Συνηθίσαμε να ζούμε με τους σεισμούς...
...μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε και με τις πυρκαγιές.
Ολα είναι χύμα εδώ μέσα, αντιπροσωπευτικά του χάους.
Ολα ανακατεύονται με χάρη κι ένα μάτι
-στο βάθος βάθος της γαβάθως!- κοιτάζει λαίμαργα.
Τι κοιτάζει; Ισως τον ήλιο, ίσως το σκοτάδι που το καταπίνει,
ποιος ξέρει; Ανάλογα με τη στιγμή και την όρεξη.
Μπορεί να βλέπει εμένα που γράφω, μπορεί να βλέπει και τον αναγνώστη.
Εμένα, δεν με νοιάζει αν το μάτι με κοιτάζει. Εσάς;
...μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε και με τις πυρκαγιές.
Posted by Rodia at 8/26/2007 05:50:00 μ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου