παραμυθιασματα με το ζημειογονο αζημειωτο

καθενας μπορει να στησει μια θρησκεια βασισμενη στην ανοησια.
αντιγραφω απο εδω:
http://www.blavatsky.net/elliniki/transactions-of-the-blavatsky-lodge.htm
και οποιος αντεξει... ας βγαλει τα συμπερασματα του. τα δικα μου τα εχω εξαγει προ πολλου. η βλακεια ειναι η μεγαλυτερη απειλη.

.........

Ερ.: Αλλά γιατί ο Αιώνιος Γονέας, ο Χώρος, περιγράφεται ως θηλυκός;

Απ.: Αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Στο παραπάνω απόσπασμα ο Χώρος αποκαλείται «ο Αιώνιος Πατέρας-Μητέρα». Αλλά όταν αναφέρεται έτσι, ο λόγος είναι ότι αν και είναι αδύνατο να προσδιορίσεις το Παραμπράχμα, εν τούτοις μόλις μιλάμε γι’ αυτό το πρώτο Κάτι, το οποίο μπορεί να κατανοηθεί, πρέπει να θεωρηθεί ως θηλυκή αρχή. Σε όλες τις κοσμογονίες η πρώτη διαφοροποίηση θεωρήθηκε θηλυκή. Είναι η Μουλαπρακρίτι η οποία κρύβει ή καλύπτει το Παραμπράχμα, η Σεφιρά, το φως, όπου πηγάζει πρώτο από το Aιν Σοφ και στον Ησίοδο είναι η Γαία η οποία πηγάζει από το Χάος και προηγείται του Έρωτα. (Θεογονία IV, 201-246). Αυτό επαναλαμβάνεται σε όλες τις διαδοχικές και μικρότερες υλικές δημιουργίες, όπως μαρτυριέται με την Εύα, δημιουργημένη από το πλευρό του Αδάμ κ.ο.κ. Αυτή είναι η θεότητα και οι θεότητες που έρχονται πρώτα. Η πρώτη πηγή γίνεται η αγνή Μητέρα από την οποία προέρχονται όλοι οι θεοί, ή οι ανθρωπομορφοποιημένες δημιουργικές δυνάμεις. Εμείς πρέπει να uιοθετήσουμε το αρσενικό ή το θηλυκό γένος, γιατί δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ουδέτερο γένος. Από ΑΥΤΟ μιλώντας απόλυτα, τίποτε δεν μπορεί να προέρθει ούτε ακτινοβολία ούτε και πηγή.


Ερ.: Είναι αυτή η πρώτη απόρροια ταυτόσημη με την Αιγυπτιακή θεά Νίηθ;

Απ.: Στην πραγματικότητα αυτή είναι πάνω από την Νίηθ, αλλά κατά μία έννοια ή μια, κατά προσέγγιση, άποψη αυτή είναι η Νίηθ.


Ερ.: Τότε, ΑΥΤΟ το ίδιο δεν είναι «ο αιώνιος Πατέρας-Μητέρα με τα Επτά Πέπλα»;

Απ.: Σίγουρα όχι. ΑΥΤΟ είναι, στην Ινδουιστική φιλοσοφία, το Παραμπράχμα, το οποίο είναι υπεράνω του Μπράχμα, ή, όπως αποκαλείται τώρα στην Ευρώπη, το «Άγνωστο». Ο χώρος για τον οποίο μιλάμε είναι η θηλυκή όψη του Μπράχμα, του αρσενικού. Στο πρώτο «σκίρτημα» της διαφοροποίησης, το Υποκείμενο συνεχίζει να πηγάζει, ή πέφτει, σαν σκιά στο Αντικείμενο, και γίνεται, αυτό που εμείς ονομάζουμε, η Μητέρα Θεά από την οποία απορρέει ο Λόγος, ο Ήλιος και ο Πατέρας Θεός την ίδια στιγμή, και οι δύο εκδηλωμένοι, ένας εν Δυνάμει και ο άλλος εν Δράσει. Αλλά ο προηγούμενος δεν πρέπει να συγχέεται με τον εκδηλωμένο Λόγο, ο οποίος καλείται και ο Γιος» σε όλες τις κοσμογονίες.


Ερ.: Είναι η πρώτη διαφοροποίηση, από το απόλυτο ΑΥΤΟ, πάντα θηλυκή;

Απ.: Μόνο ως σχήμα λόγου. Για την ακρίβεια, στην φιλοσοφία, είναι άφυλο, αλλά η θηλυκή όψη είναι η πρώτη που γίνεται αντιληπτή στην ανθρώπινη κατανόηση, η επακόλουθή της υλοποίηση σε κάθε φιλοσοφία βασίζεται στην βαθμό της πνευματικότητας της φυλής ή του έθνους μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε το σύστημα. Για παράδειγμα: στην Καμπάλα του Ταλμουδισμού ΑΥΤΟ ονομάζεται ΑΙΝ-ΣΟΦ, το χωρίς τέλος, το απεριόριστο, το άπειρο ( πάντα χαρακτηριστικό του Όντος η ΑΡΝΗΣΗ), η οποία απόλυτη Αρχή ακόμη αναφέρεται ως Αυτός!!. Από αυτόν, τον αρνητικό απεριόριστο Κύκλο του Άπειρου Φωτός, πηγάζει η πρώτη Σεφιρά, το Στέμμα, το οποίο οι Ταλμουδιστές αποκαλούν «Τοράχ», ο νόμος, εξηγώντας ότι αυτή είναι η σύζυγος του Aιν-Σοφ.


Ερ.: Αυτό είναι το ίδιο στην Ινδική Φιλοσοφία;

Απ.: Ακριβώς το αντίθετο. Διότι αν στραφούμε στις Ινδικές κοσμογονίες, βρίσκουμε ότι το Παραμπράχμα ούτε αναφέρεται μέσα σε αυτές, αλλά μόνο η Μουλαπρακρίτι. Η δεύτερη είναι, ας πούμε, η εσωτερική επένδυση ή η όψη του Παραμπράχμα στο ορατό σύμπαν. Μουλαπρακρίτι σημαίνει η Αρχή της Φύσης ή της Ύλης. Αλλά το Παραμπράχμα δεν μπορεί να αποκαλείται «Αρχή» διότι είναι η απόλυτη Αιτία χωρίς Αιτία των πάντων. Συνεπώς, πρέπει να ξεκινήσουμε με την Μουλαπρακρίτι, ή το πέπλο αυτού του αγνώστου. Εδώ ξαναβλέπουμε ότι πρώτη είναι η Θεά Μητέρα, η αντανάκλαση, ή η υποκειμενική αρχή, στο πρώτο επίπεδο της Ουσίας. Μετά ακολουθεί, εξερχόμενος από την Θεά Μητέρα, ή μάλλον διαμένοντας μέσα σε αυτήν, ο ανεκδήλωτος Λόγος, αυτός ο οποίος είναι, ταυτόχρονα, μαζί Γιος και Σύζυγος της, ονομαζόμενος ο «Κρυφός Πατέρας». Από αυτούς προέρχεται ο πρώτο-εκδηλωμένος Λόγος, ή Πνεύμα, και ο Γιος από την ουσία του οποίου απορρέουν οι Επτά Λόγοι, των οποίων η σύνθεση, αντιλαμβανόμενοι τους Λόγους ως μια συλλογική Δύναμη, γίνεται ο Αρχιτέκτονας του Ορατού Σύμπαντος. Αυτοί είναι οι Ελοίμ των Ιουδαίων.


Ερ.: Αυτή η όψη του χώρου, η της άγνωστης Θεότητας, που αποκαλείται στις Βέντα «ΕΚΕΙΝΟ» το οποίο αναφέρεται πολύ, εδώ αποκαλείται ο «Αιώνιος Γονέας»;

Απ.: Αυτό είναι η Βενταντική Μουλαπρακρίτι, και ο Σβαμπχαβάτ του Βουδισμού, η εκείνο το ανδρόγυνο κάτι για το οποίο έχουμε μιλήσει, το οποίο είναι μαζί διακριτό και αδιάκριτο. Μέσα στην πρώτη του αρχή αυτό είναι μια καθαρή αφηρημένη έννοια, η οποία γίνεται διακριτή μόνο όταν μεταμορφώνεται, στην πορεία του χρόνου, μέσα στην Πρακρίτι. Αν συγκριθεί με τις ανθρώπινες αρχές αυτό αντιστοιχεί στο Μπούντχι, ενώ το Άτμα θα αντιστοιχούσε στο Παραμπράχμα, το Μάνας στο Μαχάτ κ.ο.κ.


Ερ.: Τι είναι, τότε, τα επτά στρώματα του Χώρου για τα οποία διαβάσαμε στο Προοίμιο σχετικά με τον «Πατέρα-Μητέρα με τα επτά περιβλήματα»;

Απ.: Ο Πλάτωνας και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος θα το είχαν θεωρήσει ως την Θεία Σκέψη, και ο Αριστοτέλης θα είχε δει αυτήν την «Μητέρα-Πατέρας» ως «στέρηση» της ύλης. Αυτό είναι που θα γίνει τα επτά επίπεδα της ύπαρξης αρχίζοντας από το πνευματικό και περνώντας από το ψυχικό προς το φυσικό επίπεδο. Τα επτά επίπεδα της σκέψης ή οι επτά καταστάσεις της συνείδησης αντιστοιχούν σε αυτά τα επίπεδα.


Ερ.: Οι θεϊκές ιδέες μέσα στον Θεϊκό Νου; Μα ο Θεϊκός Νους δεν υπάρχει ακόμη.

Απ.: Ο Θεϊκός Νους υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, πριν λάβει μέρος η διαφοροποίηση. Αυτή είναι η θεϊκή Ιδεοπλασία, η οποία είναι αιώνια στην Δυνατότητά της και περιοδική στην Δράση της, όταν γίνεται Μαχάτ, Άνιμα Μούντι ή Παγκόσμια Ψυχή. Αλλά θυμηθείτε ότι, όπως και να την ονομάζετε , κάθε μία από αυτές τις αρχές έχει τις πιο μεταφυσικές της, τις πιο υλικές, και επίσης ενδιάμεσες όψεις.


Ερ.: Ποιο είναι το νόημα της έκφρασης «Παντοτινά αόρατα πέπλα»;

Απ.: Είναι φυσικά, όπως κάθε αλληγορία στην Ανατολική φιλοσοφία, μια μεταφορική έκφραση. Ίσως μπορεί να είναι η υποθετική Πρωθύλη την οποία αναζητά ο καθηγητής Crooks, αλλά την οποία φυσικά δεν μπορεί να βρει πάνω σε αυτή την γη ή αυτό το επίπεδο. Αυτή είναι η μη-διαφοροποιημένη ουσία ή πνευματική ύλη.


Ερ.: Αυτό είναι που αποκαλούμε «Λάγια»;

Απ.: Τα «Πέπλα» όπως και όλα είναι στην κατάσταση Λάγια, το σημείο από το οποίο, ή στο οποίο, η αρχέτυπη ουσία ξεκινά να διαφοροποιείται και έτσι να δίνει γέννηση στο σύμπαν κι όλα όσα βρίσκονται μέσα σ' αυτό.


Ερ.: Ονομάζονται έτσι, τα «αόρατα πέπλα», επειδή δεν είναι αντικειμενικά σε κάθε μία διαφοροποίηση της συνειδητότητας ;

Απ.: Ας πούμε μάλλον, αόρατα στην πεπερασμένη συνειδητότητα, αν η συνειδητότητα ήταν δυνατή σε αυτήν την κατάσταση της εξέλιξης. Ακόμα και για τον Λόγο, η Μουλαπρακρίτι είναι ένα παραπέτασμα, τα Πέπλα μέσα στα οποία το Απόλυτο είναι περιτυλιγμένο. Ακόμη κι ο Λόγος δεν μπορεί να διακρίνει το Απόλυτο, λένε οι Βενταντιστές (Vide, Τέσσερις διαλέξεις του Σούμπα Ρόου, Σημειώσεις στην Μπχάγκαβαντ Γκιτά).


Ερ.: Είναι η Μουλαπρακρίτι η σωστή έκφραση για να χρησιμοποιήσουμε;

Απ.: Η Μουλαπρακρίτι των Βενταντιστών είναι η Άντιτι των Βέντα. Η φιλοσοφία της Βεντάντα σημαίνει κυριολεκτικά «το τέλος ή Σύνθεση όλης της γνώσης». Τώρα υπάρχουν έξι σχολές της Ινδικής φιλοσοφίας, οι οποίες όμως, θα βρεθούν σε τελική ανάλυση, να συμφωνούν τέλεια κατ’ ουσία. Βασικά είναι ιδεαλιστικές, αλλά υπάρχει τόσος πλούτος ονομάτων, τέτοια πληθώρα απόψεων και λεπτομέρειες, τα οποία σε κάνουν να χαθείς όπως σε μια ζούγκλα. Δηλώστε ο,τιδήποτε θέλετε από τις εσωτερικές σας προσωπικές απόψεις σε έναν Ινδό και, αν αυτός το θελήσει, μπορεί, από το δικό του ιδιαίτερο σύστημα να σας αντικρούσει ή να σας διαψεύσει. Κάθε μία από τις έξι σχολές έχει τις δικές της χαρακτηριστικές αντιλήψεις και ονοματολογίες. Έτσι ώστε , αν η ορολογία από μια σχολή δεν είναι υιοθετημένη και χρησιμοποιημένη εξονυχιστικά σε συζητήσεις, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος παρεξήγησης.


Ερ.: Τότε το ίδιο ταυτόσημο θέμα χρησιμοποιείται με εντελώς διαφορετικό νόημα από διαφορετικές φιλοσοφίες; Για παράδειγμα, το Μπούντχι έχει κάποια σημασία στον Εσωτερισμό κι ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στην Σάμκχυα φιλοσοφία. Έτσι δεν είναι;

Απ.: Ακριβώς, κι εντελώς διαφορετικό νόημα στη Βίσνου Πουρανά, η οποία μιλάει για επτά Πρακρίτι που πηγάζουν από το Μαχάτ και αποκαλεί το Μαχάτ, Μάχα-Μπούντχι. Βασικά, ωστόσο, οι ιδέες είναι οι ίδιες μολονότι οι όροι διαφέρουν σε κάθε σχολή και το ακριβές νόημα είναι χαμένο στον λαβύρινθο των προσωποποιήσεων. Θα ήταν καλύτερο, αν ήταν δυνατόν, να επινοήσουμε για τον εαυτό μας μια νέα ονοματολογία. Λόγω της φτώχειας, όμως των Ευρωπαϊκών γλωσσών, ειδικά της Αγγλικής, σε φιλοσοφικούς όρους, το εγχείρημα αυτό θα ήταν κάπως δύσκολο.


Ερ.: Δεν θα μπορούσε ο όρος «Πρωθύλη» να χρησιμοποιηθεί για να παρουσιάσει την κατάσταση Λάγια ;

Απ.: Βεβαίως όχι, η Πρωθύλη του Καθηγητή Crooks, πιθανώς να χρησιμοποιηθεί για να δηλώσει την ομοιογενή ύλη στο υλικότερο επίπεδο των πάντων, δεδομένου ότι η ουσία που συμβολίζεται με τα «Πέπλα» του «Αιώνιου Γονέα» είναι στο έβδομο επίπεδο της ύλης, μετρώντας από κάτω προς τα πάνω, ή μάλλον από έξω προς τα μέσα. Αυτή δεν μπορεί να ανακαλυφθεί στο χαμηλότερο, ή μάλλον στο πιο εξωτερικό και υλικό επίπεδο.


-----------------
ΣΗΜ. λυπαμαι τους αναγνωστες και δεν μεταφερω κι αλλα...