Τα πεφταστέρια
Είχα μια μανία με τον ουρανό κι ακόμα την ψιλοέχω, αλλά τί να δω πια μέσα από τις αντανακλάσεις των φώτων της πόλης; Ο ουρανός φαίνεται ομιχλώδης, ένα θαμπό πράγμα πηχτό σε χρώμα ακαθόριστο, σαν ξεβαμμένο πορτοκαλί. Ούτε γαλαξίες, ούτε αστέρια, ούτε τίποτα που να εξάψει τη φαντασία, άσε που όλα σχεδόν μας τα έχουν εξηγήσει οι σοφοί ερευνητές και πάει, τό 'διωξαν το μυστήριο. Εκείνο το μυστήριο που έπλαθε αλλόκοτους κόσμους με παράξενους χάρτες, με ωκεανούς από γάλα και μωβ λιβάδια γεμάτα πράσινες αγελάδες. Εκείνο το μυστήριο που δεν άφηνε το βλέμμα να ξεκολλήσει από τους αστερισμούς. Σήμερα, πάνε κι οι αστερισμοί πάει και η φαντασία και το μυστήριο κι αν ξεχωρίσω κάπου κάποτε ένα αστεράκι από την ουρά της Μεγάλης Αρκτου, τυχερή θα είμαι. Τότε λοιπόν, όταν φαινόντουσαν τα πεφταστέρια στον αυγουστιάτικο ουρανό, «διάττοντες είναι» έλεγ' ο πατέρας και τρέχαμε να δούμε τι σημαίνει η λέξη, η Αρετή έλεγε ότι μια ευχή που γίνεται ακριβώς τη στιγμή της πτώσης του αστεριού "πιάνει", εμείς της λέγαμε πως δεν πρόκειται περί αστεριών και βγάζαμε τα στρώματα να κοιμηθούμε στη βεράντα. Ο πατέρας έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, η Αρετή κοντεύει τα εκατό και ζήτημα είναι αν θα προλάβω να τη δω ζωντανή και φέτος, οι διάττοντες συνεχίζουν να εισέρχονται στη δική μας ατμόσφαιρα αλλά ακόμα δεν βρήκα ποια ευχή θα ήταν καλό να κάνω...
5 σχόλια:
Μου θυμίζεις την κοπέλα μου... Χθες το βράδυ πήγε στην θάλασσα (μένει εκτός Αθήνας) για μπάνιο προκειμένου να δει τ'αστέρια στο απόλυτο σκοτάδι. Εγώ σαν πιο κυνικός άνθρωπος είδα ένα dvd. (Και στην ταράτσα του σπιτιού μου να έβγαινα δεν φαίνεται ούτε το φεγγάρι με τις πολυκατοικίες τριγύρω (και δεν λέω υπερβολές, πραγματικά οι πολυκατοικίες έχουν κρύψει το φεγγάρι!!!) )
ένα σημείωμα γραμμένο από το κορίτσθ που κατοικεί στον τρίτο γαλαξία στο βάθος...Τι ανάγκη έχεις εσύ Ροδιά τα πεφτάστερα;
Καλώς σε βρήκα.
Ούτε γαλαξίες, ούτε αστέρια, ούτε τίποτα που να εξάψει τη φαντασία, άσε που όλα σχεδόν μας τα έχουν εξηγήσει οι σοφοί ερευνητές και πάει, τό 'διωξαν το μυστήριο. Εκείνο το μυστήριο που έπλαθε αλλόκοτους κόσμους με παράξενους χάρτες, με ωκεανούς από γάλα και μωβ λιβάδια γεμάτα πράσινες αγελάδες. Εκείνο το μυστήριο που δεν άφηνε το βλέμμα να ξεκολλήσει από τους αστερισμούς.
Όχι ρε Rodia, το μυστήριο δεν χάθηκε. Απλά μεταφέρθηκε αλλού. Τώρα πια δεν χρειάζεται να πλάσεις αλλόκοτους κόσμους. Το ίδιο το σύμπαν είναι αλλόκοτος κόσμος και το πιο περίεργο πράγμα είναι ότι μπορούμε να το καταλάβουμε.
Όπως έλεγε και ο Feynman, η επιστήμη δεν χαλάει την ομορφιά των πραγμάτων. Αντίθετα προσθέτει στην ομορφιά των πραγμάτων. Για φαντάσου λοιπόν ότι η σκόνη αυτή που βλέπεις να πέφτει στην ατμόσφαιρα είναι η ίδια σκόνη από την οποία είσαι και εσύ φτιαγμένη. Γεννηθήκατε μαζί σε κάποιο supernova γύρω στα 5 δισεκατομμύρια χρόνια πρίν...
Ο ουρανός εχάθει μόνο με τηλεσκόπιο πλέον για όσους έχουν πρόσβαση σε ταράτσα. Το ίδιο συζητάγαμαε και στην Λευκάδα αστέρια μηδέν και εκεί.
~~ninemos, αχ, τι ωραίο το απόλυτο σκοτάδι! :)
~~NIEMANDSROSE, φυσικά και δεν τα έχω ανάγκη, για τούτο δεν ασχολούμαι με ευχές -άσε που... εκείνα έρχονται σε μας! :)
~~Vagelford, έχω περάσει τώρα στη γοητευτικότατη επιστημονική θεωρία των δικτύων. Αυτή με το δίχτυ που αλλού είναι πυκνό και αλλού αραιό... :)
~~ arammos, στη Κεφαλονιά έμεινε κανένα; σκοπεύω να πάω σε λίγες μέρες... :)
Δημοσίευση σχολίου