ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΥ

Σήμερα του Αη Βαλεντίνου, βοήθειά μας, και δεν πρόκανα να σιάξω κόλλυβα να τα πάω στον παπά να τα διαβάσει. Για τους έρωτες τους πεθαμένους, φυσικά. Οι ζωντανοί έρωτες τι χρεία έχουν λιβανισμάτων;
Οι ψεύτικοι ή/και ξεχασμένοι έρωτες χρειάζονται ανταλλαγές μικρών καρακιτσάτων "δώρων" από τα διαπιστευμένα "καταστήματα ΓΙΑ δώρα", δηλαδή για άχρηστα σαχλοπράγματα μιας χρήσης -ή και καμιάς, συνηθέστερα. Από τον "Εκείνον" για την "Εκείνην" και τούμπαλιν και δεν συμμαζεύεται και πάλι θα χορέψουν αντάμα δυο κορμιά που "επειδή το θέλει η μέρα" θα θυμηθούν -θα προσπαθήσουν να θυμηθούν δηλαδή- το γιατί (εξακολουθούν να) βρίσκονται μαζί.

..μήπως γκρινιάζω;.. Μπα. Απλά, παλιά δεν υπήρχε αυτός ο "άγιος". Μάλλον επειδή δεν ήταν αναγκαίος -νομίζω. Δεν περισσεύαν και λεφτά τότε. Σήμερα, μετά από καμιά 35αριά χρόνια που εμφανίστηκε στη χώρα μας, όλο και αυξάνεται η επίδρασή του στα ήθη και στα έθιμα. Και μεις χορεύουμε στο γνωστό ρυθμό, για το καλό της Αγοράς ή, έστω, ενός μικρού μερίδιου της Οικονομίας.