BLOG vs FUN CLUB

Παρατηρώ το φαινόμενο της μετατροπής ενός σημειωματαρίου σε λίστα αναμονής σχολιαστών. Δεν υπάρχουν κανόνες για τη λειτουργία και τη χρήση ενός blog. Διατίθεται ένας χώρος και ο φιλοξενούμενος τον κάνει ό,τι θέλει. Ανεβοκατεβάζει κείμενα, σβήνει σχόλια, αναβοσβήνει λαμπάκια διαδικτυακά, αστράφτει και λαμποκοπά, πέφτει σε μαύρη κατάθλιψη ή αμολάει ξενερέ κειμενάκια. Οπως ακριβώς θα έκανε και στο σπίτι του κι ακόμα καλύτερα. Εδώ πέρα υπάρχει και η μαγεία του "άλλου", του "απέναντι", που βλέπει, κρίνει, συγκρίνει, κατακρίνει, επαινεί, χλευάζει, γλείφει, υποκλίνεται, κλωτσάει, κλπ κλπ. Συμπεριφορές απλές και ειλικρινείς, όπως θα ήθελε καθένας μας να τις δέχεται και να τις πραγματοποιεί στην καθημερινή του ζωή. Απλά πράγματα. Οπως πας π.χ. στο φούρνο και βρίζεις το φούρναρη αν το ψωμί έχει τελειώσει, όπως πας στην τράπεζα και κάθεσαι στην ουρά να έρθει η σειρά σου, όπως πας στον ΟΤΕ και κλέβεις τη σειρά για να προλάβεις να τσακωθείς πρώτος με τον υπάλληλο, έτσι και στα blogs. Μια μεταφορά του αναλογικού κόσμου στον άϋλο δικτυακό. Μέχρι να μάθουμε. Από μόνοι μας. ΧΑ!

παλιο, αλλα επικαιρο! αναπαραγωγη απο εδω: -->>
http://rodiat4.blogspot.com/2006/01/38-blog-vs-fun-club.html