συνειρμοί

στην έρημο Τακλαμακάν
ανθεί ευρέως το κουμ-κάν

πόσο θα ήθελα να φεύγω για ερήμους
-και όχι για παραδείσους που αποδεικνύονται έρημοι

αλλά το ταξίδι δεν έχει νόημα
αν δεν υπάρχει κατευόδιο στην αναχώρηση
και υποδοχή στην επιστροφή

η συντροφιά στο ταξίδι δεν κρίνεται απαραίτητη
-μάλλον εμπόδια φέρνει, αν δεν είναι η κατάλληλη-
το ζουμί είναι το κατευόδιο και το δέξιμο
-να κουνά κάποιος μαντίλι σαν φεύγεις
και να ανοίγει μια αγκαλιά σαν έρχεσαι-

το πώς μια συντροφιά κρίνεται κατάλληλη χωρίς να δοκιμαστεί σε ταξίδι, είναι κάτι τι μαγικό: μόνο ένας επαγγελματίας μάγος οραματιστής μπορεί να κάνει σχετική πρόβλεψη, αν και, όσον αφορά τον εαυτό του και το δικό του ταξίδι, δεν αποκλείεται να πέσει έξω

άρα, ταξιδεύεις στην αρχή με συντροφιά, έως ότου διαπιστώσεις πως τα καλύτερα ταξίδια είναι τα μοναχικά

οπότε, φροντίζεις να συντροφεύεσαι από κάποιον που αντιπαθεί τα ταξίδια και λατρεύει το κούνημα των μαντιλιών και τις ετοιμασίες υποδοχής, με μόσχους σιτευτούς, αγκαλιές, κλπ κλπ

ευτυχώς, υπάρχει η τηλεόραση για να περνά το χρόνο του αραχτά σε καναπέδες ή πολυθρόνες η τεμπέλικη συντροφιά σου, μέχρι να λάβει το τηλεγράφημα: Ε-Ε-ΕΡΧΟΜΑΙ. ΣΤΟΠ.