κανιβαλιστικές ιστορίες για χεράκια

Εγραφε ο Ιούλιος Βερν στο «Δεκαπενταετή Πλοίαρχο» για μια γυναίκα, εκχριστιανισμένη ανθρωποφάγο, ετοιμοθάνατη από βαθειά γεράματα, που απάντησε στο ερώτημα του παπά, που της έδινε την τελευταία της μετάληψη, για το ποια είναι η τελευταία της επιθυμία: «αχ, πάτερ μου, να είχα και νά 'γλυφα τα νόστιμα κοκκαλάκια από το τρυφερό χεράκι ενός 14χρονου αγοριού!»

Οταν είχα διαβάσει αυτή τη φράση είχα φρικιάσει κι έτρεμα σύγκορμη από τρόμο μπροστά στο άγριο έθιμο της ανθρωποφαγίας, αυτό όμως δεν με αποθάρρυνε καθόλου από την επιθυμία μου να γνωρίσω τη μαύρη ήπειρο με όλα της τα μυστήρια. Λίγο αργότερα ήρθαν οι εξεγέρσεις, ο άδικος θάνατος του Λουμούμπα, τα ντοκυμαντέρ «Σκυλίσια ζωή» -1 και 2- του Τζακομέτι, και η Αφρική έπαψε να με συγκινεί. Μάλλον άλλαξε ο τρόπος που με συγκινούσε. Κατάλαβα ότι εκεί πέρα γινόταν κάτι τι πραγματικά φοβερό σε βάρος των κατοίκων της και ότι ήμουν πολύ λίγη για να το αντιμετωπίσω.

Πολύ αργότερα, όταν συνάντησα το μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου, φανταζόμουν εντυπωσιακές πράξεις ώστε να μπορέσω να ανταποδώσω το πάθος, να δείξω με κάποιο σίγουρο τρόπο το πόσο πολύ τον αγαπούσα, να θυσιάσω κάτι πολύ σημαντικό για μένα. Ετσι, μια φορά που βρισκόμουν σε ένα ξυλουργικό εργαστήριο, φαντάστηκα ότι βάζω το χέρι μου στην πριονοκορδέλα και το κόβω και το παίρνω με το άλλο μου το χέρι και πάω και το μαγειρεύω και του το προσφέρω ψητό. Φρίκη, ε;

Αυτό που με συγκράτησε ήταν η επόμενη σκηνή, μετά την κοπή: Ο καημένος ο μαραγκός με τη ματωμένη πριονοκορδέλα, να τρέχει αλαφιασμένος να τηλεφωνεί στο 100 και στα νοσοκομεία, να έχει καταστραφεί ένα σωρό ξυλεία, να, να, να... Ηταν και λίγο νευρικός ο κυρ Στέλιος και τον λυπήθηκα. Ετσι, σώθηκε το χεράκι μου και αφέθηκε να τρώγεται ωμό, με μικρές γαργαλιστές δαγκωματιές, μαζί με το υπόλοιπο κορμάκι.

Σήμερα σκέφτομαι ότι ίσως, σε αυτή τη φαντασίωση με το κόψιμο του χεριού μου, είχε επιδράσει η διήγηση του αγαπημένου μου συγγραφέα. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά κάθε φορά που ερωτευόμουν, η ανάγκη για κάποιου είδους κανιβαλισμό ερχόταν αβίαστα στη φαντασία μου.