η Ελενη του κ. Μακη, το μπιμπελο και το στεφανι της

Μια φορα, στη γειτονια του Κολονακιου, σε ενα διοροφο με αυλη, ζουσε ο κ. Μακης, που ηταν αρχιτεκτονας της μοδας εκεινη την εποχη αναμεσα στον Α' και το Β' Πολεμο. Ο κ. Μακης αγαπουσε πολυ τα σκυλια του και τη δουλεια του. Τον κ. Μακη τον αγαπουσε μια Ελενη, κορη καλης οικογενειας, που παρατησε την οικογενεια της για να του αφοσιωθει. Η Ελενη ειχε αναλαβει να διεκπεραιωνει ολες τις βαρετες δουλειες -μεσα και εξω απο το σπιτι- ωστε ο κ. Μακης να μπορει να αφιερωνεται στη δουλεια του και στα σκυλια του. Την Ελενη τη θεωρουσε δεδομενη, σαν ενα επιπλο του σπιτιου του και σαν ενα στολιδι, ενα μπιμπελο σα να λεμε.

Ο κ. Μακης εζησε και λιγα χρονια μετα το τελος του Β' Πολεμου, τοσα οσα χρειαστηκαν για να προλαβω να τον γνωρισω και να ακουσω τι ψιθυριζοταν για κεινον και την "Ελενη του Μακη". «Μα να την εχει ακομα αστεφανωτη», ελεγε η γιαγια μου. «Της εσπασε το ηθικο πια της κοπελας», ελεγε η θεια η Αγγελικουλα. «Μα κι αυτη, γιατι να μενει τοσα χρονια κοντα του», αναρωτιοταν η Βιτωρια μας.

Η Βιτωρια μας εμενε με τη γιαγια μου απο οχτω χρονων κοριτσακι, της την εδωσε η μανα της η κοντεσσα Ελενα μολις παντρευτηκε, μαζι με τα υπολοιπα προικια της, και'γω αναρωτιομουν συχνα γιατι εμενε η Βιτωρια τοσα χρονια μαζι με τη γιαγια μου, τη στιγμη μαλιστα που ετρωγε τα βρισιδια της ζωης της απο τον παπου μου και που, ενω ολο αναξια τη βρισκαν πολλοι απο την οικογενεια, η καημενη η Βιτωρια δεν εφευγε να ησυχασει απο τη γκρινια τους. Ισως εμενε επειδη την αγαπουσαμε εμεις τα παιδια και η γιαγια μου, ποιος ξερει.

Προβληματιζομουν με το "σπασμενο ηθικο" της θειας Αγγελικουλας, επειδη δεν ηξερα τι σημαινει "ηθικο" και νομιζα οτι ειχε καποια σχεση με το μπιμπελο που ελεγε καθε λιγο και λιγακι ο κ. Μακης «εγω τη γυναικα την εχω σαν μπιμπελο» και ηξερα τι σημαινει να σπας ενα μπιμπελο, το εμαθα οταν εσπασα τη μπαλαρινα που ειχε η μαμα μου πανω στο μπουφε κι εβαλε τετοιες φωνες που κατατρομαξα και κρυφτηκα κατω απο το τραπεζι. Ετσι λοιπον, το «σπασιμο του ηθικου» της Ελενης μαλλον θα ηταν σπασιμο της ιδιας της Ελενης απο τον κ. Μακη και καθε φορα παρατηρουσα καλα καλα να δω που ακριβως την ειχε σπασει, ποιο κομματακι δηλαδη της ελειπε.

Πιθανοτατα να της ελειπε το στεφανι που ελεγε η γιαγια μου, δηλαδη να ειχε καποιο στεφανι που το εσπασε ο κ. Μακης και δεν το ξανακολλησε στη θεση του. Που να το ειχε ομως το στεφανι η Ελενη του Μακη; Μαλλον γυρω απο τη μεση της, οπως η μπαλαρινα της μαμας μου. Το στεφανι της μπαλαρινας το κολλησαμε μαζι με τη γιαγια και δεν φαινοταν σχεδον καθολου το κολλημα, ιδιως οταν ηταν τοποθετημενη με την κολλημενη πλευρα προς τον τοιχο. Η Ελενη στεκοταν συχνα κολλημενη στον τοιχο οταν περιμενε τη γιαγια μου στο αντρέ, ετσι πιστεψα οτι θα εκρυβε με αυτο τον τροπο το μερος οπου θα ηταν κολλημενο το στεφανι της, που μπορει να το ειχε κανει θρυψαλλα ο κ. Μακης και γι αυτο να μη γινοταν να κολληθει πια.

Αν ειστε περιεργοι, μπορω να σας πω οτι ο κ. Μακης μολις αρρωστησε βαρεια την παντρευτηκε την Ελενη και εκεινη τον κληρονομησε, αντι για τη γιαγια μου που ηταν η πρωτη του εξαδελφη και πιο κοντινη συγγενης. Η Ελενη, μολις πεθανε ο κ. Μακης, πεθανε κι εκεινη σε λιγους μηνες ξαφνικα και το σπιτι το πηραν κατι ανηψια της και το δωσαν αντιπαροχη κι εγινε πολυκατοικια και πριν λιγα χρονια ειχε ενα σουπερ μαρκετ απο κατω, αλλα τωρα εχω καιρο να περασω και δεν ξερω σε τι κατασταση βρισκεται.