αχ, και να γινόταν
...αχ, και να γινόταν κάτι και να με κατάπινε ο τοίχος, να με ρούφαγε έτσι όπως ακουμπώ πάνω του και να μην έμενε ούτε σημαδάκι από μένα, να έσβηνα διαμιάς από τη μνήμη εκείνων που με αγάπησαν και να έπαυε να βαραίνει η ανάμνησή μου το θυμητικό όσων με γνωρίσαν, να πέρναγε η ζωή μου σαν να μη την έζησα, σαν ελαφρό αεράκι και σαν θρόισμα στα φύλλα μιας λεύκας που τη θύμησή τους την παίρνουν μαζί τους το φθινόπωρο πέφτοντας στο χώμα, αχ...
This is a FunEL
buzz
digme.gr
3 σχόλια:
Βασικά αν το είχα γράψει εγώ ο τίτλος θα ήταν "αχ και να μην γινόταν"!(Lol)
γιατί ροδούλα μου τέτοια θλίψη;
ελπίζω να είναι μόνο μια ποιητική έξαψη και καμιά επιθυμία της καρδιάς σου.
Ούτε θλίψη, ούτε τπτ παιδιά, μην ανησυχείτε. Απλή διαπίστωση είναι.
Οταν ο άνθρωπος είναι νέος, παλεύει να αφήσει με κάποιο τρόπο το στίγμα του, να δημιουργήσει κάτι που να σημαδεύει το πέρασμά του από τη ζωή. Μεγαλώνοντας, βλέπει πως αυτό είναι μάταιο και πως το πιο σημαντικό είναι να φύγει χωρίς να λείψει η παρουσία του από κανένα. Αν μείνει κάποιο ίχνος από σκόνη ή ένα μικρούτσικο πετραδάκι που θα αποτελεί απειροελάχιστο τμήμα ενός δρόμου προς τη πρόοδο της ανθρωπότητας, θα πάει ευχαριστημένος.
:-)) σμουτς!
Δημοσίευση σχολίου