελάτες του On-line τραπεζικού συστήματός μας πρέπει να κάνουν κλικ στο παρακάτω σύνδεσμο για να ξεκινήσει η διαδικασία επαλήθευσης των στοιχείων του χρήστη"

Ο σύνδεσμος
https://homebank.nbg.gr/nbgib/Logon.jsp
όταν τοποθετούσα (όχι πάτημα, ε) πάνω του το ποντίκι, φανέρωνε στη κάτω μπάρα του μόνιτορ τη διεύθυνση
"http://onuka.co.kr/AsaMall/nbg.gr.html"
η οποία ουδεμία σχέση έχει με την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Τα στοιχεία του μηνύματος είναι:

Από: Periled D. Route
e-mail: dipw@nbg.gr
Θέμα: National Bank of Greece alert
Ημερομηνία: Thu, 29 Mar 2007 08:39:02 +0400

---------------------
ΣΗΜ.1. Πατείστε πάνω στην εικόνα να μεγαλώσει, να φανεί ολόκληρο το μήνυμα
ΣΗΜ.2. Ανεβάζω το ποστ για ενημέρωση των πολιτών/πελατών της Ε.Τ.Ε. που δεν το γνωρίζουν.
ΣΗΜ.3. Ηδη, κυκλοφορεί ενημέρωση της Τράπεζας, την οποία βρήκα στο Google, περί της ενοχλητικής και απατεώνισσας μαϊμούς, εδώ: http://homebank.nbg.gr/ με δίγλωσσο κείμενο, καθώς και με, επίσης δίγλωσσες, ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ:

Π Ρ Ο Σ Ο Χ Η
Σας ενημερώνουμε ότι είναι σε εξέλιξη αποστολή παραπλανητικών e-mails.
Παρακαλούμε να τα διαγράψετε αμέσως χωρίς να επιχειρήσετε να συνδεθείτε!!
Τηρείτε πάντοτε τις ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ που ακολουθούν.


A T T E N T I O N
We inform the public that there is in process a dispatch of false e-mails.
You are kindly requested to delete them immediately, without attempting to connect!!
We strongly advice you to follow the SECURITY INSTRUCTIONS.

ΣΗΜ.4. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, που ανέβασε την ενημερωτική προειδοποίηση στο διαδίκτυο!

ON-LINE ΕΡΕΥΝΑ: EΛΛΗΝΟΦΩΝΟΙ BLOGGERS

Ο ερευνητής ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΚΑΡΑΜΠΑΣΗΣ από το Πάντειο Παν/μιο, είναι ο υπεύθυνος ερευνητής περί των ελληνόφωνων bloggers. Συμπλήρωσα ήδη το ερωτηματολόγιο και προτείνω να το πράξουμε όλοι, ώστε να συμβάλλουμε δυναμικά στη πρώτη έρευνα που γίνεται στη χώρα μας, η οποία σχετίζεται με μας.

η διεύθυνση του blog της έρευνας είναι αυτή:
http://www.blog-ereuna.blogspot.com/

Το link παραπομπής στο ερωτηματολόγιο είναι το:
http://www.smart-survey.co.uk/v.asp?i=1533qwbyk

Τώρα που το συμπληρώσατε, διαλέξτε κι ένα μπανεράκι!
Υπάρχουν διάφορα, για κάθε γούστο, εδώ:
http://blog-ereuna.blogspot.com/2007/03/banners.html

Ας μη λείψει κανείς!

Α! ενημερώθηκα το πρωί για το θέμα από το buzz και το blog http://www.smart-survey.co.uk

Η σάτιρα στην Ελλάδα: το γέλιο αντιμετωπίζει το σκοτεινό και το γελοίο

Πλημμυρίσαμε πια από διάφορους μάγους, αστρολόγους, μελλοντολόγους, παραμυθιαστές και αναδευτήρες πραγματικοτήτων στρεβλών, οι οποίοι σερβίρουν το βδελυρό τους μείγμα σε κρυστάλλινα ποτήρια. Ποιος μπορεί να μας προστατέψει εμάς, τους απλούς πολίτες; Να μας προστατέψει από τη γοητεία του παράλογου το οποίο διαστρέφουν σε "λογικό" και "επιστημονικό", από την αναγγελία βλακωδών "προφητειών" και ανόητων "ελπίδων";

Η δύσκολη εποχή που ζούμε, ευνοεί την ανάπτυξη όλων αυτών των παρασίτων της κοινωνίας μας, τα οποία δρουν καλυμένα πίσω από ένα Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών ή/και ένα εκδοτικό οίκο ή/και (δυστυχώς, συμβαίνει και αυτό) ένα ράσο ή/και ένα γοητευτικό παρουσιαστικό.

Το κράτος ενδιαφέρεται περισσότερο για διαφυγόντα κέρδη από φόρους, έτσι το Υπουργείο Οικονομικών μοιράζει "διπλώματα" μάγων, αστρολόγων, κλπ κλπ, με τη μορφή Δ.Π.Υ., τα τηλεοπτικά κανάλια αναδεικνύουν σε "μύστες" και "προφήτες" κάποιους (δήθεν) εθνικόφρονες μπουρδολόγους παραποιητές της Ιστορίας και της Θρησκείας του λαού μας, καθώς επίσης μερικούς ρασοφόρους, οι οποίοι έχουν ανοίξει μαγαζάκι στα παράθυρα τηλεοπτικών σταθμών, όπως και κάποιες κυρίες που πωλούν ένα γοητευτικό χαμογελο μαζί με ισχυρές μερίδες παραπληροφόρησης σε εκπομπές κρατικών καναλιών, χρυσοπληρωμένες από εμάς, τους πολίτες.

• Στον ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ A΄ ΛΥΚΕΙΟΥ της σχολικής χρονιάς 2006-2007, προτείνεται (Θεματικός Κύκλος: Το γέλιο) και το βιβλίο "Η Σάτιρα" του Ε.Π. Παπανούτσου, (ΘΚ σσ. 147-151), δείγμα της σημασίας που έχει το είδος αυτό στη ζωή των ελλήνων.

Η σάτιρα είναι συχνότατα ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπιστεί η ανεπάρκεια ή/και η γελοιότητα (επιεικέστατοι χαρακτηρισμοί) ορισμένων προσώπων ή/και καταστάσεων του κοινωνικού γίγνεσθαι στη χώρα μας. Ενα "όπλο" στα χέρια των μικρών και αδύναμων ανθρώπων, οι οποίοι δεν διαθέτουν τα "μέσα" της δημόσιας προβολής των απόψεών τους, πέρα από μια μικρή γωνίτσα στο διαδίκτυο, όπου μοιράζονται με άλλους την αγωνία τους, και οι οποίοι νιώθουν παγιδευμένοι από τον ορατό κίνδυνο της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.
Δυστυχώς, οι εξειδικευμένες "προσωπικότητες" στο είδος αυτό της ουφολογίας και της μπαρουφολογίας, δεν περιορίζονται πλέον στα μικρής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια, αλλά έχουν εξαπλωθεί και σε εκπομπές μεγάλων καναλιών -ακόμα και στην κρατική ΝΕΤ αποπειράθηκαν να εισβάλλουν με τη γνωστή μας "φραπελιά".

Η σάτιρα, με το άφθονο γέλιο που προκαλούσε η γελοιοποίηση αχρείων προσώπων και σκοτεινών ή/και ανυπόφορων καταστάσεων, διατήρησε ακμαίο το φρόνημα του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια ζοφερών περιόδων δικτατορίας, η σάτιρα αντιμετώπισε με επιτυχία την πείνα της Κατοχής και τα κανόνια του Μουσολίνι στο Β' Πόλεμο.

Η σάτιρα στις ελληνικές ασπρόμαυρες ταινίες της δεκαετίας του '60, πέρα από το γέλιο, χάρισε στους μεταγενέστερους μια ανεπανάληπτη εικόνα εκείνης της εποχής, με τα μικροκομματικά κόλπα και τους κομματάρχες -ποιος δεν θυμάται το Μαυρογυαλούρο;- με την αντιποίηση επαγγέλματος -"Η κυρά μας η μαμή"- με τα αυστηρά ήθη -"Ο Θόδωρος και το δίκαννο", κλπ κλπ.

• Ο Μπάμπης Β. Παπαδόπουλος, φιλόλογος, συμπεριλαμβάνει μεταξύ των ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ Α.Σ.Ε.Π. 2007, στο Γνωστικό αντικείμενο "Νεοελληνική γλώσσα και γραμματεία" το θέμα
  «12. Δεν αποτελεί χαρακτηριστικό των Προδρομικών ή Πτωχοπροδρομικών ποιημάτων:
  α. η διάθεση για φιλοσοφικό προβληματισμό.
  β. η σάτιρα.
  γ. ο ηθογραφικός πλούτος.
  δ. η λαϊκή θυμοσοφία.»
  
  Φυσικά η απάντηση είναι το β', η σάτιρα. Επειδή η σάτιρα είναι δυναμικό είδος έκφρασης και έχει ισχύ στην εποχή, κατά τη διάρκεια της οποίας εκφράζεται.
  
  
• Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, στο Τμήμα Φιλολογίας - ΥΠΟΤΟΜΕΑΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, διδάσκεται
  «ΒΥΦΦ 209 - Η σάτιρα στο Βυζάντιο
  Διδάσκουσα: Μαρίνα Λουκάκη
  Περιγραφή: Η σάτιρα ως λογοτεχνικό είδος γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη στο Βυζάντιο από τα μέσα του 11ου αιώνα μέχρι το τέλος της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Στην παράδοση θα παρουσιαστούν με χρονολογική σειρά τα σωζόμενα έργα, έμμετρα και πεζά. Με αφετηρία τα σατιρικά κείμενα Τιμαρίων (12ος αι.) και Μάζαρις (15ος αι.) θα μελετηθούν οι σχέσεις της βυζαντινής σάτιρας με την παράδοση του Λουκιανού και θα σχολιαστεί η διαφοροποίηση στη θεματολογία των βυζαντινών σατιρικών κειμένων ανάλογα με τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες της εποχής τους.»
  
  
• Στο διαδικτυακό τόπο τoυ Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου γίνεται αναφορά στο Συμπόσιο "Τεχνών Επίσκεψις - Σεπτέμβριος 2002: Tο Πανεπιστήμιο και η νεοελληνική σάτιρα"
  
  «Η έναρξη των εργασιών του Συμποσίου για τη νεοελληνική σάτιρα έγινε τη Δευτέρα, στις 16 Σεπτεμβρίου 2002, στο Παλαιό Πανεπιστήμιο (Θόλου 5, Πλάκα), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με την ονομασία "Τεχνών Επίσκεψις". Χαιρετισμό απηύθυνε ο Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού, καθηγητής κ. Αντ. Κουτσελίνης, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά: "Η σάτιρα είναι όρος που μαζί με τα παράγωγά του είναι από τους περισσότερο χρησιμοποιημένους στη λογοτεχνία, αλλά την ίδια στιγμή και ένας από τους πλέον ασαφείς. Προσδιορίσθηκε, από Άγγλους κυρίως με σημαντική αποδοχή, ως ποίημα όπου επικρίνεται η αχρειότητα ή ο παραλογισμός.
  
  Παρά ταύτα δεν υπάρχει κάποιος ακριβής ορισμός που να μπορεί να συμπεριλάβει το πολύπλοκο νόημα μιας λέξης που σημαίνει αφ' ενός ένα λογοτεχνικό είδος και αφ' ετέρου ένα περιπαικτικό πνεύμα ή ύφος που εμφανίζεται σε πολλά λογοτεχνικά είδη, αλλά μπορεί και να υπεισέρχεται σε κάθε είδος ανθρώπινης επικοινωνίας. Oπουδήποτε χρησιμοποιείται ένα έξυπνο χιούμορ για να κάνει κριτική σε κάτι παράλογο ή διεφθαρμένο, εκεί υπάρχει σάτιρα, είτε συναντάται ως ποίημα, σε ζωγραφικό έργο, στο σατιρικό σκίτσο, γελοιογραφία, ακόμη και κόμικς, στο θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο, κ.λπ. Με την έννοια αυτή η σάτιρα υπάρχει παντού. O σατιρικός συγγραφέας στηλιτεύει, διαπομπεύει, γελοιοποιεί ένα ελάττωμα ή ένα χαρακτήρα για να εξυγιάνει τα κοινωνικά ήθη. Και η κριτική που ακολουθεί είναι να προκαλέσει την αποδοκιμασία με τη θυμηδία. Με χιούμορ, κάποτε και με ειρωνεία. Oι τύποι που προβάλλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι παραδείγματα για αποφυγή. Υπηρετεί την αλήθεια, ξεσκεπάζοντας το ψέμα που ντύνεται με το φόρεμά της για να εξαπατήσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο σατιρικός δεν ασχολείται και δεν ρεζιλεύει το φονιά, τον ασελγή, το ληστή, αλλά τους κακοποιούς που παίζουν επιτυχημένα το ρόλο των τίμιων και ανεπίληπτων ανθρώπων. Έχει λοιπόν ο σατιρικός το πάθος, κάποτε και το φανατισμό του ηθικολόγου που δεν υποφέρει τα στραβά και εννοεί να τα διαλαλήσει με τον τρόπο του.
  
  Είναι μια τέτοια μέθοδος αποτελεσματική; Έχει επιτυχία στο κοινωνικά αναμορφωτικό της πρόγραμμα; Oι περισσότεροι συμφωνούν καταφατικά. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Παπανούτσος, το πνεύμα στις σταυροφορίες του μπορεί να χρησιμοποιήσει όπλα πολύ περισσότερο αποτελεσματικά από εκείνα που σκοτώνουν. Η σάτιρα είναι ένα από αυτά. Το πανεπιστήμιο ανοίγει σήμερα την αυλαία του συμποσίου με το γενικό τίτλο Τεχνών Επίσκεψη, των φετινών εκδηλώσεων που αφορούν τα δρώμενα στη νεοελληνική σάτιρα. Ευχαριστεί όλους τους συντελεστές της οργάνωσης και τους διακεκριμένους εκτελεστές που λαμβάνουν μέρος και εύχεται καλή επιτυχία".»
  
  
• Ο δικός μας E-Lawyer, ενημερώνει με το άρθρο του Ορισμός της σάτιρας από ελληνικό δικαστήριο:
  
  «"[...] ως σάτιρα ορίζεται αφενός ένα λογοτεχνικό είδος (όπως λ.χ. αυτές του ρωμαίου ποιητή Οράτιου) και αφετέρου ένα περιπαιχτικό πνεύμα ή είδος που εμφανίζεται σε πολλά λογοτεχνικά είδη αλλά μπορεί να υπεισέρχεται σχεδόν σε κάθε είδος ανθρώπινης επικοινωνίας. Οπουδήποτε χρησιμοποιείται ένα έξυπνο χιούμορ για να κάνει κριτική σε κάτι παράλογο ή διεφθαρμένο εκεί υπάρχει σάτιρα, είτε συναντάται σε ποίημα ή σε κήρυγμα, σε ζωγραφικό έργο ή πολιτική λογομαχία, στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα 53ος τόμος σ.220, Ronald Paulson Satire Modern Essays in Criticism, εκδ. 1971). Ένα από τα σημεία στα οποία βρίσκεται ομοφωνία είναι ότι η λειτουργία της σάτιρας είναι διανοητική. Η μέθοδος που ορίζει τη σάτιρα είναι η παιγνιώδης παραμόφωση. Ψυχολογική βάση και συνάμα σκοπός της τεχνικής είναι η "μείωση" του θύματος, η οποία έγκειται στην υποβάθμιση της κατάστασής του ή της αξιοπρέπειάς του. Πολύ συχνά περιλαμβάνει παρομοιώσεις ή μεταφορές απο τον κόσμο των ζώων ή κατεβαίνει ακόμη πιο κάτω στον κόσμο των φυτών ή των ανόργανων όντων (βλ. μελέτη Κατερίνας Κωστίου, Η ποιητική της ανατροπής, σάιτρα, ειρωνεία, παρωδία, χιούμορ, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2002, σ. 61 επ. με εκτενείς αναλύσεις και βιβλιογραφικές παραπομπές). Ο σατιριστής παραμορφώνει με πολλούς τρόπους: ελαχιστοποιεί τις καλές ιδιότητες κάποιου και μεγιστοποιεί τις κακές. Απομονώνει μοναδικές στιγμές ή συμβάντα και τα κάνει να φαίνονται κανόνας. Παραθέτει τη γνώμη μιας αυθεντίας που συμβαίνει να εξυπηρετεί την άποψή του. Αφαιρεί κάτι απο τα συμφραζόμενά του (Petro Norms, Moral or Other in Satire: A symposium Satire Newsletter.)."
  Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά, απόφαση 3117/2005
  Πηγή: Δίκαιο Μέσων Ενημέρωσης και Επικοινωνίας 2006, σελ. 211 επ.
  Με την παραπάνω απόφαση, ο δικαστής παρουσιάζεται ενήμερος για την "δευτερεύουσα" λειτουργία εννοιών και χαρακτηρισμών που αν εκλαμβάνονταν κυριολεκτικά θα συνιστούσαν προσβολή της προσωπικότητας, εξύβριση, δυσφήμιση κλπ. Αντίθετα από τους δικαστές στην υπόθεση Νταλάρα-Πανούση(ακόμη και σε επίπεδο Αρείου Πάγου), αλλά και από μέλη του ΕΣΡ στην υπόθεση Best, όπου φάνηκαν ανίδεοι για την καταγγελτική και θεμιτή λειτουργία της σάτιρας, οι δικαστές του Πειραιά αθώωσαν την παραμόρφωση πολιτικού που είχε εμπλακεί στην υπόθεση με τα "φρουτάκια", από γνωστή σατιρική εκπομπή.
  Σε τέτοιες υποθέσεις, ο δικαστής αναγκάζεται να γίνει από θεωρητικός της λογοτεχνίας, μέχρι -σχεδόν- τηλεκριτικός. Κι αυτό γιατί αναγκάζεται να εντάξει τις "προσβλητικές εκφράσεις" στο context της εκπομπής. Αναφέρει λοιπόν η απόφαση παρακάτω, πριν αθωώσει τον σατιριστή:
  "Τα ως άνω ελέχθησαν και εξεπέμφθησαν στην εκπομπή που συντονίζει και παρουσιάζει ο τρίτος των εναγομένων, η οποία είναι σατιρικού χαρακτήρα. Ως τοιαύτη δε εκλαμβάνεται απο το τηλεοπτικό κοινό, το οποίο αναζητά σε αυτήν τον σχολιασμό με την αίσθηση του χιούμορ των θεμάτων της επικαιρότητας. Ο σχολιασμός αυτός δε είναι ενίοτε δριμύς και εκτείνεται και σε πρόσωπα που βρίσκονται στην κορυφή της πολιτειακής πυραμίδας ως είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός της χώρας, οι υπουργοί και έτερα πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Καθίσταται εναργές στον εκάστοτε τηλεθεατή ότι οι αναφορές που γίνονται σε αυτήν εμπεριέχουν σατιρικό χαρακτήρα, παρωδούν στιγμές και πρόσωπα της εκάστοτε επικαιρότητας με το χρωστήρα του δημιουργού αυτής και των συνεργατών του. Επομένως οι χαρακτηρισμοί που απεδόθησαν στον ενάγοντα δεν είναι υβριστικοί, διότι εντάσσονται στον , κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, σατιρικό σχολιασμό της επικαιρότητος της οποία πρωταγωνιστής υπήρξε αυτός ( ο ενάγων). Ειδικότερα η απόδοση σε αυτόν χαρακτηρισμών όπώς "φρούτο", "φάτσα", "λεβεντο...μεγάλος" είναι απόρροια της παιγνιώδους παραμόρφωσης της σατιρικής αυτής διάθεσης που ως τέτοια αντιμετωπίζεται και από τον τηλεθεατή που παρακολουθεί την εκπομπή, η δε ύπαρξη νωπών φρούτων στο σκηνικό της εκπομπής ενισχύει αυτήν την εντύπωση που δημιουργεί"»
  

-------
ΣΗΜ.1. Οι επισημάνσεις στο κείμενο του E-Lawyer είναι δικές του.
ΣΗΜ.2. Οι επισημάνσεις στον εναρκτήριο λόγο του Αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού, καθηγητή κ. Αντ. Κουτσελίνη, είναι δικές μου.
ΣΗΜ.3. Φυσικά, δεν έχω ξεχάσει τον Αριστοφάνη, που, με τη καυστική του σάτιρα, στάθηκε απέναντι σε ένα πόλεμο.
ΣΗΜ.4. Δυσπιστώ προς την επέκταση της "προστασίας της προσωπικότητας" δημόσιων προσώπων, αποδεδειγμένα βλαπτικών για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας.
ΣHM.5. Το Ε.Σ.Ρ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΗ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ; ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ;
ΣΗΜ.6. Το σημερινό post είναι αφιερωμένο σε κείνους που τάχθηκαν να φυλάνε Θερμοπύλες: στους απελευθερωτές και στους επαναστάτες του 1821, στους ήρωες του '40-'41, και στους γνήσιους (εν πνεύματι) απογόνους τους. Για μια Ιδέα πολέμησαν και θυσιάστηκαν, για την Ιδέα ενός λαού Υπερήφανου και Ελεύθερου. Ελεύθερου στο Πνεύμα.

Η στοχοποίηση του Ενός Προσώπου

Με το να αντιδρούμε φραστικά εναντίον του "κράτους", ως μηχανισμού εξουσίας, εναντίον της "κοινωνίας", ως κακούργας μητριάς, κλπ κλπ, αποδυναμώνουμε τη διαμαρτυρία μας, ως πολιτών.

Υπάρχει κάποια κυβέρνηση που προΐσταται του κρατικού μηχανισμού, υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος εκφραστής των επιταγών της κάθε κυβέρνησης, ο οποίος χρησιμοποιεί (και ελέγχει?) τον κρατικό μηχανισμό.

Με δεδομένο ότι από τη βάση καταπολεμάται το (κάθε) πρόβλημα, η στοχοποίηση του Ενός Προσώπου νομίζω ότι οδηγεί στην αναγνώριση του προβλήματος, αν όχι σε σύντομη λύση.

Ο κρατικός μηχανισμός υπάρχει, το ζητούμενο είναι να εξυπηρετεί τους πολίτες και όχι μόνο την εξουσία.. ή, καλύτερα, ο κρατικός μηχανισμός υπάρχει για την εξυπηρέτηση των πολιτών και όχι για την αναχαίτιση της έκφρασης των αναγκών τους.

Ο διαχειριστής της εξουσίας οφείλει να χειρίζεται και να κατευθύνει τον κρατικό μηχανισμό προς όφελος των πολιτών και όχι εναντίον τους. Χωρίς πολίτες, υπάρχει κράτος; Ναι, υπάρχει το κράτος του φόβου.

Φτάνει πιά!

Εμείς οι Έλληνες πολίτες ζούμε, σε καθημερινή πλέον βάση, μια απαξίωση σε βάρος μας. Σε κανέναν άλλο τομέα της Διοίκησης της χώρας μας η απαξίωση αυτή δεν είναι πιο έντονη απ' ότι στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που παίρνει τη μορφή τυφλής βίας εναντίον συμπολιτών μας.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, όταν αυτή εκδηλώνεται με την συγκάλυψη της έκνομης δράσης λίγων αστυνομικών.
Διαμαρτυρόμαστε για την απαξίωση σε βάρος μας, που αποτελεί η ανείπωτη ταλαιπωρία για την έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας.
Φτάνει πιά! Ζητούμε τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων για να σταματήσει η απαξίωση σε βάρος των Ελλήνων πολιτών.

Ζητούμε:

• Τον απόλυτο σεβασμό προς την προσωπικότητα και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
• Την αποκατάσταση, με έργα και πράξεις, της αξιοπιστίας της Ελληνικής Αστυνομίας στην οποία έχει ανατεθεί η τήρηση της έννομης τάξης.
• Τον άμεσο εξορθολογισμό διαδικασιών για την έκδοση διαβατηρίων και ταυτοτήτων.

Ζητούμε αυτά που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα σε μια δημοκρατική κοινωνία στον 21ο αιώνα.

Μια πρωτοβουλία των ιστολογίων: Αμπελοφιλοσοφίες, αναΜόρφωση-ιστολόγιο, ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ ΡΕ, Ελεύθερος Σκοπευτής, Ιστολόγιον, ΚΑΙ βλέπω ΚΑΙ ακούω ΚΑΙ μιλάω, Καλτσόβρακο, Λαπούτα, Λευκός Θόρυβος, λ:ηρ, Μαργαριταρένια, Με Νταούλια και Ζουρνάδες, Στέφανος Ν. Παπανώτας, το χέρι, Ψιλικατζού, ANARRIMA, Digital Era, divaynne, doncat, eidisis-sxolia, Fairy Smoke, fastbackwards, Gravity & the Wind, GreekUniversityReform, Mickey@newblogger, Non-Linear Complexity, Nylon, oraelladas, RealityTape, taparaponasas stoMIXER, vrypannetweblog, We are not alone

Πάρτε μέρος στην πρωτοβουλία μας.

το χρονικό ενός θανάτου

13:35 -τηλεφωνεί ο νεφροπαθής αδελφός μου, τον οποίο φροντίζω, και ζητά ταξί για να πάει στον τεχνητό νεφρό, επειδή νιώθει αδύναμος.
13:45 -έρχεται το ταξί, ντύνομαι πρόχειρα, τον συνοδεύω μέχρι το ταξί, δεν θέλει ούτε να στηριχτεί πάνω μου από περηφάνεια, μη καταλάβει κανείς ότι είναι σε αδυναμία, δεν δεχεται ούτε να τον συνοδέψω μέχρι τη κλινική, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, έχουν υπάρξει κι άλλες χειρότερες.
14:30 -μιλώ με τη κόρη μου στο MSN, όταν μου τηλεφωνούν από τη κλινική ότι "ξέρετε, ο αδελφός σας πέθανε". Γράφω ταυτόχρονα στο MSN την είδηση, λαβαίνω ψύχραιμη απάντηση "θαύμα ήταν μαμά που έζησε τόσα χρόνια", ρωτώ τον γιατρό "τι πρέπει να κάνω τώρα" μου λέει να ειδοποιήσω γραφείο τελετών και εκείνοι θα αναλάβουν.
14:40 -τηλεφωνώ στο γραφείο τελετών, "θα σας καλέσει σε λίγο ο υπεύθυνος" μου απαντούν, ο υπεύθυνος καλεί σε δυο λεπτά και σε λίγο καταφθάνει στο σπίτι, διαλέγω τα ρούχα για τη κηδεία και φεύγουμε για τη κλινική.
15:10 -στη κλινική, ο γιατρός δεν δίνει πιστοποιητικό θανάτου, επειδή απεβίωσε πριν μπει στον τεχνητό νεφρό και "έτσι είναι ο κανονισμός" λέει. Ζητώ τα ρούχα που φορούσε, μου τα δίνουν μαζί με το πορτοφόλι του, τα παπούτσια, τα γυαλιά του και δυο μαρκαδόρους. Ο γιατρός ετοιμάζει ένα χαρτί για παραπομπή σε νεκροτομή. Παλεύω το θέμα "νεκροτομείο" όσο γίνεται, ο γιατρός που τον κουράριζε λείπει, του τηλεφωνώ, μου λέι ότι "πράγματι, έτσι είναι ο κανονισμός και δε μπορώ να κάνω τίποτα". Φεύγουμε με τον τελετάρχη, ψωνίζω ένα μπουκαλάκι νερό, έχω στεγνώξει μέσα έξω.
16:00 -στο αστυνομικό τμήμα όπου υπάγεται η κλινική, ο αστυνομικός υπηρεσίας ψάχνει για το κατάλληλο χαρτί που πρέπει να συμπληρωθεί, βάζει και άλλους να ψάχνουν, χαρτί αργεί να βρεθεί, πίνω νερό, ανάβω τσιγάρο, έρχονται κάποιοι άσχετοι και ρωτούν διάφορα, η ώρα περνάει, φτάνουμε στον τόπο κατοικίας του νεκρού και "α, πρέπει να πάτε στο οικείο αστυνομικό τμήμα" μας λέει, του λέει ο τελετάρχης ότι το τμήμα όπου υπάγεται η κλινική είναι το αρμόδιο και να τηλεφωνήσει στο τμήμα όπου μας στέλνει μη τυχόν μας γυρίσουν πίσω, τηλεφωνεί πράγματι και εκεί πρέπει να πάμε μια και δεν έχει περάσει 24ωρο από την ώρα θανάτου, φεύγουμε.
17:50 -μπαίνουμε στο αμάξι -λευκό και χωρίς διακριτικά- και παρακαλώ τον τελετάρχη να πάω δέκα λεπτά να το πω στη μάνα μου που μένει εκεί κοντά, συμφωνεί και πάμε. Ανοίγω με το κλειδί μου, η μάνα είναι στο κήπο και φροντίζει τα φυτά της στηριζόμενη στο νέο της απόκτημα, ένα ωραίο καροτσάκι, της λέω "έλα να καθήσεις να σου πω κάτι" μου απαντά "κατι τρέχει με τον αδελφό σου, τρακάρισε;" της απαντώ "όχι, έλα να καθήσεις να σου πω" και της λέω "ο αδελφός μου τελείωσε", πετιέται πάνω ουρλιάζοντας, φεύγουν τα τζάμια από τα γυαλιά της "δυο λεβέντες είχα και τους έχασα και τους δυο" κραυγές απελπισίας "κι έλεγα να πάω στο νεκροταφείο μεθαύριο που είναι τα γενέθλια του μεγάλου" και "θα έρθεις έτσι κι αλλιώς" της λέω και "όχι δεν ξαναπατάω εκεί πέρα" σκηνές παράνοιας, φεύγω.
18:10 -στο αστυνομικό τμήμα όπου υπάγεται η κατοικία του νεκρού, ευγενέστατος ο αξιωματικός υπηρεσίας, καλεί να μου φέρουν νερό, ζητώ τουαλέτα, μου δίνει χαρτί τουαλέτας γιατί μέσα δεν έχει, βρίσκει αμέσως το παραπεμπτικό χαρτί για την εισαγγελία, γράφει, βγάζει έξω τον τελετάρχη που περιμένει για να με γυρίσει σπίτι μου, ώστε να δώσω ένορκη κατάθεση "τυπικά είναι αυτά" λέει, γράφει αυτά που του λέω, τέλος, φεύγουμε.
18:55 -γυρνώ σπίτι εξουθενωμένη, αλλα δεν το καταλαβαίνω, αρχίζω να τηλεφωνώ σε φίλους, να στέλνω μηνύματα, βάζω μια μπίρα, δεν έχω όρεξη για φαγητό, μια φίλη μου λέει να με πάρει να φάμε κάπου έξω και ούτε να τ' ακούσω, φοράω γάντια, βγάζω τα ρούχα του στο μπαλκόνι, αύριο θα τα πάω στο καθαριστήριο.

Η αποτυχία της θρησκείας ως συνεπίκουρου της δημόσιας τάξης

Η θρησκεία -οποιαδήποτε θρησκεία- βασίζεται στη μεταφυσική ανάγκη του ανθρώπινου πλάσματος για συνέχεια της ζωής και μετά το θάνατό του. Δυσκολεύεται ο ανθρώπινος νους να δεχτεί πως όλα τελειώνουν όταν παύει πια να ζει, ο θάνατος του προκαλεί δέος, έτσι έφτιαξε ένα μεταθανάτιο περιβάλλον όπου οδηγούνται οι ψυχές και, ανάλογα με τη δράση τους στον "επάνω κόσμο", τιμωρούνται ή απολαμβάνουν ειδική μεταχείση στον "κάτω κόσμο".

Δεν αρκείται δηλαδή η κάθε θρησκεία στην απάλειψη του φόβου του θανάτου, με την υπόσχεση ενός μελλοντικού μεταθανάτιου τόπου χλοερού, αλλά υπερακοντίζει εξακολουθώντας να τρομάζει τον άνθρωπο με τα καζάνια της κόλασης, όπου, κάθε παρανομία -γνωστή ή κρυφή- η οποία συνέβη εν ζωή, θα τιμωρείται και μετά το θάνατο. Σε αυτό ακριβώς το σημείο, η θρησκεία ταυτίζεται με την έννομη τάξη, βοηθώντας τη να επιβληθεί και δια της μεταφυσικής οδού.

Το οξύμωρο είναι ότι στις μέρες μας παρατηρείται το φαινόμενο ολοένα και περισσότεροι "καλοί άνθρωποι" να εγκληματούν. Καλοί και ήσυχοι και θρησκευόμενοι άνθρωποι να σκοτώνουν, να ληστεύουν, να παρανομούν, ξαφνιάζοντας με αυτό τον τρόπο τους γείτονές τους. Ενα σωρό απορημένοι γείτονες παρουσιάζονται σε τηλεοπτικά παράθυρα να διαλαλήσουν την έκπληξή τους για τον εγκληματία γείτονα και, συχνότατα, να... σταθούν στο πλευρό του!

Υποστηρίζουν τον εγκληματία ή το έγκλημα; Νομίζω ότι υποστηρίζουν την αποκλειστική διαχείριση των εγκοσμίων στη δύναμη του (κάθε) θεού, αν όχι την δική τους δυνατότητα να διαπράξουν κάτι παρεμφερές επαφιέμενοι στην "κρίση του Θεού" τους. Σ' Εκείνον αφήνουν το φορτίο της απόφασης να τιμωρεί ή να συγχωρεί και, δεδομένου ότι δέχονται πως ο αμαρτωλός μπορεί να συγχωρεθεί και μια στιγμή προ του θανάτου του, διατηρούν βάσιμες ελπίδες για την τελική είσοδό τους στον παράδεισο.

Αφού λοιπόν οι θρησκευόμενοι -και οι θρησκόληπτοι ακόμα περισσότερο- επαφίενται στην κρίση του (κάθε) θεού για τις πράξεις τους, δεν αναγνωρίζουν το ρόλο της δημόσιας έννομης τάξης, άρα είναι πιο εύκολο γι αυτούς να εγκληματούν. Οπότε, οι απορούντες γείτονες είναι εν δυνάμει μελλοντικοί εγκληματίες. Διαπιστώνεται ότι η θρησκεία δεν είναι πλέον συνεπίκουρος της δημόσιας έννομης τάξης, αλλά έχει κάνει στροφή 180 μοιρών, στηρίζοντας αποκλειστικά στο φόβο του θεού την ομαλή κοινωνική ζωή και λειτουργία.

Αυτό σημαίνει ότι οι πιστοί έχουν απογοητευτεί από το κράτος; Αντιμετωπίζουν προβλήματα τα οποία το κράτος αδυνατεί να λύσει και έχουν στραφεί προς τη θρησκεία ως αρωγό και παρηγορητή για τη μίζερη ζωή τους; Ισως να έχουν απογοητευτεί παράλληλα και από τους εκπροσώπους του (κάθε) θεού επί της γης, δεδομένου ότι η ενίσχυση την οποία ζητούν, συχνά είναι ανύπαρκτη. Οπότε, απομένει μόνον ο θεός, όπου και ακουμπούν τους φόβους και τις ελπίδες τους. Αρα, αυτοδικούν με γνώμονα την μελλοντική κρίση των πράξεών τους από τη θεία δίκη.

ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ, ΜΑΪΟΣ 1973

Εφτασε αισίως στο 8ο επεισόδιο η κοφτή αφήγηση του Ημίαιμου για το ζωντανό μύθο που έζησε ως μέλος του πληρώματος του Αντιτορπιλικού "Βέλος". Ενα κείμενο για το κίνημα του Ναυτικού, το 1973, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Ο Ημίαιμος ήταν τότε ένας 22χρονος σημαιοφόρος.



Αλλά.. ας τα πάρουμε με τη σειρά:
(οι σύνδεσμοι ανοίγουν σε νέα παράθυρα)

πρόλογος
Το Κίνημα
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 1
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 2
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 3
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 4
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 5
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 6
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 7
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ 8

Επεται η συνέχεια...

Ενα ωραίο ανάγνωσμα για το Σαββατοκύριακο -και όχι μόνο. Οταν τα γεγονότα γράφονται από εκείνους που τα έζησαν, παύουν να ανήκουν στη σφαίρα του μύθου, γίνονται Ιστορία.

Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ ΧΤΕΣ, 15 ΜΑΡΤΗ

υποθέτω ότι κανείς ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗΣ δεν μπήκε σε μαγαζί
-κανείς δεν ψώνισε τίποτα..
αλλιώς, η χτεσινή μέρα ήταν
μια ακόμα μέρα του ΕΜΠΟΡΙΟΥ..

ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ή ΠΑΡΑΝΟΙΑ ?

1. Ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Νίκος Γεωργιάδης, σήμερα, στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων, δήλωσε σε παράθυρο του Αλτερ: «Οι άνθρωποι που μιλούν δεν εκφράζουν τους άλλους τους οποίους εκπροσωπούν, είναι τεμπέληδες και κηφήνες». Αυτά τα λόγια απευθυνόντουσαν ουσιαστικά προς τον κ. Γρηγόρη Καλομοίρη, πρόεδρο της ΟΛΜΕ, τον οποίο ρωτούσε κιόλας επανειλλημμένως: «Εσείς από πότε έχετε να μπείτε σε τάξη;» και «Πότε διδάξατε για τελευταία φορά;» Προφανώς, ο κ. Ν. Γεωργιάδης έκρινε εξιδίων, μια και ο ίδιος εκπροσωπεί μερίδα πολιτών, οι οποίοι τον εξέλεξαν να τους εκπροσωπεί στη Βουλή. Αρα; Κατά τα λεγόμενά του, είναι ανεπάγγελτος, τεμπέλης και κηφήνας. Φάουλ λοιπόν ο κ. Γεωργιάδης ή απλώς βλαξ;
Ο κ. Γεωργιάδης είπε επίσης, ερωτηθείς "γιατί σήμερα δεν υπήρξαν κουκουλοφόροι στη διαδήλωση" ότι «...επειδή τα πανεπιστήμια ήταν κλειστά και δεν λειτουργούσε το άσυλο, δεν είχαν τόπο να κρυφτούν και να προετοιμαστούν για δράση οι κουκουλοφόροι...» Αυτό δεν είναι φάουλ κ. Γεωργιάδη, είναι πέναλτι.

2. Ο κ. Τσιτουρίδης φέρεται επανεμπλεκόμενος σε οικονομικό σκάνδαλο της "Ακρόπολις-Χρηματιστηριακή" και έπεται συνέχεια. Να δούμε πότε θα ιδρώσει το αυτί του κ. Τσιτουρίδη. Είναι το πολλοστό φάουλ του κ. αυτού και αναρωτιέμαι στα πόσα φάουλ πάει στο πάγκο.

3. Ο νεαρός (19χρονος) δολοφόνος του πατέρα του υποστηρίζεται θερμά από τους γείτονες ΜΕΤΑ το φόνο. ΠΡΙΝ το φόνο τι έκαναν οι ΙΔΙΟΙ γείτονες για το νέο αυτό; Είναι υγιής τελικά ή ασθενής; Τώρα όλοι κόπτονται υπέρ αυτού, λέγοντας πόσο καλό παιδί είναι και θρησκευάμενο, και ευαίσθητο. Αρα; Να υποθέσω ότι το κατηχητικό και οι ψαλμοί του όπλισαν το χέρι; Ποιος είναι φάουλ; Ο νέος, οι γείτονες, η εκκλησία; Ολοι πάντως δηλώνουν φάουλ το νεκρό.

Με αφορμή ένα βιβλίο ιστορίας για παιδιά

Γράφω που γράφω παραμυθάκια, θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο ιστορίας για παιδιά. Ενα βιβλίο ιστορίας που να μην είναι βαρετό, που να διαβάζεται "νεράκι" σαν το βιβλίο για τη μυθολογία (Ιστορία των αρχαίων χρόνων, λεγόταν) που είχα στην Γ' δημοτικού. Αυτό το βιβλίο δεν το μάθαινα με το κεφάλαιο, αλλά το ξεκοκκάλισα τις πρώτες μέρες. Το είχα στο κομοντίνο μου και με αυτό κοιμόμουν, με αυτό ξημερωνόμουν.

Ενα πράγμα, που δεν καταλαβαίνουν οι συγγραφείς (και κυρίως οι κριτές) των βιβλίων που απευθύνονται σε παιδιά, είναι αυτό ακριβώς: οτι απευθύνονται σε παιδιά. Παιδιά θα διαβάσουν τα βιβλία τους. Οπότε, χρειάζεται να προκαλούν το ενδιαφέρον, πέρα από την προσφερόμενη γνώση.

Γιατί πρέπει τάχα το σχολείο να είναι χώρος εξαναγκαστικής εκμάθησης; Δεν είναι μια μορφή βίας αυτό; Χίλιες φορές καλύτερα δεν είναι να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει, ό,τι χρειάζεται να μάθει ο άνθρωπος, με χαρά;

Γιατί η κοινωνία έχει εξοστρακίσει τη χαρά από τη ζωή μας και θέλει να το επιβάλλει να συμβαίνει και στις μικρές ηλικίες;

Σιγά σιγά, έχουμε καταφέρει, ως κοινωνία, να στριμώχνουμε τα παιδιά και τους νέους ανθρώπους στα στενά γρανάζια του υπολογισμού. Με την εκμάθηση δήθεν απαραίτητων γνώσεων για την καλλιέργεια, τάχα, προσόντων "για το μέλλον" τους.

Η γνώμη μου είναι, μετά από διάφορα που έχω διαβάσει και έχω ζήσει, ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου απορροφά σαν σφουγγάρι τις πληροφορίες στα πέντε πρώτα χρόνια της ζωής του. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε αυτή την ηλικία μπορεί να διδαχτεί συστηματικά ο,τιδήποτε, αλλά πως μπορεί να γνωρίσει τόπους, επαγγέλματα, μηχανήματα, κλπ κλπ, εικόνες που θα ερεθίσουν τη φαντασία του και θα βοηθήσουν στο να διαλέξει και να κατευθύνει το μέλλον του προς εκείνο το οποίο επιθυμεί.

Η εκμάθηση μιας -τουλαχιστον- γλώσσας ακόμα είναι κάτι τι το επιθυμητό, μια και έχουμε το προνόμιο να μιλάμε μια γλώσσα άγνωστη στους πολλούς. Η επίσκεψη π.χ. σε ένα εργοστάσιο ή/και σε ένα πατητήρι θα δώσουν τη γνώση μιας διαφορετικής άποψης για την εργασία, αν ο γονιός εργάζεται σε γραφείο. Η επίσκεψη στο χώρο εργασίας του γονιού του, θα το φέρει πιο κοντά σε αυτόν, θα καταλάβει τι κάνει όταν λείπει από το σπίτι. Η επαφή με διάφορα μηχανήματα και όργανα, π.χ. χωματουργικά μηχανήματα, εργαλεία, γραφομηχανές, μουσικά όργανα, κλπ, θα του κινήσει επίσης το ενδιαφέρον.

Ωραίος ο υπολογιστής, ωραίο το σούπερ μάρκετ, ωραίο το σινεμά, η ζωή όμως δεν περιορίζεται μονάχα σε αυτά. Εκτός από αυτούς τους κλειστούς χώρους, υπάρχουν και χώροι ανοιχτοί και μεγάλοι, όπως ένα οικόπεδο ή/και ένας ανοιχτός χώρος συναυλιών, ένα θέατρο υπαίθριο, ένα αγρόκτημα, ένα δάσος.

Ας (αποφασίσουμε να) δίνουμε χαρά στα παιδιά μας! Χαρά είναι το παιχνίδι και η γνώση μέσα από το παιχνίδι. Χαρά για ένα παιδί δεν είναι η χαρά όπως την αντιλαμβάνεται ένας ενήλικας. Μπορεί να είναι σωματική εκτόνωση ενέργειας το παιχνίδι, το παιδί λαβαίνει πολλή χαρά παίζοντας κινητικά παιχνίδια, η χαρά όμως αυτή δεν έχει καμία σχέση με την ηδονή, τη σωματική ευχαρίστηση του ενήλικα που εισπράττει με το σεξ. Επειτα, η χαρά που λαβαίνει με ένα παιχνίδι άσκησης του νου, είναι εξίσου σημαντική, επειδή και αυτό επίσης τονώνει την αυτοπεποίθησή του.

Είδατε μέχρι πού φτάνει ο νους ξεκινώντας από ένα βιβλίο ιστορίας για παιδιά; Ενα βιβλίο, όπου, ντε και καλά, θέλουν όλοι να χώσουν το μακρύ και το κοντό τους, τάχα μου ενδιαφερόμενοι ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Αμ δε! Για τη πάρτη τους ενδιαφέρονται και για το πόσα κουκιά ή/και πρόβατα θα στριμώξει μεθαύριο καθένας ενδιαφερόμενος στο μαντρί του!

Θα βρίσκομαι εκεί, μέσα στο πλήθος

Επειδή όλα θα είναι ασφαλή


-είμαι σίγουρη-

μια ξεχασμένη λέξη: αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

μια λέξη που έχει χαθεί κάτω από τόνους υλικών, πραγμάτων και χρημάτων, μια λέξη που έχει ανάγκη να βρεθεί ξανά κι όλα να γίνουν φωτεινά, να τραγουδάν οι αστυνόμοι στην πλατεία με τους κουκουλοφόρους συνοδεία, μαζί με φοιτητές να σέρνουν το χορό, όλα να είναι δροσερά και κρυσταλένια και τα παιδιά να μη τα τρώει η έννοια τι θα γινούν μεθαύριο.

Φιλιά από το Λαύριο

αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αλληλεγγύη ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ αυτή

τη λέξη να θυμάστε, όλοι γεροί κι αγαπημένοι στη γιορτή του άνθους της ζωής

μια πιθανή εξήγηση για πολλά από όσα συμβαίνουν στις μέρες μας

Liakouras education




1. φοιτητικό κίνημα

2. φιλμ "300"

3. βιβλίο ιστορίας Στ' δημοτικού

4. κλπ κλπ που θα μάθουμε αργότερα

Απορία: άραγε θα λάβουμε ΤΗ γνώση και από τα κρατικά κανάλια;

ξυπνατε ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

τα ζω κατά κάποιο τρόπο ξανα όλα αυτά και θλίβομαι που είναι ανάγκη(???) να ξανασυμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα. Ο Βύρωνας και η Μαριέτα έχουν βγάλει τον καλύτερο -φασιστικό- εαυτό τους για να πείσουν ΠΟΙΟΝ..??? Τρελαίνομαι λέμε

Τα παιδιά βαράνε ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ξυπνατε ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ ΑΜΑΝ

13 Mαρτίου 1941, Β' στρατιωτικό νοσοκομείο (νυν ΝΙΜΤΣ)

Σαν σήμερα, πριν από 66 χρόνια, έγινε στο Β' στρατιωτικό νοσοκομείο η πρώτη επίδειξη πρόσθετων μελών (ποδιών για την ακρίβεια) από ένα νεαρό ανάπηρο. Ο νέος κόντευε να συμπληρώσει τότε τα 23 χρόνια του, ήταν έφεδρος ανθυπολοχαγός στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940, επάγγελμα δάσκαλος. Εχοντας υπηρετήσει ως δάσκαλος λίγους μήνες στο Καϊμακτσαλάν, με την κήρυξη του πολέμου κλήθηκε να παρουσιαστεί στη Καλαμάτα. Εκεί, βρέθηκε με συναδέλφους του και περίμεναν πότε θα τους καλέσουν για το μέτωπο. Ενας από αυτούς, ονόματι Λάζαρος, ήταν παντρεμένος με ένα μικρό γιο -νομίζω Φώτη. Νεαροί άντρες όλοι, παίζαν με το 2,5χρονο περίπου μικρό πετώντας τον ψηλά στον αέρα. Ξενοιασιά και χαλάρωση λίγο πριν τον πόλεμο; Κάπως έτσι. Ηρθε το χαρτί και έγραφε να ετοιμαστεί ένας από όλους τους έφεδρους (ήταν 4-5 νομίζω) να φύγει για τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Συμφώνησαν να ρίξουν κλήρο κι έγραψαν τα ονόματά τους σε χαρτάκια. Ο νεαρός δάσκαλος τράβηξε τον κλήρο και είδε ότι ο κλήρος έγραφε "Λάζαρος", οπότε δεν το ανακοίνωσε, έσκισε τα χαρτάκια με τα ονόματα -κανείς δεν θα του ζήταγε το λόγο- είπε ότι ο κλήρος είχε πέσει σε κείνον κι έφυγε με το τρένο. Στα βουνά της Αλβανίας, μέτρα το χιόνι. Το τί τράβηξε εκεί είναι άλλη ιστορία. Το ζουμί είναι πως έφτασε -τον κουβάλησε στους ώμους ένας στρατιώτης του, όνομα Κώστας και επάγγελμα τσαγκάρης- στην Αθήνα, και ήταν ο πρώτος ανάπηρος πολέμου από κρυοπαγήματα. Ισως γλίτωνε μεγάλο τμήμα των ποδιών από το κόψιμο, που έγινε χωρίς αναισθητικό, αλλά ο γιατρός ήθελε να κάνει Χριστούγεννα κι έτσι χασομέρησε λίγες μέρες κι έδωσε την ευκαιρία στο σάπισμα να προχωρήσει παραπάνω. Τα πόδια κόπηκαν και ίσαμε τις 13 Μαρτίου του '41 ήταν έτοιμα τα κολοβώματα να μπούν σε πόδια τεχνητά. Η πρόταση που κυριαρχούσε τότε, ήταν ένα μοντελάκι από γύψινες "θήκες" που δεν είχαν αντοχή και ευελιξία, ούτε και ύψος -οι ανάπηροι θα μοιάζαν με νάνους αν τις φορούσαν. Υπήρχε όμως και μια πρόταση από έναν αγγλικό οίκο για τεχνητά μέλη, πολύ προωθημένο μοντέλο! Αυτά τα μέλη φόρεσαν στο νεαρό, που ήταν και πολύ όμορφος λέμε, να τα δοκιμάσει. Για την επίδειξη, όπου θα παρευρισκόντουσαν -μαζί με τους γιατρούς και τον αντιπρόσωπο του οίκου- και μέλη της τότε κυβέρνησης Μεταξά, είχε ετοιμαστεί ένας διάδρομος στο νοσοκομείο με μπάρες δεξιά και αριστερά, ώστε να κρατιέται ο ανάπηρος, μη φάει καμιά τούμπα και πάει το σχέδιο χαμένο -μαζί με την προμήθεια, υποθέτω. Εκεί λοιπόν, ανάμεσα στις μπάρες άρχισε να περπατά, κι ένιωσε τέτοια ελαφράδα και τόση χαρά που δεν θα περνούσε την υπόλοιπη ζωή του καθηλωμένος σε αναπηρικό καρότσι, που άφησε τις μπάρες και, με τα χέρια σηκωμένα ψηλά και βήμα γοργό, έφτασε μέχρι το χώρο των "επισήμων" προσκεκλημένων. Εβλεπε, βέβαια, τους γιατρούς και τον αντιπρόσωπο του οίκου να έχουν δαγκωθεί και να φοβούνται μη πέσει κάτω και συμπαρασύρει ολόκληρο το σχέδιο εφοδιασμού των αναπήρων με αυτά τα τεχνητά μέλη, αλλά δεν μπορούσε να συγκρατηθεί από τη χαρά του. Αν έπεφτε τότε, γύρευε τι θα γινόταν. Ευτυχώς, έφτασε όρθιος, ο τότε υπουργός Μανιαδάκης (νομίζω) του πρότεινε διάφορα, τα οποία δεν δέχτηκε -φυσικά. Τότε, υπήρχε ένα νόημα ισχυρότερο από το χρήμα και τα περιουσιακά στοιχεία. Η αλληλεγγύη, η ζωή και τα νιάτα ίσως... Μαζί με το όραμα για ένα καλύτερο κόσμο μετά τον πόλεμο.

-----------------
ΣΗΜ. αυτή την ιστορία τη χρωστούσα να τη γράψω, αλλά η σκέψη «και ποιος νοιάζεται σήμερα...» με συγκρατούσε μέχρι τώρα

το πιο κουτό παιδί

Μόλις τέλειωσα το Γυμνάσιο -τότε, στα 17 μου και κάτι, Γυμνάσιο το λέγαμε- πήγα καλοκαιρινό φροντιστήριο να μάθω πέντε πράγματα παραπάνω. Το φροντιστήριο ήταν γωνία Σόλωνος και Ιπποκράτους, εκεί που βρίσκεται σήμερα ένα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Φοβεροί και τρομεροί οι φροντιστές, λες και είχαν ένα χωνί κι έσπρωχναν τα θέματα μέσα στη φαιά ουσία να τα χωνέψει. Χάρη σε αυτούς -και δε θυμάμαι ονόματα, να πάρει!- είχα δυο επιτυχίες, πέρασα σε δυο σχολές δλδ και πήγα βέβαια στη Θεσσαλονίκη. Ελευθερία κι έτσι, αλλά αυτό ανήκει σε άλλο κεφάλαιο.

Τώρα γράφω για το φροντιστήριο. Εκεί περα, είχαμε ένα παιδί σχετικά ψηλό και αδύνατο, με πολλά σπυριά στο πρόσωπο. Δυστυχώς για κείνο, δεν τού 'κοβε κιόλας. Πάτος που λένε σε όλα τα μαθήματα. Επειδή ήμουν από μικρή πονετικιά, τον βοηθούσα όσο μπορούσα, μονάχα που αρνήθηκα να τα "φτιάξουμε" -η πονετικότητα(!!) δεν έφτανε ίσαμε εκεί, άσε που υπήρχε και σπλάχνο.

Μια μέρα, ο άχαρος νέος ήρθε στο φροντιστήριο και τσακώθηκε με τους καθηγητές και το διευθυντή του φροντιστηρίου κι έφυγε τσαντισμένος. Σχόλαγε εκείνη την ώρα το τμήμα μου και τον ακολούθησα να μάθω τι είχε συμβεί -περιέργεια βλέπεις. Περπατώντας, τρέχοντας σχεδόν, στη Πανεπιστημίου, μου μιλούσε με τη τσευδή του γλώσσα και μου έλεγε κάτι σαν "θα τους δείξω εγώ".

Πράγματι, τους έδειξε, μας έδειξε δηλαδή ολωνών. Εμαθα ότι έφυγε να σπουδάσει κάτι νέα κόλπα στο εξωτερικό. Εμαθα ότι επέστρεψε. Μετά, μάθαινα από τις εφημερίδες τα νέα του, είχε και σπάνιο όνομα λέμε.

ΣΥΝΑΥΛΙΑ των "one hour before the trip" Τετάρτη 14 Μάρτη

Οι 'one hour before the trip' σας προσκαλούν στο Στέκι

"Λέσχη υπογείως στην Καλλιδρομίου 94" στα Εξάρχεια

την επόμενη Τετάρτη 14 Μαρτίου 2007, όπου θα παίξουν ζωντανά.

Η συναυλία θα αρχίσει στις 9 αυστηρά λόγω του ότι είναι καθημερινή και δεν υπάρχει λόγος να δημιουργούνται προβλήματα με την γειτονιά. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη.


το post γνωριμίας

Ο φαύλος κύκλος

Η βία ξεκινά από την οικογένεια, ισχυρίζονται πολλοί. Από το ξυλοφόρτωμα που λαβαίνει από τους γονείς του, μαθαίνει το παιδί τι εστί βία και τη μεταφέρει στις επόμενες γενιές. Ετσι, η βία διαιωνίζεται και δυσκολεύεται η ανθρωπότητα να απαλλαγεί από αυτήν. Μάλιστα. Για τούτο, το κράτος μας έλαβε την πρωτοβουλία να ενημερώσει τους πολίτες, ώστε να βοηθήσουν στη καταπολέμησή της, με την προβολή ενός ενημερωτικού τηλεοπτικού σποτ εναντίον της ενδοοικογενειακής βίας.

Το σποτάκι αυτό, κυκλοφορεί στα κανάλια της τιβι ταυτοχρόνως με τις δυνάμεις των ΜΑΤ του κυρίου Πολύδειρα και της, πάλαι ποτέ, συμπαθούς κυρίας Μαριέτας -ναι, τότε που τη συναντούσα στη λαϊκή της γειτονιάς μου, ήταν πολύ συμπαθής. Κανάλια είναι αυτά και εκεί μπορεί να κυκλοφορεί ό,τιδήποτε. Ακόμα και σποτάκια ενάντια στη Βία παρεΐτσα και αλαμπρατσέτα με την ίδια τη Βία αυτοπροσώπως. Διακόπτει ο τηλεοπτικός παραθυροφύλακας για ολιγόλεπτες -πάντα- διαφημίσεις και ξεπετιέται, αμέσως μετά τα βίντεο με τους ξυλοδαρμούς, το "έξυπνο" σποτάκι. Για να μας πείσει να είμαστε κόσμιοι, να μη βαράμε οι γονείς τα παιδιά μας και οι άντρες τις γυναίκες μας, να μη μαλλιοτραβιόμαστε ΜΕΣΑ στο σπίτι, να ΣΥΖΗΤΟΥΜΕ τα προβλήματά μας, και άλλα όμορφα, γλυκά, ζαχαρωμένα και χριστιανικά. (παρένθεση: τώρα που έγραψα "χριστιανικά", μη χάσει κανείς τα τεύχη της Καινής Διαθήκης ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ, που κυκλοφορούν ένθετα μαζί με κάποιο περιοδικό -δεν θυμάμαι ποιο, δυστυχώς) Μετά το διαφημιστικό διάλλειμμα, αρχίζουν πάλι να επιτίθενται ζαρντινιέρες σε απροστάτευτους πολίτες και να τους βαράν ανελέητα. Ετσι είναι. Οι διαφημίσεις λένε ψέμματα για να πουλήσουν το προϊόν που διαφημίζουν. (παρένθεση: προσοχή στα δάνεια και στις κάρτες, θα μαλλιάσει το πληκτρολόγιο να το γράφω)

Και, ας πούμε ότι μια ωραία μέρα έρχεται που οι γονείς παύουν να βαράν τα παιδιά τους και, εκείνα παύουν να βαράν τα δικά τους παιδιά, οπότε σίγουρα η Βία έχει μπει στην άκρη, όσον αφορά την οικογένεια. Εχει εξαφανιστεί; Εχουν σταματήσει οι πόλεμοι; Οι αστυνομικοί δεν χτυπούν πλέον τους πολίτες που διαδηλώνουν ειρηνικά; Ο στρατός έχει αποτάξει τα καψόνια; Οι παπάδες έχουν ξεκινήσει έργο δημιουργικό χωρίς να φοβερίζουν τους πιστούς και χωρίς να κάνουν διακρίσεις; Οι απατεώνες έχουν λουφάξει και είναι έτοιμοι για εξαφάνιση και αυτοί; Οι δημόσιοι υπάλληλοι ασκούν το λειτούργημά τους με χαρά και προθυμία, διευκολύνοντας τους πολίτες και όχι αντιμετωπίζοντάς τους με καχυποψία; Οι πολιτικοί ξεχειλίζουν από δημιουργικότητα, συζητώντας και πλάθοντας νέους νόμους, χωρίς να νομίζουν πως βρίσκονται στη Βουλή για να κάνουν ρουσφέτια; Οι καθηγητές των ΑΕΙ, είναι αξιοκρατικά διαλεγμένοι; Οι εκπαιδευτικοί δίνουν, με τον τρόπο ζωής τους, το καλό παράδειγμα στους νέους; Οι δικαστικοί είναι αμερόληπτοι και άμεμπτοι;

Αν δεχτούμε πως από τη βάση ξεκινά το πρόβλημα της άσκησης βίας -κάθε μορφής βίας, όχι μόνο σωματικής- με μια τέτοια υπόθεση, όπως με το σταμάτημα της βίας ΜΕΣΑ στην οικογένεια, το έχουμε λύσει. Ελα όμως που αρκετές γενιές, εδώ και χρόνια, έχουν πάψει να χρησιμοποιούν τη βία ως μέσο πειθούς και διαπαιδαγώγησης! Τι να συμβαίνει άραγε και αυτή η κυρά-Βία δεν παίρνει το μπούλο, να πά να τσακιστεί να φύγει από τη ζωή μας; Τί είναι αυτό που τη συντηρεί και τη ξανανιώνει; Σε ποιο καλλυντικάδικο ψωνίζει τα μπλάστρια, τις κρέμες προσώπου, τις μάσκες μαλλιών; Μήπως υπάρχει κάποιος νταβατζής που την προωθεί για μοντέλο ή για σταρ;

Νομίζω -τι νομίζω, έχω σιγουρευτεί πια!- ότι τα δοχεία της κοινωνίας μας συγκοινωνούν, το δοχείο της βάσης με το δοχείο της κεφαλής δηλαδή, και το να πάψει το ένα να αναπαράγει τη Βία δεν σημαίνει τίποτα αν δεν πάψει ταυτοχρόνως να την αναπαράγει και το άλλο.

Το ότι η κεφαλή -τα κεφάλια, που λέν, οι προσωπικότητες, οι εξουσιαστές, οι ταγοί, κλπ- είναι χωμένη μέσα για μέσα στα σκατά, σημαίνει ότι η βάση δεν έχει από πού και από ποιόν να παραδειγματιστεί. Μπαίνει λοιπόν και αυτή στα σκατά, μήπως και τα καταφέρει να επιζήσει. Η βρώμα ενοχλεί, αλλά η ζωή είναι υπεράνω κάθε άλλης αξίας.

Σταματείστε να κοροϊδεύετε τους νέους, συζητείστε μαζί τους, μη τους φοβάστε, μη ξεχνάτε ότι και σεις υπήρξατε νέοι -εδώ, αναρωτιέμαι ΑΝ. Σταματείστε να χτυπάτε τα νιάτα, αυγά χρειάζεται μια ομελέτα και όχι κεφάλια διαδηλωτών.

Καθαρίστε τα σάπια μυαλά από τις θέσεις εξουσίας -παν/μια, σχολεία, δικαστήρια, δημόσιες υπηρεσίες, πολιτικά βήματα, εκκλησίες, κλπ- και ελάτε πεντακάθαροι και φρέσκιοι να μας δείξετε δρόμους. Κοιτάξτε μέσα σας και ψάξτε να βρείτε το τρομαγμένο παιδί να του δώσετε τη θέση που του αξίζει, στο πρόσωπό σας. Βγάλτε τη μάσκα ή/και τη κουκούλα σας και δείτε στο καθρέφτη. Εσείς είστε αυτό το πρόσωπο με τις ρυτίδες της φθοράς, μην υποκρίνεστε, αφήστε για τους ταλαντούχους της Τέχνης αυτό το προσόν.

Καθαρίστε λοιπόν, κύριοι και κυρίες, το δικό σας περιβόλι, κάντε το παραδεισένιο κήπο, και μετά κυκλοφορείστε σποτάκια για τα μας τα λαουτζίκια. Εμεις, με τη σειρά μας, θα σας ακολουθήσουμε. Τα πρόβατα ακολουθούν το τσοπάνη. Πού ξανακούστηκε ο τσοπάνης ν' ακολουθεί το κοπάδι; Τα γαλόπουλα οδηγούνται από το αφεντικό τους, αλλιώτικα σκορπίζουν.

γλου γλου γλου γλου και μπεεεε μπεεεε μπεεεε

-----------------------------
ΣΗΜ.1. Ονόματα θέλετε; Κάθε μέρα δημοσιεύονται, σε διάφορους τόπους, πολλά και διάφορα ονόματα. Μη λέτε πως δεν τα γνωρίζετε, είναι ψέμμα.
ΣΗΜ.2. Το να "πάψετε" ένα δυο πρόσωπα ή να τα μεταθέσετε, είναι απλώς ξεκάρφωμα, για τα μάτια που λέν. Προχωρείστε με θάρρος, θα βρισκόμαστε δίπλα σας στην εξυγείανση της κοινωνίας από τα παράσιτα.
ΣΗΜ.3. Αν δεν τολμάτε, αν δεν τολμήσετε σύντομα, ο φαύλος κύκλος θα εξακολουθεί να υπάρχει και θα καταπίνει το κεφάλι τη βάση, όσο θα καταπίνεται από αυτήν και στο τέλος δεν θα υπάρχει καν κύκλος. Ενα σημαδάκι ίσως απομείνει μοναχά -μια τελίτσα.

..και.. εμένα δε μ' ενδιαφέρει τι λέει το ένα και το άλλο κόμμα.. εμένα με ενδιαφέρει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ..

Υποτίθεται ότι το Κράτος εναντιώνεται στη Βία

Αν ξεκινήσουμε από τη μυθολογική υπόσταση των δυο αδελφών, του Κράτους και της Βίας, που ήταν παιδιά της Στύγας, της φοβερής χθόνιας Ωκεανίδας που είχε συμπαραταχθεί με το Δία κατά την Τιτανομαχία, του πολέμου δηλαδή του Δία εναντίον του πατέρα του, του Κρόνου, τον οποίο βοηθούσαν τ' αδέρφια του οι Τιτάνες. Η Στύγα είχε τέσσερα παιδιά, το Κράτος και τη Βία, το Ζήλο και τη Νίκη, τα οποία είχε αποκτήσει μετά την ένωσή της με τον Τιτάνα Πάλλαντα (αρχ. ον. ο Πάλλας, γεν. του Πάλλαντος). Ο Κράτος λοιπόν, ήταν ανέκαθεν αδερφός και σύμμαχος της Βίας και, όπως φαίνεται, τίποτε δεν έχει αλλάξει ως τα σήμερα, όση προσπάθεια και να καταβάλλουν μερικά τηλεοπτικά σποτάκια. Σημειωτέον ότι η Στύγα, ταγμένη στο πλευρό του Δία και καταφερόμενη εναντίον του Κρόνου και των Τιτάνων, ουσιαστικά πολέμαγε εναντίον του συζύγου της, του Πάλλα. Μύλος η υπόθεση, η ενδοοικογενειακή βία άνθιζε από αρχαιοτάτων χρόνων!!!

Στις μέρες μας, υπάρχουν άφθονα παραδείγματα άσκησης βίας μέσα στην αγία ΕΛληνική Οικογένεια, όπως αυτό που έφερε στο φως στις 21/02/2007, το ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Δίκτυου Γυναικών Θεσσαλονίκης, με τίτλο: ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΥΖΥΓΟΚΤΟΝΙΕΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, προτρέποντας στη διάδοση της είδησης.

Με τον ίδιο τίτλο, "ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ ΣΤΙΣ ΣΥΖΥΓΟΚΤΟΝΙΕΣ - ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ" ανέβασε σχετικό άρθρο στον τόπο ΟΡΕΝ, ο Αντρέας Σάντερς και, με διαφορά στήθους, συνεχίζει στο agitprop ο N. Γενημάκης με τίτλο "Νόμιμες οι συζυγοκτονίες", από όπου κάνει έκκληση για τη διάδοση του γεγονότος, και κατόπιν τη σκυτάλη παίρνουν με τη σειρά, ο Οneiros, που αναρωτιέται: Η ενδοοικογενειακή βία δικαιώνεται; ο Αrgos με το post "Bloggers of the ‘net, syndicate!", ο Λάμπρος Τσουκνίδας στα lexidia, όπου εκφράζει την απορία: "Η συζυγοκτονία τιμωρείται διαφορετικά;" παραθέτοντας (update) στο τέλος του άρθρου του το σύνδεσμο (λινκ) που οδηγεί σε σχετική αναφορά γνωστής εφημερίδας: Εφεση από τον εισαγγελέα για 2 αποφάσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/02/2007 και, μετά από όλ' αυτά, "Το blog δεν εορτάζει" δηλώνει στο blog της η penguin_witch

Και πώς να εορτάσωμεν δηλαδή;

Εκκληση, πέρα από το συγκεκριμένο γεγονός: ΚΥΡΙΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΠΟΤΑΚΙΑ, ΑΛΛΑ ΔΩΣΤΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ


..ή.. μήπως το ΞΥΛΟ απαγορεύεται μόνο ΜΕΣΑ στο σπίτι..?..

μεγάλη αναδρομική έκθεση του γλύπτη Βάσου Καπάνταη

Βάσος Καπάνταης. Γλύπτης

Αθήνα, Μουσείο Μπενάκη — Κτήριο οδού Πειραιώς

8/3/2007 - 6/5/2007

Το Μουσείο Μπενάκη, σε συνεργασία με τους «Φίλους του Βάσου Καπάνταη», οργανώνει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση-αφιέρωμα στον πολύ σημαντικό αυτόν γλύπτη.
Η έκθεση περιλαμβάνει ένα μεγάλο αριθμό γλυπτών του Βάσου Καπάνταη (1924-1990) –μεγάλων και μικρών διαστάσεων– φιλοτεχνημένα σε χαλκό και πωρόλιθο,καθώς επίσης ανάγλυφα,μετάλλια,σχέδια και κεραμικά,που αναδεικνύουν την ακρίβεια της μικρογραφικής χάραξης,την ενάργεια της περιγραφής και τις συνθετικές ικανότητες του Καπάνταη. Βασικό χαρακτηριστικό του έργου του είναι η οικουμενικότητα και η μετατροπή του συναισθήματος σε ιδέα.
Την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Γιώργος Χατζημιχάλης ενώ σε συνεργασία με τις εκδόσεις Άγρα,θα κυκλοφορήσει συνοδευτική ομώνυμη έκδοση, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.

Διοργάνωση:Μουσείο Μπενάκη — «Φίλοι του Βάσου Καπάνταη»
Κύριος Χορηγός: Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος»
Χορηγοί:Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου, Δήμος Νέας Σμύρνης

το τελευταίο 24ωρο ένιωσα πολύ χαζή...

..και το σημειώνω εδώ πέρα για να μη το ξεχάσω! Βλέπετε, τις υπόλοιπες μέρες νιώθω συνήθως πολύ.. σπίρτο -τρομάρα μου, λέμε- και είναι κρίμα μια παρόμοια εμπειρία να χαθεί μέσα στα αυλάκια της φαιάς ουσίας του εγκεφάλου μου, που ελπίζω να μην άλλαξε θέση -ακόμα. Ενιωσα πολύ χαζή λοιπόν και η αιτία είναι απλή: είχα γίνει κομμάτια, που λένε. Ενα κομμάτι ανησυχούσε σφόδρα για το μικρό που θεωρούσε φυσικό να τρέχει σε πορείες και να μην ενημερώνει πού βρίσκεται και αν είναι καλά για πάάάρα πολλές ώρες. Ενα άλλο κομμάτι εξέταζε κάτι περιουσιακά προβλήματα που ανέκυψαν όταν ανακάλυψα πως ένας τυπάς πήγε και δήλωσε δικό του ένα χωραφάκι -μικρής οικονομικής αξίας, αλλά μεγάλης συναισθηματικής. Ενα τρίτο κομμάτι ασχολιόταν με τη λήξη της έκθεσής μου, ευτυχώς όμως προέβλεψα τις δυσκολίες και -νωρίς νωρίς- φρόντισα να ειδοποιήσω για μια μικρή παράταση και έτσι να του μειώσω τη σημασία. Το τέταρτο κομμάτι μπαινόβγαινε στη κουζίνα να μαγειρεύει τις παραγγελιές του μικρού, που είναι το τιμώμενο πρόσωπο των ημερών. Το πέμπτο, δούλευε στον υπολογιστή όταν προέκυψε η δημιουργία του έκτου κομματιού, που έπρεπε να μείνει σχεδόν κολλημένο μπροστά στην οθόνη για πάνω από πέντε νυχτερινές ώρες, σε συνεχή επικοινωνία με το σέρβερ του μεγάλου, ο οποίος προέβαινε σε επισκευές -μου άλλαξε τα φώτα λέμε!!!

Τώρα, επιτέλους, μαζεύτηκε το μικρό, τέλειωσαν τα μαγειρέματα, πάνε κι οι επισκευές, συμπλήρωσα και όλα τα χαρτιά που χρειάζονται για το χωραφάκι, κι έτσι μπορώ να κοιμηθώ ήσυχη ήσυχη. Καλημέρα σε όλους και καλό μου κυριακάτικο πρωϊνό χουζούρεμα!

---------------------
ΣΗΜ. πάτησα Publish κι έστειλα το ποστ, μη διαψευστεί η θεωρία -περί blogs, blogging και bloggers- του κ. Θαλή Κουτούπη!

Λευκός θόρυβος: "Οι φόβοι σας είναι οι ελπίδες μας" (8/3/2007)

Λευκός θόρυβος: "Οι φόβοι σας είναι οι ελπίδες μας" (8/3/2007)

Επάγγελμα: Κουκουλοφόρος

Ενα νέο επάγγελμα αναδεικνύεται στις μέρες μας: ο Κουκουλοφόρος.

Προσόντα: καλή σωματική κατασκευή, απουσία συναισθήματος
Φύλο: κατά προτίμηση ανδρικό
Υποχρεώσεις: να σηκώνει βάρη (πέτρες, μπομπίτσες, κλπ) και να βαράει
Αμοιβή: κατά διαδήλωση και αναλόγως προσόντων ή με ποσοστά
Δώρο: μια κουκούλα, κατά προτίμηση μαύρη
Επισκεπτήριο: «ο Κουκουλοφόρος της γειτονιάς σας, σας εύχεται Καλό Πάσχα»

εδώ ήμουν μαμά

«Πού ήσουν παιδί μου όταν γινόντουσαν αυτά;» ρώτησα το μικρό, δείχνοντας αυτή τη φωτογραφία. «Εδώ ήμουν μαμά» απάντησε βάζοντας το δάχτυλο ακριβώς δίπλα στη φωτιά, προς τα δεξιά της εικόνας. «Δεν είπαμε να προσέχεις;» συνέχισα «Αφού εκεί βρέθηκε το πανό μας, να τους παρατήσω και να φύγω;» απάντησε με ερώτηση και'γώ δεν συνέχισα. Νιώθω μουδιασμένη αυτές τις μέρες. Εμένα, σκασίλα μου κι αν αλλάξει το άρθρο 16, το παιδί μου με ενδιαφέρει. Οταν μιλά με ενθουσιασμό για ένα καλύτερο αύριο, στέκομαι δίπλα του. Τι άλλο μπορώ να κάνω; Να το κλειδώσω μέσ' στο σπίτι; Ο,τι είχα να πω, το είπα. Για το ριπλέι, για το έργο που το έχω δει πολλές φορές ως τώρα, για το άσκοπο ορισμένων διεκδικήσεων, για τη πιθανή σκοπιμότητα δημιουργίας θορύβου και το "ποιος ξέρει τι ετοιμάζεται πίσω απ' αυτά", κλπ κλπ, αλλά όπως φαίνεται η ζωή επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές κάθε φορά. Εκεί που επέμενα ήταν στον προβληματισμό να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος διεκδίκησης, μια και αυτός ο συγκεκριμένος έχει δώσει δείγματα αποτυχίας και δημιουργεί εχθρικά διακείμενους "απλούς ανθρώπους", ανεβάζει το ποσοστό της ακροδεξιάς, κλπ, και «αυτά συζητάμε τώρα» μου απάντησε.

Ο Αγνωστος Πολίτης Ζει

Ο Αγνωστος Πολίτης δεν είναι ο συμπαθητικός κύριος της διπλανής πόρτας που πυροβολεί την πεθερά του, ούτε αυτός ο γλυκός μουστάκιας που χτυπά έως θανάτου το παιδί του, ούτε ο ευγενικός προς τις κυρίες που ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του, ούτε ο κύριος με το πουλόβερ που τρέχει να ενημερώσει τα κανάλια πόσο καλός και ήσυχος ήταν ο γείτονάς του πριν εγκληματήσει -τον έβλεπε μέρα παρά μέρα στο φούρνο.

Ο Αγνωστος Πολίτης δεν είναι η κυρία της διπλανής πολυκατοικίας που σφάζει τον εραστή της σε μια κρίση ζηλοτυπίας, ούτε η γιαγιούλα που δηλητηριάζει το χωριό στην κηδεία του ανεψιού της, ούτε η καλοσυνάτη κοπέλα που τεμαχίζει το μωρό της και το πετά στην τουαλέτα, ούτε η μεσόκοπη που ενημερώνει τα ΜΜΕ πόσο ευαίσθητοι και ευσυνείδητοι ήταν οι εγκληματίες γείτονές της -πλήρωναν τακτικά τα κοινόχρηστα.

Ο Αγνωστος Πολίτης δεν είναι ο καλοπληρωτής των λογαριασμών, ούτε εκείνος που γεμίζει το καρότσι του σούπερ μάρκετ με προϊόντα διαφημιστικών εταιριών, ούτε ο κολλημένος που καταδικάζει τη νεολαία συλλήβδην σύμφωνα με αυτά που "λέει η τιβί", ούτε αυτός που γκρινιάζει φωναχτά στα λεωφορεία «βρε πού κατάντησε ο κόσμος», ούτε ο μπακάλης που ανεβάζει τις τιμές μονάχα στην ταμειακή μηχανή -στα ράφια είναι χαμηλές.

Ο Αγνωστος Πολίτης δεν φαίνεται πουθενά, για τούτο παραμένει Αγνωστος. Κανείς δεν τον γνωρίζει, αν και δεν έχει λόγο να κρύβεται, κυκλοφορεί ανάμεσά μας σαν το φάντασμα. Δεν δέρνει, δεν φωνάζει, ή δέρνει και φωνάζει όταν υπάρχει λόγος. Μπορεί να χρωστά τα κοινόχρηστα. Μπορεί και να μη πληρώνει ταχτικά τους λογαριασμούς, να του κόβουν το τηλέφωνο, τη ΔΕΗ, το νερό -μπορεί να ζει και χωρίς αυτά για όσο χρειαστεί.

Ο Αγνωστος Πολίτης ματώνει για τα παιδιά του -αν έχει- ή για τα παιδιά γενικώς -όλα τα παιδιά είναι και δικά του. Ο Αγνωστος Πολίτης αγαπάει τα παιδιά. Ψεκάζεται μαζί τους σαν κατσαρίδα, παλεύει δίπλα τους για ένα καλύτερο αύριο, επειδή σέβεται την επιθυμία τους να ζήσουν σε ένα καλύτερο κόσμο και υπερασπίζεται αυτό το τα δικαίωμά τους.

Ο Αγνωστος Πολίτης δεν φορά πανοπλία ούτε περικεφαλαία σαν τον Αγνωστο Στρατιώτη, νιώθει όμως πολύ συγγενής μαζί του. Για ιδανικά πάλεψε ο ένας, για ιδανικά παλεύει ο άλλος. Ο Αγνωστος Στρατιώτης έπεσε για να βρισκόμαστε εδώ που είμαστε, ο Αγνωστος Πολίτης στέκει ορθός για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Ο Αγνωστος Στρατιώτης ξαπλώνει νεκρός μετά τη μάχη στο πεδίο της τιμής, ο Αγνωστος Πολίτης θέλει να παραμένει ζωντανός, όσες μάχες και να γίνουν στα πνευματικά πεδία της τιμής.

Ο Αγνωστος Πολίτης σέβεται τον Αγνωστο Στρατιώτη, γνωρίζει τι του χρωστά, τιμά το μνημείο του. Ο Αγνωστος Πολίτης δεν έχει ανάγκη από μνημείο, είναι εναντίον του θανάτου. Ο Αγνωστος Πολίτης Ζει.

ο πλέξας του πλέξαντος και ο κλωσσήσας διαπλεκόμενος

Μια μικρή πονεμένη -και περιπεπλεγμένη- ιστορία για πλεχτά ζιπουνάκια προορισμένα για κοτούλες και πασχαλινά αυγουλάκια, λόγω των Αγίων ημερών που πλησιάζουν -και φεύγουν ταυτοχρόνως.

Νομίζω ότι το παραξήλωσα με τον τίτλο και θα μπώ γρήγορα στο ζουμί:

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κοτέτσι. Μέσα στο κοτέτσι ζούσαν άφθονες κοτούλες, που γένναγαν αυγουλάκια. Μια μέρα, μια κοτούλα πήρε το αυγό μιας άλλης κοτούλας και το παρουσίασε για δικό της. Την άλλη μέρα, μια άλλη κοτούλα έκανε το ίδιο. Σιγά σιγά, καμιά κοτούλα δεν ήξερε ποιο ήταν το δικό της αυγουλάκι. Ετσι, μια άλλη μέρα, μια κοτούλα σκέφτηκε να σημαδέψει το δικό της αυγουλάκι κι έπλεξε ένα ζιπουνάκι και του το φόρεσε.

Οι υπόλοιπες κοτούλες ζήλεψαν και πλέξαν κι εκείνες ζιπουνάκια για τα αυγουλάκια τους και σε λίγο όλα τα αυγουλάκια φορούσαν πλεχτά ζιπουνάκια. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε «διαπλοκή των αυγών» αν και τα αυγουλάκια δεν έφταιγαν σε τίποτα, μόνο που φορούσαν τα ζιπουνάκια και, ως αυγουλάκια, δεν είχαν χεράκια να τα βγάλουν από πάνω τους. Ασε που, και χεράκια να είχαν -λέμε τώρα- τα ζιπουνάκια ήταν ζεστούτσικα και τους χάριζαν μια θαλπωρή, σαν κλώσσημα περίπου.

Οπότε, οι κοτούλες μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει κι η παροιμία: Με τα πλεχτά ζιπουνάκια γλίτωσαν το κλώσσημα και ήταν ελεύθερες να αναπτύσσουν κοινωνική δράση -λέμε τώρα, γιατί τί είδους κοινωνική δράση μπορεί να αναπτύξει μια κότα; Η κοτούλα είναι πλεγμ.. ωπ! πλασμένη να κάθεται σε ένα κοτετσάκι και να γεννά αυγουλάκια. Ετσι δεν είναι; Ναι, έτσι είναι για μας, που είμαστε άνθρωποι, άντε όμως να το πούμε και στις κότες αυτό -και να τις πείσουμε κιόλας! Μια κοτούλα είναι πολύ πολύ πεισματάρα, ακριβώς επειδή της λείπει ο πολύς νους και δεν έχει τη δύναμη να σκεφτεί, μόνο κάνει πως σκέφτεται. Γέρνει το κεφαλάκι της, κουνά το λειρί ελαφρά, σε κοιτάζει σοβαρά σοβαρά, ανοίγει λίγο το ράμφος, σα να λέει «κοίταξέ με, τώρα σκέφτομαι!»

Η δυσκολία και ο πόνος της ιστορίας αυτής -είναι πονεμένη όπως είπαμε- οφείλεται κυρίως στο ότι ο ιδιοκτήτης του κοτετσιού ήταν απόλυτα εξαρτημένος από αυτό. Οι κοτούλες και τα αυγουλάκια που γεννούσαν ήταν το μοναδικό του στήριγμα, έτσι δεν μπορούσε ή δεν ήξερε τον τρόπο να βάλει σε τάξη αυτό το κοτέτσι. Απλώς περιοριζόταν να παίρνει τα αυγουλάκια, να τα πουλάει, να ταΐζει φαστ φουντ τα παιδάκια του και να ψωνίζει σερβιέτες με φτερά για τη σύζυγο. Ο ίδιος για τον εαυτό του δεν ψώνιζε σχεδόν τίποτα, μόνο μια εφημερίδα κάθε Κυριακή και όχι πάντα την ίδια.

Οταν όμως τα αυγουλάκια φορέσαν ζιπουνάκια, κλωσσήθηκαν κι έβγαλαν από μέσα τους κι άλλες πολλές κοτούλες που πλέκαν κι αυτές ζιπουνάκια για τα νέα αυγουλάκια τους κι έτσι δεν υπήρχε πλέον ούτε ένα αυγό για πούλημα. Της παρακαλούσε το αφεντικό τους, να του δίνουν έστω λίγα αυγουλάκια να τρέφεται και να ζει αξιοπρεπώς, οι κοτούλες όμως δεν χαμπαριάζανε τίποτα, δεν ίδρωνε το αυτί τους που λένε, και τον εμπαίζαν στα ίσια, τον κοροϊδεύαν μέσ' στα μούτρα του, που λένε. Μια μέρα, επιτέλους, ξύπνησε ο ιδιοκτήτης του κοτετσιού και άρχισε, για να τραφεί και να ζήσει αυτός κι η οικογένειά του, να σφάζει τις κοτούλες κι αυτές έκραζαν πριν το σφάξιμο σαν κοράκια. Από τα κακαρίσματα «κοκοκο κοκο κοκοκο» περάσαν απότομα στο «κρα κρα κρα», αλλά, όπως δεν ίδρωνε το αυτί τους όταν το αφεντικό τους τις παρακάλαγε να του δίνουν αυγά κι εκείνες τα κλωσσούσαν, έτσι τώρα πια δεν ίδρωνε το αυτί του αφεντικού. Εσφαζε ακατάπαυστα.

..κι εκεί απάνω, ξύπνησα!..
(από τα κακαρίσματα)

μια πλήξη, μια βαριεστημάρα...

..με πιάνει και λέω να τα διαγράψω όλα
τα blogs και τα τεφτέρια, τα γραφτά..

Το δυστύχημα είναι πως είμαι όν σκεφτόμενο και περνάει κι από δεύτερο σουρωτήρι η σκέψη, οπότε, μάλλον θα κάνω αποχή λίγες μέρες. Ισαμε την Τρίτη, εύχομαι να μου περάσει. Τι μπορεί να συμβεί; Κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει; Ενα ριπλέι είναι μέχρι τώρα η ζωή, τι καταλήψεις, τι κυνηγητά, τι βόμβες, τι ξύλο, τι σπασμένες τζαμαρίες, τι άλλαξε; ο διευθυντής του ΙΚΑ; Δεν σχολιάζω, δε μπορώ να σχολιάσω. Είναι τουλάχιστον εργένης;

σοφός γέρων κραυγάζει: είναι Ούννοι, είναι Ούννοι!

Μέσα στο τρόλλεϊ γέρων καθήμενος έξαφνα μπήζει κραυγές «είναι Ούννοι, είναι Ούννοι!!» επεξηγών εν συνεχεία «όσο πιο πολλά γράμματα μαθαίνει ο άνθρωπος, τόσο και πιο αλητήριος γίνεται» και ξανακραυγάζει «είναι Ούννοι, είναι Ούννοι!!» συμπληρώνων παρευθύς «βγάζει τα πιο άγρια ένστικτά του»

Τι κατάλαβα; Οτι έχω δίκιο όταν μιλώ για την αντίφαση ως εγγενή κατάσταση μέσ' στον άνθρωπο.

..προφανώς (υποθέτω) ο σοφός γέρων ανεφέρετο στα πρόσφατα γεγονότα -πορεία, κλπ κλπ- στο κέντρο της Αθήνας..

my Comment, oh, my Comment!

Θέλω να σχολιάσω
μα όμως δεν τολμώ
τα σχόλια με πνίγουν
δε βλέπω γλιτωμό
θα πέσω στο γκρεμό

Θέλω να σχολιάσω
με φράσεις τολμηρές
οι λέξεις περιμένουν
σε άπειρες σειρές
και'γώ παθαίνω στρες

Θέλω να σχολιάσω
μα τί να πρωτοπώ;
δε θέλω τετριμμένα
μα να πρωτοτυπώ
Χι-δύο-ένα-ένα
το σχόλιο ΠΡΟ-ΠΟ

Σχόλιό μου εσύ γλυκό, πού κρύβεσαι;

Της εκδιδομένης ψιλικατζούς το ανάγνωσμα πρόσχωμεν!

Χαμός! Η δική μας, η συμπλογκοχωριανή μας Ψιλικατζού, εκδίδεται! Με την καλή έννοια λέμε.. Το ομότιτλο βιβλίο της κυκλοφορεί -τίγκα τα ράφια στα βιβλιοπωλεία- τη Δευτέρα 12 του Μάρτη, από τις εκδόσεις Intro Books. Προβλέπω δεύτερη έκδοση στο πρώτο δεκαήμερο, μη πω βδομάδα και με πει κανείς βαρεμένη.

Λεπτομέρειες στην ανακοίνωση του blog της.


Α! και το εξώφυλλο τόσο δροσερό!!! Αν και δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχουν... τα καλτσόβρακα με τα εξώφυλλα...

Το παρήγγειλα στο βιβλιοπωλείο ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ, όχι για τις τιμές του που είναι πλέον ίδιες με τις τιμές και άλλων βιβλιοπωλείων, αλλά για τη γρήγορη διανομή.

Λουκέτο στο YouTube για τους τούρκους

Το τουρκικό κράτος εμποδίζει (με φραγή) τους πολίτες του να μπαίνουν στο YouTube, επειδή κυκλοφορούν εκεί βίντεο που παρουσιάζουν τον Κεμάλ Ατατούρκ ως ομοφυλόφιλο.*

*Βραδινό δελτίο ειδήσεων ΕΤ3

ΗΜΕΡΑ ΘΛΙΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ

Ξημερώνει η 8η Μάρτη, η μερα που ορίστηκε να γιορτάζει η γυναίκα, γιορτάζει η ινδή γυναίκα που τιμωρείται με κόψιμο μύτης ή/και αυτιών για "παραπτώματα" εναντίον του άντρα, γιορτάζει το 98% των παντρεμένων γυναικών της Αιγύπτου, από 15 μέχρι 48 χρονών, που έχουν υποστεί -και εξακολουθούν να υφίστανται- κλειτοριδεκτομή, γιορτάζει η γυναίκα του Ιράν, του Αφγανιστάν, κλπ, που φοράει μπούρκα, γιορτάζει η παρθένα γυναίκα της Αφρικής που υφίσταται βιασμούς για να απαλλαγεί ο άντρας από το AIDS -σύμφωνα με παράλογες δοξασίες- γιορτάζει η γυναίκα του Καίσαρα ΓΙΑ ΝΑ φαίνεται τίμιος ο Καίσαρ.

..κατά τα άλλα, στο Παρίσι η μαντίλα φοριέται από νεαρές φοιτήτριες ως σημάδι αντίστασης..

ΔΕΝ ΕΟΡΤΑΖΩ ΟΥΤΕ ΔΕΧΟΜΑΙ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΜΟΝΑΧΑ

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ

ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝOΝTAI ΟΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

• Γραμμή SOS της Γενικής Γραμματείας Ισότητας 3220900
• Κέντρα Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών (Γ.Γ.Ι.): Αθήνα: 2105235318 και 2105235250 / Πειραιάς: 4112091 και 4129101
• Δίκτυο για την Καταπολέμηση της Ανδρικής Βίας κατά των Γυναικών 2103828126
• Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας 2105221101 και 2105316467
Γραμμή SOS χωρίς χρέωση κατά της οικογενειακής βίας λειτουργεί από το Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης. Δέχεται κλήσεις από όλη την Ελλάδα και λειτουργεί χωρίς χρέωση, καθημερινά (και Σαββατοκύριακα και αργίες) από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ. Κλήσεις από κινητό τηλέφωνο γίνονται δεκτές (με χρέωση) στο 210 7786800

ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΟΤΗΤΑΣ (ΚΕΘΙ)
Κέντρα Πληροφόρησης και Συμβουλευτικής Γυναικών
Τηλέφωνα επικοινωνίας:
• Αθήνα: 210 3256600
• Θεσσαλονίκη: 2310 524071
• Πάτρα: 2610 620 803
• Ηράκλειο: 2810 343778
• Βόλος: 24210 78 218

ΞΕΝΩΝΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ
Κακοποιημένες γυναίκες φιλοξενεί και ο ξενώνας της Αρχιεπισκοπής
Τηλ: 210 38 41536

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
Παρέχει βοήθεια για τη βία μέσα στην οικογένεια
Τηλ: 210-3616236

ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΘΗΝΑΣ
Τηλ: 210 9219002 , 2103613340, Ακαδημίας 60

ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
Τηλ: 210 4177 876, 2104177876, Γούναρη 31


-----------------
ΣΗΜ. από σχόλιο ανώνυμου, στο ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΟ

Η σχέση του Τύπου με τα Blogs

Νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχιση στο δημοσιογραφικό κόσμο σχετικά με την ελεύθερη διακίνηση (ιδεών, κλπ) στο διαδίκτυο.

Το να διατίθεται κάτι ελεύθερα, δεν σημαίνει παράλληλα ότι είναι και αδέσποτο

-------------
ΣΗΜ.1. Παρατηρώ δημοσιογράφους να χρησιμοποιούν κείμενα που αναρτώνται στα blogs χωρίς να αναφέρονται στην πηγή ή/και, συχνά, να παραποιούν τα στοιχεία προέλευσης των κειμένων, να γράφουν δλδ άλλ' αντ' άλλων. Αυτό βέβαια, δημιουργεί -ή μάλλον συντηρεί- μια αρνητική εικόνα που έχει διαμορφωθεί στον "πολύ κόσμο" για το διαδίκτυο, αυτό όμως είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία...
ΣΗΜ.2. Πηγές: Ελληνικό Metablogging, www.diablog.gr
ΣΗΜ.3. το Buzz τελικά, είναι πολύ καλόόόό

μια αξιαγάπητη μανούλα φροντίζει το μωρό της

MOM With No Hands



Υπάρχει περίπτωση να την θεωρήσει κάποιος ανάπηρη;
Η δύναμη της θέλησης και η αγάπη για το μωράκι της, αντικαθιστούν και υπεραναπληρώνουν τα απόντα μέλη...

ΣΗΜ. Εχω τσεκάρει εδώ και αρκετό καιρό το βίντεο, αλλά τώρα είναι ευκαιρία να το ανεβάσω, τώρα που συζητούμε για παιδιά.

buzzbee στα μέτρα μου!!!

Αυτό είναι το δικό μου σηματάκι για το buzzbee, αν δεν υπάρχει αντίρρηση. Το μίκρυνα και το πρασίνισα!

H Cristiania είναι πια παρελθόν, την έφαγε το "σπίτι του πατέρα'

Την Τρίτη, 3 Οκτώβρη 2006, είχα ανεβάσει ένα post με τίτλο Το πείραμα της Christiania, όπου παρουσίαζα στο ΝΑΤΟ τη μαγική αυτή πολιτεία.

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, προχτές δλδ, ο ουτοπικός αυτός τόπος κατεδαφίστηκε. Ο γερανός που έρριχνε κάτω και μετέτρεπε σε σωρούς μπάζων τα σπίτια και τα διάφορα δημιουργήματα των κατοίκων της, βάφτηκε σε χρώμα ασημί, ώστε να κρυφτεί η φίρμα της εταιρείας των κατεδαφίσεων για να μη συμβούν απρόοπτα.

Το "σπίτι του πατέρα", που διεκδικούσε δικαστικά το χώρο -τον είχε αγοράσει- κέρδισε τη δίκη τελεσίδικα, έκανε έξωση στους τελευταίους κατοίκους της κι έστειλε τις μπουλντόζες. Σημειολογία; Ο πατέρας νικά στο τέλος, δλδ, ό,τι και να κάνουμε, η συντήρηση κερδίζει την ουτοπία και το όνειρο. Πεσσιμιστικόν..? Μπα... η διαπίστωση δίνει όρεξη (και όραμα) για νέους αγώνες.

Η Christiania θα βρίσκεται πια στη wikipedia.org αλλά και στις καρδιές των ονειροπόλων...

-----------
ΣΗΜ. παρεμπιπτόντως, η Μικρή Γοργόνα, το αγαλματάκι που στολίζει το λιμάνι της Κοπεγχάγης, βάφτηκε ροζ

πωλούνται παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες

1. Η παιδική εργασία έχει καταργηθεί.
2. Η παιδική ηλικία προστατεύεται.
3. Τα παιδιά έχουν δικαιώματα στο παιχνίδι (στην ξεγνοιασιά)

Αυτές είναι κατακτήσεις του πολιτισμού μας, που γίναν με αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια περίπου.


Σε αυτά τα πλεονεκτήματα δεν έχουν πρόσβαση τα παιδιά:

1. που είναι μαύρα -γενικώς
2. που είναι φτωχά
3. που είναι ιδιαιτέρως όμορφα
4. που είναι ιδιαιτέρως ικανά
5. που είναι ιδιαιτέρως έξυπνα
6. που είναι άρρωστα

..και εξηγώ:

Τα μαύρα εξαιρούνται επειδή το χρώμα τα περιορίζει κυρίως σε μια ήπειρο, την Αφρική, όπου η παιδική ηλικία είναι υποτιμολογημένη.
Τα φτωχά εξαιρούνται επειδή η φτώχεια αναγκάζει και τα παιδιά να αναλάβουν υποχρεώσεις ενηλίκων.
Τα ιδιαιτέρως όμορφα εξαιρούνται επειδή είναι κρίμα για την ανθρωπότητα να στερηθεί την ομορφιά τους. Εννοώ τους διαφημιστές, τους παιδεραστές, τους κινηματογραφικούς και άλλους παραγωγούς θεαμάτων.
Τα ιδιαιτέρως ικανά παιδιά εξαιρούνται επειδή είναι κρίμα η ανθρωπότητα να στερηθεί των ικανοτήτων τους. Ετσι υπάρχουν π.χ. παιδάκια σε παιδικές χορωδίες που υποφέρουν τα πάνδεινα για να διατηρήσουν την αγγελική φωνή τους.
Τα ιδιαιτέρως έξυπνα παιδιά εξαιρούνται επειδή είναι κρίμα η ανθρωπότητα να στερηθεί τη δημιουργικότητα της σκέψης τους.

Γενικά, υπάρχουν παιδάκια με χαρίσματα (ταλέντα) που οι γονείς τους επιβάλλουν πιεστικά να καλλιεργούν με τίμημα την απώλεια της παιδικής τους ηλικίας.

Αν σκεφτούμε λίγο καλύτερα, απλώς υπάρχουν γονείς που πωλούν τα παιδιά τους και γονείς που τα σέβονται.

Ζορίζομαι βέβαια, αλλά ίσως μπορώ να καταλάβω έναν άρρωστο πατέρα ρουμάνο, που ζει σε άθλιες συνθήκες, να οδηγεί το αγοράκι του στη πορνεία για να ζήσει μια 10μελής οικογένεια -όπως έδειξε το σχετικό ντοκυμαντέρ στην ΕΤ1. Την κυρία όμως που πέτυχα τις προάλλες στο ταξί να σέρνει το 4χρονό της γιο από στούντιο σε στούντιο για διαφημιστικά -όσο και αν έλεγε ότι το κάνει για να αντιμετωπίσει τις μελλοντικές σπουδές του παιδιού στο Παν/μιο!!!- αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω, μα την αλήθεια! Οπως αδυνατώ να πιστέψω ότι εκπαιδευτικός (αλήθεια είναι!) δίνει στο μικρό του γιο ορμόνες για να διατηρήσει την αγγελική φωνή του για τις ανάγκες της χορωδίας. Ετσι και στην περίπτωση της βαρεμένης κοπελίτσας, αυτής της Προμηθέας με τ' όνομα, (στη γελοιοποίηση του ημίθεου Προμηθέα στόχευε άραγε; Δεν γνωρίζει τη μυθολογία μας και το ομώνυμο έργο του Αισχύλου;) δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μια μάνα -η μάνα της- ξεπουλάει το παιδί της για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία της και η ομογένεια, αντί να τη βάλει στη θέση της βοηθώντας τη να ζήσει την οικογένειά της, να εκμεταλλεύεται το γεγονός της άγουρης ή/και παρά φύση ωριμασμένης κοπελίτσας για να πουλήσει μούρη.

ΜΗ ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Τα άγουρα φρούτα που τα χτυπάν για να ωριμάσουν δεν τρώγονται ή είναι άνοστα, για πέταμα ή για πετροβόλημα. Αυτή τη μοίρα εύχεστε για τα παιδιά;

Τα παιδιά είναι το μέλλον της ανθρωπότητας, ας τα προστατέψουμε!

εις σάρκα μία

Γνωρίζω δυο ανθρώπους που αλληλλοτρώγονται.
Αρχισαν να τρώγονται με τα μάτια.
Εκείνος την έτρωγε με τα μάτια,
εκείνη τον έτρωγε με τα μάτια.

Σιγά σιγά, προχώρησαν σε αναγνωριστικές ελαφρές δαγκωματιές σε όλο το σώμα, αρχής γενομένης από τα αυτιά, προχώρησαν στα κρινένια δακτυλάκια, μετά σε ολόκληρα τα χέρια, πέρασαν από βουνά και λαγκάδια και κατέληξαν στους αστραγάλους.

Αργότερα, το πράγμα σκλήρυνε:
Εκείνος της έψηνε το ψάρι στα χείλη,
εκείνη του έτρωγε τα συκώτια.

Σήμερα πλέον, τρώγονται κανονικά,
όλη μέρα και για ψύλλου πήδημα:

«Θα σε φάω μωρή!» της λέει αυτός
«Μ' έφαγες!» φωνάζει εκείνη
«Σ' έφαγα!» ξαναλέει αυτός για να το πιστοποιήσει
«Μ' έφαγες, βρε κερατά!» ξαναφωνάζει εκείνη
και η ζωή τους κυλάει μέσα σ' ένα αδιάκοπο φαγοπότι...

Οπου νά 'ναι, πλησιάζουν να συμπτυχθούν "εις σάρκα μία"

Πότε;

Στο τέλος τέλος της τροφής!

το ξύπνημα της Προμηθέας

εικ.1. Η Προμηθέα ξεκινά την ομιλία της εικ.2. Την παρακολουθούν με ενδιαφέρον, ιερείς και λοιποί καλεσμένοι

εικ.3. Η Προμηθέα διακόπτεται βιαίως από το κοινό που κραυγάζει "αίσχος, αίσχος!" εικ.4. Η Προμηθέα βρίσκει τη θέση της μεταξύ των συνδαιτημόνων


Μια νεαρότατη ελληνοαμερικανίδα φοιτήτρια, η Προμηθέα, μίλησε σε συνάθροιση ελληνοαμερικανών στη Μοντάνα των Η.Π.Α. και ξύπνησε συνειδήσεις. Τα blogs έβγαλαν φωτιές! Ανέβηκαν posts, έγιναν comments διαφόρων ειδών και γράφτηκαν ένα σωρό γνώμες και απόψεις. Συγκεντρώνω εδώ (με αλφαβητική σειρά) όσα πέσαν στην αντίληψή μου:

A division by Zer0

atheofobos

coolplatanos

Cyrusgeo

e-rooster, του Τάκη Μίχα

Eugenia's

G. Sarigiannidis

Κλείτωρ

Panos Zervas

pølsemannen

s.frang

Σπιτάκι

Sukumus Fabulus Est

X-PSILIKATZOY

Yellow Shell

---------------------------
Συμπληρώνω με το σχόλιο που άφησα στο "Σπιτάκι", μετά από αρκετή ενασχόληση με το θέμα:

Κάτι προς Ζαν ντ' Αρκ φέρνει η περίπτωση -νομίζω. Δυστυχώς, η καημένη η μικρούλα δεν έχει κάποιον να την προστατέψει από τον εαυτό της. Ισα ίσα, εξωθείται, κατά τα φαινόμενα, από τη μητέρα της αλλά και από τις "συνθήκες" να παίζει το ρόλο αυτό, που δεν είναι ο ρόλος του παιδιού-θαύματος αλλά του μικρομέγαλου εκδικητή τύπου Ζήνα. Εχοντας παρατηρήσει παρόμοιες περιπτώσεις, μπορώ να δω και εδώ (και μακάρι να κάνω λάθος) μια ακόμα περίπτωση νεαρής γυναίκας παρθένου, και ως εκ τούτου ιδιαίτερα τολμηρής, που την αναγκάζουν -μητέρα και "συνθήκες"- να απαρνηθεί την παιδικότητα και την εφηβία της και να επωμιστεί το βαρύ φορτίο του άντρα-προστάτη-εκδικητή. Σημειολογία: τα μαθηματικά ως "αντρική" επιστήμη, ο ανάπηρος αδελφός που "πρέπει" να υποκατασταθεί από την αδελφή του, η μακρινή πατρίδα και το γονίδιο ως αναπλήρωση της οικονομικής και κοινωνικής αδυναμίας, κλπ

---------------------------
ΣΗΜ.1. Παρακαλώ, ενημερώστε αν έγραψε/αν και άλλος/οι blogger/s
ΣΗΜ.2. Για το θέμα, περιορίστηκα στα σχόλια και, απλώς, έγραψα ένα διηγηματάκι για μια Δεσπούλα
ΣΗΜ.3. Tο video
ΣΗΜ.4. Tο σχετικό άρθρο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ

1963: μια διάλεξη για τον Picasso

Μετά το ερέθισμα της ενώπιον μητροπολιτών ομιλίας της νεαρής Προμηθέας στην πολιτεία της Μοντάνα των ΗΠΑ, θυμήθηκα την παρουσία μου σε μια ομιλία περί της ζωγραφικής του μοντέρνου (τότε, σήμερα είναι πλέον κλασσικός) ζωγράφου Picasso σε μια αίθουσα της Θεσσαλονίκης.

Νεαρή ήμουν και διψασμένη για γνώσεις περί την Τέχνη, οπότε, πήγα με ενθουσιασμό στη διάλεξη για τον Picasso. Πού να ήξερα ότι κύριος ομιλητής θα ήταν ένας στρατιωτικός, ότι το ακροατήριο θα ήταν ένα σωρό κυρίες με κότσους στυλ λάχανο τίγκα στη λακ, ότι η ομιλία θα περιστρεφόταν γύρω από το "πόσο βλαβερός είναι ο ζωγράφος για τη νεολαία" και ουδόλως θα ασχολείτο ο ομιλητής για το έργο και την προσωπικότητα του ζωγράφου!

Οι παρέα μου -μερικοί συμφοιτητές και συμφοιτήτριες- έφυγαν τσαντισμένοι, σχεδόν μόλις άρχισε να μιλά ο κ. ταγματάρχης -έτσι τον αποκαλούσαν. Παρέμεινα μέχρι το τέλος για να ακούσω και τις πιθανές ενστάσεις ή/και τα όποια ερωτήματα. Δεν ήμουν καθόλου αποφασισμένη να μιλήσω, μόνο περίεργη ήμουν για το ίσαμε πού θα το έφταναν το πράγμα.

Oταν τέλειωσε η διάλεξη, άρχισαν μερικές κυρίες να παίρνουν το λόγο, μια μάλιστα μίλησε επαινετικά για μένα, ως "σοβαρή νέα με ηθικές αρχές, η οποία παρέμεινε μέχρι τέλους με υπομονή" κλπ κλπ. Φυσικά, οι ερωτήσεις δεν ήταν ακριβώς ερωτήσεις αλλά δηλώσεις συμφωνίας με τα λεγόμενα του στρατιωτικού ομιλητή. Η αφεντιά μου, εξακολουθούσα να ακούω υπομονετικά και να κρατώ και σημειώσεις -τρομάρα μου!

Εδινα πράγματι την εντύπωση του "καλού παιδιού", οπότε, πώς να τη γλιτώσω; Μια κυρία έκανε την πρόταση "δεν μας λέει και η νεαρά δεσποινίς τη γνώμη της για όσα άκουσε;" είπε και μου πέταξε το μπαλάκι. Το έπιασα, φυσικά, αλλά το μόνο που μπόρεσα να πω -μη με πλακώσουν και στο ξύλο!- ήταν (στο περίπου): «Ξέρετε, ήρθα εδώ για να μάθω κάτι για τον ζωγράφο και το έργο του, να πλουτίσω τις γνώσεις μου, και το μόνο που άκουσα ήταν μια ανελέητη (αυτό το είπα!) κριτική. Τουλάχιστον, ας δείχνατε ένα πίνακα, κατι που να πείθει πως έχετε δίκιο για όλα όσα λέτε» και απεχώρησα υπερηφάνως, τινάζοντας τις πλάτες σαν το σαμουράι, που έπαιζε ο υπέροχος Τοσίρο Μιφούνε, στο Yozimbo του Κουροσάβα.


----------
Ο πίνακας είναι "Femme en pleurs" από εδώ:
http://pablo-picasso.paintings.name

Στα Βήματα του Νουρέγιεφ

Σήμερα το βράδυ, στις 21:00, το κανάλι της ΒΟΥΛΗΣ παρουσιάζει το ντοκυμαντέρ «Στα Βήματα του Νουρέγιεφ», παραγωγής 2003. Μη το χάσουμε!!!

Ο Νουρέγιεφ στην Ελλάδα, το 1963. Τότε τον είδα, τον γνώρισα, τον αγάπησα. Τότε κατάλαβα ότι και οι άντρες έχουν δικαίωμα να χορεύουν, ότι και το αντρικό σώμα είναι όμορφο.

----------------
ΣΗΜ. οι φωτογραφίες από Danza Ballet, your Ballet Bookshelfon the web, και LoveFilm, Rudolf Nureyev-filmography