σκέψεις εν όψει εκλογών

Ερχονται εκλογές. Το είπε η τηλεόραση. Σε ένα μήνα πάμε κάλπη. Θα μου κόψουν στα δυο τις προγραμματισμένες διακοπές μου, αλλά χαλάλι!

Και.. τι ψηφίζουμε; Πώς ψηφίζουμε; Ας το σκεφτούμε λιγουλάκι...

1. Οι εκλογές δεν είναι λαχείο, ώστε να σκεφτούμε πώς να βρεθούμε με τους κερδισμένους.

2. Οι εκλογές δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας του ΠΡΟ-ΠΟ, ώστε να μαντέψουμε ποιος θα κερδίσει και να σταυρώσουμε μια καλή πρόβλεψη.

3. Οι εκλογές δεν είναι ψυχολογικός εκβιασμός, ώστε να ενδίδουμε στην απειλή της «χαμένης ψήφου», που αρκετά χρόνια βασάνισε τον ψυχισμό του έλληνα -καιρός είναι να απεξαρτηθούμε.

Νομίζω ότι καιρός είναι να αποφασίσουμε να ψηφίσουμε κατά συνείδηση. Ενα μικρό κόμμα, έναν άνθρωπο που έχει κάτι σημαντικό να προτείνει, και ας μην είναι καθόλου γνωστός, και ας μην έχει καμμιά πιθανότητα να εκλεγεί. Τουλάχιστον να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας.

Το παραμυθάκι περί κυβερνήσεων σταθερότητας, ας πάει να κάνει παρέα με τα άλλα παραμύθια, τη κοκκινοσκουφίτσα, τη Χιονάτη, κλπ κλπ. Είδαμε και ξέρουμε τι σημαίνει και πώς μεταφράζεται αυτή η σταθερότητα: Με θέσεις στο Δημόσιο για τα "δικά μας" παιδιά -κατά περίπτωση "δικά μας", ε- και με αναθέσεις έργων στα λαμόγια τα οποία στηρίζουν το "δικό μας" κόμμα -κατά περίπτωση "δικό μας", ε- και με αναβάθμιση των "δικών μας" διαπλεκόμενων -κατά περίπτωση "δικών μας"- φυσικά.

Εξαιτίας αυτής της "σταθερότητας" ο κρατικός μηχανισμός παραπαίει, υπολειτουργεί, πάει κατά διαόλου, και το μόνο του προσόν είναι -και παραμένει εδώ και πολλά πολλά χρόνια- η αδιαφορία προς τον πολίτη και η πλήρης απαξίωσή του. Σεβασμός μηδέν, εξυπηρέτηση κάτω από το χαλάκι, έλλειψη φαντασίας, καταβαράθρωση των ικανών ανθρώπων, κλπ κλπ, τα ξέρετε -υποθέτω.

Υπάρχουν χώρες όπου το κράτος λειτουργεί άψογα και με απόλυτη αξιοκρατία, χωρίς να κυβερνώνται από "σταθερές" κυβερνήσεις με απόλυτη πλειοψηφία. Για σκεφτείτε επί πόσα χρόνια π.χ. η Ιταλία έχει κυβερνήσεις συνασπισμού. Πάθαν κάτι οι γείτονές μας οι ιταλοί;

Μακάρι να μπουν νέοι άνθρωποι στη Βουλή. Μακάρι να ακουστούν καινούργιες φωνές. Μακάρι να φύγει η μούχλα και η μιζέρια και η παγαποντιά και η κοροϊδία. Είθε... (που θα λέγαν κι οι αρχαίοι)

..και.. «η πολλή σκέψη τρώει τον αφέντη» λέει μια παροιμία..

Πολλοί κάνουν συνδυασμούς, π.χ. «να ψηφίσω αυτόν ΓΙΑ ΝΑ μη βγει εκείνος» ή το ανάποδο, και μετά βλέπουν την έκπληξη: Να εκλέγεται ακριβώς εκείνος που ΔΕΝ ήθελαν να εκλεγεί!

ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ λοιπόν, αδέρφια, και ψηφίστε ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ: αυτόν που θέλετε και που πιστεύετε ότι θα εκπροσωπήσει -με γενναιότητα, καθαρότητα και αξιοπρέπεια- τα συμφέροντά σας. Καλή ψήφο!