σχεδιάζοντας οικολογικά

μια φορά σχεδίασα ένα σπίτι για ένα συνάδελφο που είχε κάνει γερό μπαγιόκο δουλεύοντας στα ξένα αλλά είχε απομακρυνθεί από το αντικείμενο της δημιουργικής εργασίας και μου ζήτησε να του σιάξω ένα σπιτάκι με όλα τα μέσα ενεργειακής εκμετάλλευσης, ήλιο, αέρα, κλπ, κι έτσι έγινε και ήμουν πολύ ευχαριστημένη που κατάφερα να το σιάξω και οικονομικό κατασκευαστικά, μονάχα τέσσερα γωνιακά υποστυλώματα χρησιμοποίησα και διαμόρφωσα εσωτερικά επίπεδα για τις διάφορες λειτουργίες, ένα σπίτι κόσμημα λέμε, αλλά ενώ του άρεσε και -υποθέτω ότι- κατάλαβε τη λειτουργικότητά του, αποφάσισε τελικά να κατασκευάσει ένα εξάμβλωμα με 13 στύλους, μπόλικους τοίχους, μια κατασκευή "παραδοσιακή" επειδή έπεσε έρμαιο των ιδεών και παροτρύνσεων φίλων του περί του "που πα ρε καραμήτρο" και "εσύ θα φέρεις το πάνω κάτω, μη χέ δηλαδή" και κατάλαβα ότι ο έλληνας πολλά ξέρει να λέει και να φαντάζεται αλλά τη στιγμή της μεγάλης απόφασης λακκίζει και ακολουθεί την πεπατημένη οδό της "σιγουριάς" και της αποβλάκωσης, την οδό "των πολλών" από όπου δύσκολα ξεφεύγει κανείς και έτσι δύσκολο το βλέπω να ξεφύγουμε ακόμα κι εμείς οι λίγοι και για τούτο δεν απόχτησα σπίτι δικό μου ποτέ παρά μετακομίζω μονάχα, αλλά πού θα πάει, θα το στήσω μια μέρα το τολ των ονείρων μου στο χωραφάκι κοντά στη θάλασσα με το βουναλάκι από πίσω

παραμυθιασματα με το ζημειογονο αζημειωτο

καθενας μπορει να στησει μια θρησκεια βασισμενη στην ανοησια.
αντιγραφω απο εδω:
http://www.blavatsky.net/elliniki/transactions-of-the-blavatsky-lodge.htm
και οποιος αντεξει... ας βγαλει τα συμπερασματα του. τα δικα μου τα εχω εξαγει προ πολλου. η βλακεια ειναι η μεγαλυτερη απειλη.

.........

Ερ.: Αλλά γιατί ο Αιώνιος Γονέας, ο Χώρος, περιγράφεται ως θηλυκός;

Απ.: Αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Στο παραπάνω απόσπασμα ο Χώρος αποκαλείται «ο Αιώνιος Πατέρας-Μητέρα». Αλλά όταν αναφέρεται έτσι, ο λόγος είναι ότι αν και είναι αδύνατο να προσδιορίσεις το Παραμπράχμα, εν τούτοις μόλις μιλάμε γι’ αυτό το πρώτο Κάτι, το οποίο μπορεί να κατανοηθεί, πρέπει να θεωρηθεί ως θηλυκή αρχή. Σε όλες τις κοσμογονίες η πρώτη διαφοροποίηση θεωρήθηκε θηλυκή. Είναι η Μουλαπρακρίτι η οποία κρύβει ή καλύπτει το Παραμπράχμα, η Σεφιρά, το φως, όπου πηγάζει πρώτο από το Aιν Σοφ και στον Ησίοδο είναι η Γαία η οποία πηγάζει από το Χάος και προηγείται του Έρωτα. (Θεογονία IV, 201-246). Αυτό επαναλαμβάνεται σε όλες τις διαδοχικές και μικρότερες υλικές δημιουργίες, όπως μαρτυριέται με την Εύα, δημιουργημένη από το πλευρό του Αδάμ κ.ο.κ. Αυτή είναι η θεότητα και οι θεότητες που έρχονται πρώτα. Η πρώτη πηγή γίνεται η αγνή Μητέρα από την οποία προέρχονται όλοι οι θεοί, ή οι ανθρωπομορφοποιημένες δημιουργικές δυνάμεις. Εμείς πρέπει να uιοθετήσουμε το αρσενικό ή το θηλυκό γένος, γιατί δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το ουδέτερο γένος. Από ΑΥΤΟ μιλώντας απόλυτα, τίποτε δεν μπορεί να προέρθει ούτε ακτινοβολία ούτε και πηγή.


Ερ.: Είναι αυτή η πρώτη απόρροια ταυτόσημη με την Αιγυπτιακή θεά Νίηθ;

Απ.: Στην πραγματικότητα αυτή είναι πάνω από την Νίηθ, αλλά κατά μία έννοια ή μια, κατά προσέγγιση, άποψη αυτή είναι η Νίηθ.


Ερ.: Τότε, ΑΥΤΟ το ίδιο δεν είναι «ο αιώνιος Πατέρας-Μητέρα με τα Επτά Πέπλα»;

Απ.: Σίγουρα όχι. ΑΥΤΟ είναι, στην Ινδουιστική φιλοσοφία, το Παραμπράχμα, το οποίο είναι υπεράνω του Μπράχμα, ή, όπως αποκαλείται τώρα στην Ευρώπη, το «Άγνωστο». Ο χώρος για τον οποίο μιλάμε είναι η θηλυκή όψη του Μπράχμα, του αρσενικού. Στο πρώτο «σκίρτημα» της διαφοροποίησης, το Υποκείμενο συνεχίζει να πηγάζει, ή πέφτει, σαν σκιά στο Αντικείμενο, και γίνεται, αυτό που εμείς ονομάζουμε, η Μητέρα Θεά από την οποία απορρέει ο Λόγος, ο Ήλιος και ο Πατέρας Θεός την ίδια στιγμή, και οι δύο εκδηλωμένοι, ένας εν Δυνάμει και ο άλλος εν Δράσει. Αλλά ο προηγούμενος δεν πρέπει να συγχέεται με τον εκδηλωμένο Λόγο, ο οποίος καλείται και ο Γιος» σε όλες τις κοσμογονίες.


Ερ.: Είναι η πρώτη διαφοροποίηση, από το απόλυτο ΑΥΤΟ, πάντα θηλυκή;

Απ.: Μόνο ως σχήμα λόγου. Για την ακρίβεια, στην φιλοσοφία, είναι άφυλο, αλλά η θηλυκή όψη είναι η πρώτη που γίνεται αντιληπτή στην ανθρώπινη κατανόηση, η επακόλουθή της υλοποίηση σε κάθε φιλοσοφία βασίζεται στην βαθμό της πνευματικότητας της φυλής ή του έθνους μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε το σύστημα. Για παράδειγμα: στην Καμπάλα του Ταλμουδισμού ΑΥΤΟ ονομάζεται ΑΙΝ-ΣΟΦ, το χωρίς τέλος, το απεριόριστο, το άπειρο ( πάντα χαρακτηριστικό του Όντος η ΑΡΝΗΣΗ), η οποία απόλυτη Αρχή ακόμη αναφέρεται ως Αυτός!!. Από αυτόν, τον αρνητικό απεριόριστο Κύκλο του Άπειρου Φωτός, πηγάζει η πρώτη Σεφιρά, το Στέμμα, το οποίο οι Ταλμουδιστές αποκαλούν «Τοράχ», ο νόμος, εξηγώντας ότι αυτή είναι η σύζυγος του Aιν-Σοφ.


Ερ.: Αυτό είναι το ίδιο στην Ινδική Φιλοσοφία;

Απ.: Ακριβώς το αντίθετο. Διότι αν στραφούμε στις Ινδικές κοσμογονίες, βρίσκουμε ότι το Παραμπράχμα ούτε αναφέρεται μέσα σε αυτές, αλλά μόνο η Μουλαπρακρίτι. Η δεύτερη είναι, ας πούμε, η εσωτερική επένδυση ή η όψη του Παραμπράχμα στο ορατό σύμπαν. Μουλαπρακρίτι σημαίνει η Αρχή της Φύσης ή της Ύλης. Αλλά το Παραμπράχμα δεν μπορεί να αποκαλείται «Αρχή» διότι είναι η απόλυτη Αιτία χωρίς Αιτία των πάντων. Συνεπώς, πρέπει να ξεκινήσουμε με την Μουλαπρακρίτι, ή το πέπλο αυτού του αγνώστου. Εδώ ξαναβλέπουμε ότι πρώτη είναι η Θεά Μητέρα, η αντανάκλαση, ή η υποκειμενική αρχή, στο πρώτο επίπεδο της Ουσίας. Μετά ακολουθεί, εξερχόμενος από την Θεά Μητέρα, ή μάλλον διαμένοντας μέσα σε αυτήν, ο ανεκδήλωτος Λόγος, αυτός ο οποίος είναι, ταυτόχρονα, μαζί Γιος και Σύζυγος της, ονομαζόμενος ο «Κρυφός Πατέρας». Από αυτούς προέρχεται ο πρώτο-εκδηλωμένος Λόγος, ή Πνεύμα, και ο Γιος από την ουσία του οποίου απορρέουν οι Επτά Λόγοι, των οποίων η σύνθεση, αντιλαμβανόμενοι τους Λόγους ως μια συλλογική Δύναμη, γίνεται ο Αρχιτέκτονας του Ορατού Σύμπαντος. Αυτοί είναι οι Ελοίμ των Ιουδαίων.


Ερ.: Αυτή η όψη του χώρου, η της άγνωστης Θεότητας, που αποκαλείται στις Βέντα «ΕΚΕΙΝΟ» το οποίο αναφέρεται πολύ, εδώ αποκαλείται ο «Αιώνιος Γονέας»;

Απ.: Αυτό είναι η Βενταντική Μουλαπρακρίτι, και ο Σβαμπχαβάτ του Βουδισμού, η εκείνο το ανδρόγυνο κάτι για το οποίο έχουμε μιλήσει, το οποίο είναι μαζί διακριτό και αδιάκριτο. Μέσα στην πρώτη του αρχή αυτό είναι μια καθαρή αφηρημένη έννοια, η οποία γίνεται διακριτή μόνο όταν μεταμορφώνεται, στην πορεία του χρόνου, μέσα στην Πρακρίτι. Αν συγκριθεί με τις ανθρώπινες αρχές αυτό αντιστοιχεί στο Μπούντχι, ενώ το Άτμα θα αντιστοιχούσε στο Παραμπράχμα, το Μάνας στο Μαχάτ κ.ο.κ.


Ερ.: Τι είναι, τότε, τα επτά στρώματα του Χώρου για τα οποία διαβάσαμε στο Προοίμιο σχετικά με τον «Πατέρα-Μητέρα με τα επτά περιβλήματα»;

Απ.: Ο Πλάτωνας και ο Ερμής ο Τρισμέγιστος θα το είχαν θεωρήσει ως την Θεία Σκέψη, και ο Αριστοτέλης θα είχε δει αυτήν την «Μητέρα-Πατέρας» ως «στέρηση» της ύλης. Αυτό είναι που θα γίνει τα επτά επίπεδα της ύπαρξης αρχίζοντας από το πνευματικό και περνώντας από το ψυχικό προς το φυσικό επίπεδο. Τα επτά επίπεδα της σκέψης ή οι επτά καταστάσεις της συνείδησης αντιστοιχούν σε αυτά τα επίπεδα.


Ερ.: Οι θεϊκές ιδέες μέσα στον Θεϊκό Νου; Μα ο Θεϊκός Νους δεν υπάρχει ακόμη.

Απ.: Ο Θεϊκός Νους υπάρχει και πρέπει να υπάρχει, πριν λάβει μέρος η διαφοροποίηση. Αυτή είναι η θεϊκή Ιδεοπλασία, η οποία είναι αιώνια στην Δυνατότητά της και περιοδική στην Δράση της, όταν γίνεται Μαχάτ, Άνιμα Μούντι ή Παγκόσμια Ψυχή. Αλλά θυμηθείτε ότι, όπως και να την ονομάζετε , κάθε μία από αυτές τις αρχές έχει τις πιο μεταφυσικές της, τις πιο υλικές, και επίσης ενδιάμεσες όψεις.


Ερ.: Ποιο είναι το νόημα της έκφρασης «Παντοτινά αόρατα πέπλα»;

Απ.: Είναι φυσικά, όπως κάθε αλληγορία στην Ανατολική φιλοσοφία, μια μεταφορική έκφραση. Ίσως μπορεί να είναι η υποθετική Πρωθύλη την οποία αναζητά ο καθηγητής Crooks, αλλά την οποία φυσικά δεν μπορεί να βρει πάνω σε αυτή την γη ή αυτό το επίπεδο. Αυτή είναι η μη-διαφοροποιημένη ουσία ή πνευματική ύλη.


Ερ.: Αυτό είναι που αποκαλούμε «Λάγια»;

Απ.: Τα «Πέπλα» όπως και όλα είναι στην κατάσταση Λάγια, το σημείο από το οποίο, ή στο οποίο, η αρχέτυπη ουσία ξεκινά να διαφοροποιείται και έτσι να δίνει γέννηση στο σύμπαν κι όλα όσα βρίσκονται μέσα σ' αυτό.


Ερ.: Ονομάζονται έτσι, τα «αόρατα πέπλα», επειδή δεν είναι αντικειμενικά σε κάθε μία διαφοροποίηση της συνειδητότητας ;

Απ.: Ας πούμε μάλλον, αόρατα στην πεπερασμένη συνειδητότητα, αν η συνειδητότητα ήταν δυνατή σε αυτήν την κατάσταση της εξέλιξης. Ακόμα και για τον Λόγο, η Μουλαπρακρίτι είναι ένα παραπέτασμα, τα Πέπλα μέσα στα οποία το Απόλυτο είναι περιτυλιγμένο. Ακόμη κι ο Λόγος δεν μπορεί να διακρίνει το Απόλυτο, λένε οι Βενταντιστές (Vide, Τέσσερις διαλέξεις του Σούμπα Ρόου, Σημειώσεις στην Μπχάγκαβαντ Γκιτά).


Ερ.: Είναι η Μουλαπρακρίτι η σωστή έκφραση για να χρησιμοποιήσουμε;

Απ.: Η Μουλαπρακρίτι των Βενταντιστών είναι η Άντιτι των Βέντα. Η φιλοσοφία της Βεντάντα σημαίνει κυριολεκτικά «το τέλος ή Σύνθεση όλης της γνώσης». Τώρα υπάρχουν έξι σχολές της Ινδικής φιλοσοφίας, οι οποίες όμως, θα βρεθούν σε τελική ανάλυση, να συμφωνούν τέλεια κατ’ ουσία. Βασικά είναι ιδεαλιστικές, αλλά υπάρχει τόσος πλούτος ονομάτων, τέτοια πληθώρα απόψεων και λεπτομέρειες, τα οποία σε κάνουν να χαθείς όπως σε μια ζούγκλα. Δηλώστε ο,τιδήποτε θέλετε από τις εσωτερικές σας προσωπικές απόψεις σε έναν Ινδό και, αν αυτός το θελήσει, μπορεί, από το δικό του ιδιαίτερο σύστημα να σας αντικρούσει ή να σας διαψεύσει. Κάθε μία από τις έξι σχολές έχει τις δικές της χαρακτηριστικές αντιλήψεις και ονοματολογίες. Έτσι ώστε , αν η ορολογία από μια σχολή δεν είναι υιοθετημένη και χρησιμοποιημένη εξονυχιστικά σε συζητήσεις, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος παρεξήγησης.


Ερ.: Τότε το ίδιο ταυτόσημο θέμα χρησιμοποιείται με εντελώς διαφορετικό νόημα από διαφορετικές φιλοσοφίες; Για παράδειγμα, το Μπούντχι έχει κάποια σημασία στον Εσωτερισμό κι ένα εντελώς διαφορετικό νόημα στην Σάμκχυα φιλοσοφία. Έτσι δεν είναι;

Απ.: Ακριβώς, κι εντελώς διαφορετικό νόημα στη Βίσνου Πουρανά, η οποία μιλάει για επτά Πρακρίτι που πηγάζουν από το Μαχάτ και αποκαλεί το Μαχάτ, Μάχα-Μπούντχι. Βασικά, ωστόσο, οι ιδέες είναι οι ίδιες μολονότι οι όροι διαφέρουν σε κάθε σχολή και το ακριβές νόημα είναι χαμένο στον λαβύρινθο των προσωποποιήσεων. Θα ήταν καλύτερο, αν ήταν δυνατόν, να επινοήσουμε για τον εαυτό μας μια νέα ονοματολογία. Λόγω της φτώχειας, όμως των Ευρωπαϊκών γλωσσών, ειδικά της Αγγλικής, σε φιλοσοφικούς όρους, το εγχείρημα αυτό θα ήταν κάπως δύσκολο.


Ερ.: Δεν θα μπορούσε ο όρος «Πρωθύλη» να χρησιμοποιηθεί για να παρουσιάσει την κατάσταση Λάγια ;

Απ.: Βεβαίως όχι, η Πρωθύλη του Καθηγητή Crooks, πιθανώς να χρησιμοποιηθεί για να δηλώσει την ομοιογενή ύλη στο υλικότερο επίπεδο των πάντων, δεδομένου ότι η ουσία που συμβολίζεται με τα «Πέπλα» του «Αιώνιου Γονέα» είναι στο έβδομο επίπεδο της ύλης, μετρώντας από κάτω προς τα πάνω, ή μάλλον από έξω προς τα μέσα. Αυτή δεν μπορεί να ανακαλυφθεί στο χαμηλότερο, ή μάλλον στο πιο εξωτερικό και υλικό επίπεδο.


-----------------
ΣΗΜ. λυπαμαι τους αναγνωστες και δεν μεταφερω κι αλλα...

όταν διαβάζαμε

διαβάζαμε ρομπέν των δασών και τομ σόγερ με ωμέγα και περισπωμένη στο ω αλλά τώρα ευτυχώς δεν έχει περισκοτωμένες, όπως τις λέγαμε, και μερικοί τις νοσταλγούν και λένε πως ομορφαίναν τις σελίδες των βιβλίων εμένα όμως μου φαίνεται ότι καλύτερες είναι σήμερα οι σελίδες, πιο καθαρές και πιο ταχτικές και δεν μου λείπουν οι περισπωμένες ούτε οι υπογεγραμμένες ούτε τα πνεύματα αν και ήμουν άριστη στην ορθογραφία και θα μπορούσα και σήμερα να γράψω ολόσωστα σε πολυτονικό αλλά δεν το θέλω και καλά έκανε ο Ράλλης και τού'δωσε τα παπούτσια στο χέρι να πάει στον αγύριστο αλλά έλα μου ντε που επανέρχεται σε συζητήσεις "σοβαρών" ανθρώπων και όπως μια φίλη πολύ σοβαρά μου έλεγε αυτή η εξαφάνιση του πολυτονικού φταίει που τα παιδιά είναι πιο χαζά από όσο ήταν παλιά αλλά διαφωνώ σε αυτό και της το λεω κατάμουτρα -έχω το θάρρος και της το λέω έτσι- ότι τα τωρινά παιδιά όσο πάει και πιο έξυπνα γίνονται και η γνώμη μου είναι ότι ποτέ τα παιδιά δεν είναι χαζά απλώς τα κάνουν και χαζεύουν οι μεγάλοι και για τούτο ποτέ δεν χώνευα τους μεγάλους, έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου πάνω σε αυτό, οι μεγάλοι ανήκουν σε διαφορετική συνομοταξία, κανονικά θα έπρεπε να τους λένε κολλημένους επειδή κολλάει το μυαλό τους κάπου με κάποιο τρόπο άγνωστο που ακόμα δεν έχει ανακαλυφτεί το γιατί και παύει να παίρνει μπρος σαν σακαράκα χαλασμένη και σαν στρατιωτικό υπόλειμμα σε πεδίο μάχης, της μάχης που αρνούνται να δώσουν επειδή βολεύτηκαν με κάποιο τρόπο, δηλαδή θεωρούν ότι είναι βολεμένοι και αυτό που έχουν ανάγκη είναι μονάχα να δοξάζονται για τις γνώσεις, τη σοφία και τη μεγαλοσύνη τους

ΑΜΗΝ

διαβάζαμε και ιούλιο βερν και ό,τι έπεφτε στα χέρια μας και τα μυστήρια της κεφαλονιάς του λασκαράτου διάβασα και μυνχάουζεν και παπαδιαμάντη "τα παδικά" και σοπενχάουερ -έτσι τον γράφαν τότε, με χ μετά το ν- και νίτσε στη βιβλιοθήκη της γιαγιάς μου κλεισμένη με πυρετό, άλλες εποχές εκείνες, πηγαίναμε και σινεάκ όπου ακόμα και με τη συνοδεία του πατέρα κάτι καλοί κύριοι βάζαν χέρι στα μικρά παιδιά και αντί να ελέγξουν και να πιάσουν τους κυρίους κλείσανε το σινεάκ και είχα δει εκεί πέρα σαρλό και τρίο στούτζες και αδελφούς μαρξ και άμποτ και κοστέλο και χοντρό λιγνό και εκείνο το μουγγό που δε γέλαγε ποτέ αλλά ήταν πολύ αστείος και όλο τρομερά πράγματα του τύχαιναν και ήταν για κλάματα και απορούσα πώς οι άλλοι γέλαγαν με αυτά, ναι το μπάστερ κίτον εννοώ, όταν μεγάλωσα αρκετά και έμαθα τι θα πει αυτοσαρκασμός γέλαγα και'γώ με τα παθήματά του αλλά το γέλιο δεν ήταν τόσο για κείνον -ήταν για μένα

ΑΜΑΝ

διαβάζαμε και τα μαθήματα αλλά αυτά μόνο λίγο πριν τους διαγωνισμούς ήταν η καλύτερή μου να κλείνομαι στο δωμάτιό μου και να μη με ενοχλεί κανείς δεν είχε ούτε πετάξου στο χασάπη ούτε πετάξου για τσιγάρα ούτε τσακίσου να τα πας πίσω αυτά τα μήλα είναι για πετροβόλημα και πού τά'χες τα μάτια σου και σε γέλασε ο μανάβης κι έτσι ανέβαζα το καπάκι του μικρού μου γραφείου και αποκατω είχα διάφορα σύνεργα και ζωγράφιζα ή έκανα χαρτοκολλητικές και πέρναγαν ζάχαρη οι μέρες των διαγωνισμών και άκου τώρα κάτι περίεργο έγραφα άριστα χωρίς να ανοίξω βιβλίο έξτρα

ΟΥΦΦΦ

διαβάζαμε κι εφημερίδες τι εφημερίδες απογευματινή έμπαινε στο σπίτι με το τσακιτζή ένα τούρκο παληκαρά που όλο ερωτευόταν και έκανε διάφορα ακατάλληλα στα όρη -ο ιππότης των ορέων λεγόταν- και τον έβαζε σε συνέχειες η εφημερίδα και όταν πηγαίναν σινεμά τα καλοκαιρινά βράδια οι γονείς και η αρετή κοιμόταν άναβα το ψόφιο φωτάκι του διαδρόμου -ο διάδρομος ήταν ένα μέρος που δε φαινόταν απέξω καθόλου αν έχει φως- και άπλωνα την εφημερίδα στο πάτωμα και τη ξεκοκκάλιζα για δυο ωρίτσες κι έτσι είχα διαβάσει για τον πλουμπίδη και είχα δει τη φωτογραφία πεσμένος χάμω ήταν με ένα πουκαμισάκι και είχα μάθει για κάποιον που δολοφόνησε κάποιον ονόματι πεπέ αλλά δεν καταλάβαινα τι διάβαζα και ρώταγα την αρετή τα πρωινά να μου εξηγεί και κείνη έλεγε διάφορα κάποτε απάνταγε κάποτε όχι και έλεγε μη με ρωτάς θα το πω στη μάνα σου αλλά ευτυχώς δεν έλεγε τίποτα όμως μια φορά αρχισα να συζητώ με τον πατέρα μου και από εκείνον έμαθα πολλά πράγματα και το λόγο που ψώνιζε απογευματινή ενώ οι γείτονες έπαιρναν τη βραδυνή και το έθνος -άλλη εφημερίδα δεν είχα δει τότε, ούτε στο περίπτερο- και ξέχασα να γράψω ότι στην απογευματινή βάζαν σε συνέχειες το τζέιμς μποντ "πράκτωρ 007 σε παγίδα" το λέγαν το ανάγνωσμα κι έγραφε για ένα παληκαρά που έκανε πολλά ακατάλληλα με διάφορες κοπέλες και μια φορά έγραφε ότι της είχε δαγκώσει το όρος της αφροδίτης κι εκείνη γελούσε και ρώτησα την αρετή ποιο είναι αυτό το όρος και πού βρίσκεται γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ πώς γίνεται να σε δαγκώνει κάποιος και να γελάς και η αρετή μου είπε ότι είναι στο εσωτερικό της παλάμης και δάγκωνα την παλάμη μου αλλά δεν γαργαλιόμουν καθόλου

ΣΝΙΦ

Σχόλια εδώ και κει, φέτος το Γενάρη

Από το πρόσφατο, στο παλιότερο σχόλιο:

1. στου Φιλαλήθη:

Στο χορό των κερδισμένων και η Κίνα λοιπόν! Ποιος να μου τό'λεγε ότι θα άκουγα με τα ίδια μου τ' αφτιά την υπουργίνα εξωτερικών να πλέκει το εγκώμιο της Κίνας σήμερα το μεσημέρι στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ... Τότε που οι "κινέζοι" σκοτωνόντουσαν -τρόπος του λέγειν- στα αμφιθέατρα ως εξτρεμιστές... Τότε που ο μοναδικός σύμμαχος της Κίνας στην Ευρώπη ήταν η (φτωχότατη και κακομοιριασμένη τότε) Αλβανία...
Ψώνιζα, θυμάμαι, κάτι παντοφλάκια ψάθινα, πολύ καλοφτιαγμένα και αισθητικά άψογα, κινέζικα μέσω Αλβανίας ερχόντουσαν.

Σήμερα η κοπέλα επιδεικνύει το χρόνο που κερδίζει. Ποιος όμως κερδίζει..? Θα μειωθεί το ωράριό της..? Θα αυξηθεί το μεροκάματό της..?

(και είχα πρωτοονομάσει το νέο μου blog "taparaponasas stiKINA" αλλά μου φάνηκε πολύ προωθημένο και το απέσυρα)

2. στης Ψιλικατζούς:

Βρε συ! όταν γράφεις "υπεργαμάτες"” θυμάμαι το “υπεργαμόντο” μιας γιαγιάς στη Μύκονο! τέτοιο γλυκό είχε προσφερθεί να μας κεράσει κάποτε.. επειδή προσέχαμε -όσο έλειπε στο μπακάλικο- το μικρό εγγονάκι της που έκανε.. ιπποδηλατάκι!:-))) χαχαχα
..σήμερα, αν ζούσε η γιαγιάκα αυτή, θα ήταν ξεφτέρι στα ψηφιακά.. ειδικά στο e-mail..

3. στου Βάτραχου:

Συγκεχυμένα σχόλια από ημιμαθείς, τολμώ να γράψω, επειδή έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία για τη μικρασιατική καταστροφή γραμμένα από όλες τις πλευρές -βενιζελικούς, βασιλικούς, στρατιωτικούς, πολιτικούς, κλπ- έχω συζητήσει με ανθρώπους που έζησαν το γεγονός -απλούς, αλλά και στρατιωτικούς και πολιτικούς της εποχής- έχω διαβάσει και σχετικές μυθιστορίες, και άκρη δεν έχω βγάλει για το ποιος ευθύνεται κυρίως -εμείς οι ΕΛ, οι σύμμαχοί μας, ο ΒενιζΕΛ, ο βασιλέψ, κλπ.

«Ο Κεμάλ δεν ήταν δυνατό να κάνει τίποτε άλλο από το να μας πετάξει στη θάλασσα. Εμείς, τι άλλο θα κάναμε στη θέση του;» μας έλεγε στην τάξη (γυμνάσιο) ο μικρασιάτης φιλόλογος, που ήρθε 4χρονος στην Ελλάδα με διαλυμένη την οικογένειά του -πατέρα, αδέρφια, συγγενείς, άλλους σφαγμένους από τούρκους και άλλους ριγμένους στη θάλασσα από τους "συμμάχους" ιταλούς- έφτασε στον Πειραιά με τη μάνα του μονάχα. Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι που πληγώθηκαν άμεσα τότε, ήταν πολύ ανεκτικότεροι από όψιμους υποστηρικτές της διχόνοιας. Το να κάνει κάποιος το παληκάρι ΜΕΤΑ τη καταστροφή είναι γενναιότητα;

Ο Πόλεμος είναι μια στιγμή αποφράδα στη ροή του χρόνου της ανθρωπότητας και μακάρι κανείς να μη ξαναζήσει πολέμους, αυτό είναι το νόημα της απαλειφής από τα βιβλία της ιστορίας που απευθύνονται ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΙΚΡΑ. Οταν μεγαλώσουν, ας το ψάξουν. Οχι να στάζει ο εθνικισμός και το δηλητήριο στις παιδικές ψυχές.
Οταν ήμουν μικρή και διάβαζα τα γοητευτικά βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα, ήμουν σίγουρη ότι οι βούλγαροι είναι γουρουνομύτες. Η ιστορία μου δημιουργούσε την πεποίθηση πως οι τούρκοι περπατούν οπλισμένοι σαν αστακοί με γιαταγάνια κι άμα σε τρακάρουν στο δρόμο σου παίρνουν το κεφάλι. Αργησα πολύ να ξεστραβωθώ λέμε. Το σχολείο επιδρά περισσότερο από την οικογένεια, ιδίως σήμερα που οι γονείς είναι περισσότερο απασχολημένοι, οπότε χρειάζεται να προσέχουμε ΤΙ μαθαίνουν τα παιδιά και ΠΩΣ το μαθαίνουν.
Πιθανότατα για το λόγο αυτό έχουν λυσσάξει στα κανάλια οι διάφοροι ΛιακοΕΛ, επειδή οι νέοι αρχίζουν να χαλαρώνουν και να επιθυμούν να ζήσουν χωρίς τα ψυχοφθόρα μίση.

..και.. κάτι για την έναρξη της επανάστασης του '21: Αρχισε από μια διαμαρτυρία (διαδήλωση θα τη λέγαμε σήμερα) μιας συντεχνίας επαγγελματιών -τσαγκάρηδων νομίζω, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος, δεν θυμάμαι καλά- της οποίας αρχηγός ήταν κάποιος ονόματι Καρατζάς. Η διαμαρτυρία έγινε 2-3 μέρες νωρίτερα, όπου και η έναρξη, αλλά ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τοποθέτησε την ημερομηνία στον εορτασμό του Ευαγγελισμού για να ταιριάξει καλύτερα. Φυσικά, εκβιάστηκε για να συμμετάσχει ο ίδιος και ο κλήρος στο κίνημα εναντίον των τούρκων.

Αυτά για την ώρα :-)

4. στης Πινγκουίνας:

Εχω στην καρδιά μου την εικόνα της μικρής και χαριτωμένης και γελαστής ΕΠΟΝίτισσας Ελενίτσας, την παραδομένη σε μένα από το Δάσκαλό μου. Πρώτα πέθανε ο Δάσκαλος, μετά, λίγο αργότερα, είδα την Ελενίτσα στην τιβι και τη θαύμασα για τη νεότητα που διατηρουσε στην εμφάνιση, στο σπινθηροβόλο βλέμμα, και στο λόγο της. Και η μια εικόνα ήρθε καπάκι να συμπληρώσει την άλλη και προσπαθούσα να τις συνδέσω, προσθέτοντας με τη φαντασία μου όλα τα ενδιάμεσα στάδια της ωρίμανσης μιας σημαντικής γυναίκας με ερευνητικό πνεύμα παιδιού. Μάθαινα από δημοσιεύματα ότι παραμένει απλή και δεκτική.

Πόσο ξαφνιάζομαι τώρα δεν λεγεται! Ωστε πάντα είναι δυνατό, δεν ξεφεύγει κανείς δλδ, να κολλήσει το μυαλό... να καβαληθεί το καλάμι... Αχ, κυρία Αρβελέρ, τι την έκανες την Ελενίτσα..?!

..γνωρίζω βέβαια, από προσωπική παρατήρηση, ότι η αντίσταση στη φθορά του πνεύματος απαιτεί καθημερινή άσκηση.. αντίσταση κάθε στιγμή και κάθε λεπτό..

α, ρε κυρία πινγκουΐνα μου, τι μ' έκανες σήμερα.. κομμάτια μ' έκανες λέμε!..

5. στου Ανήμερου Θεριού:

Θεωρητικά, θα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις (και βάστα την όρεξή σου!) όταν πάρεις σύνταξη.
Ελα όμως που τότε... το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ (κυριολεκτικά και όχι μόνο μεταφορικά) ασθενής!

Για τουτο, λέω ότι το μοναδικό αίτημα το οποίο αξίζει να διεκδικήσει ο άνθρωπος απο την πολιτεία είναι: ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΤΑ ΕΝΤΕΚΑ

:-))

6. στου Οld Βoy:

6.1. μαζευτηκαμε πολλοι και αυτο φερνει ανταγωνισμο και φτιαχνει ομαδουλες

6.2. αν το μονιτορ δεν εμφανιζε ονοματεπωνυμο ιδιοκτητη και ηταν ανωνυμος κομβος, ισως θα ειχε ξεφυγει καμποσες ενοχλησεις (καπου διαβασα ενα πολυ καλο ποστ περι ανωνυμιας, αλλα δε θυμαμαι που και συγγνωμη)

6.3. το ευρημα των λινκμπλογκς ειναι ενα πολυ ενδιαφερον εργαλειο/παιχνιδι, αυτο νομιζω ειναι καθαρη πατεντα του Παναγιωτη καθως και η αλλαγη του μεγεθους των γραμματων και αυτο ακριβως μεταφραστηκε απο πολλους χρηστες σε "βαθμολογηση" των ποστ και ενισχυσε τον ανταγωνισμο και τη φαγωμαρα

6.4. κριμα που εκλεισε το μονιτορ, αλλα καποτε πρεπει να εγκλιματιστούμε στην ιδεα του εφημερου που ειναι η ουσια του διαδικτυου -και της ζωης

6.5. εχω να γραψω και αλλα, πρεπει να φυγω ομως


7. στου ΜΑΙΝ ΜΕΝU:

Διαφωνώ με το Walter, όταν γράφει «είμαι ένα ΤΙΠΟΤΑ»
Αυτό που τρομάζει την κάθε εξουσία είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ που αναδύεται από τα blogs. Αυτή η φωνή που έχουν αποκτήσει οι μοναδιαίες προσωπικότητες, οι παλιά ασήμαντες μονάδες που έπρεπε να ενωθούν ΓΙΑ ΝΑ κατέβουν στους δρόμους, ΓΙΑ ΝΑ φάνε τις σφαλιάρες τους, κλπ κλπ.. τώρα είναι πανεύκολο να ακουστούν.

Η δύναμη του blogger, του blogging, των blogs γενικά, είναι Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ.

..καλά να περνάς βρε :-))..


8. στου Old Boy:

Η σοβαροφάνεια τον πήρε και τον σήκωσε. Οπως ήταν σηκωμένος, αναστέναξε και κοίταξε χαμηλά πιο χαμηλά και είδε μια χαμήλα και ένα χαμηλανάφτη. Εγειρε λίγο παραπάνω, αλλά έφτασε πολύ ψηλά και τρύπησε το ταβάνι. Η οροφή του γραπτού έχασκε απροστάτευτη και η βρόχα έπεφτε ράϊτ θρού. Η σοβαροφάνεια έλιωσε τότε και έγινε αφανής. Ηρωας, που λένε.


9. στου PREZA-TV:

Τελικά, κάποτε θα πρέπει να αποφασίσουμε: θέλουμε να μορφωθούμε ή να πάρουμε ένα χαρτί;
..το χαρτί το εξασφαλίζουν τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ μας και μάλλον είναι χειρότερο απο κολόχαρτο επειδή δεν είναι και απαλό..

Ισως ήταν καλύτερα τα πράγματα πριν 50 χρόνια που οι εισαγωγικές εξετάσεις γινόντουσαν απευθείας στις παν/κές σχολές.. πόσοι αγώνες για να καταλήξουμε στην παπαγαλία, στο ροκάνισμα των ΑΕΙ απο τα ΤΕΙ.. και σήμερα που βλέπουμε πού έχουμε φτάσει, αντί να επιθυμούμε διέξοδο και κάποιου είδους εξέλιξη, επιμένουμε να εθελοτυφλούμε.

Προτεινω να ξανασκεφτείς το ζήτημα.

:-)) καλή χρονιά είπαμε;..

Βέβαια, το παράδειγμα της Νατάσας Παζαΐτη-Καραμανλή, η οποία από τη διετούς φοίτησης σχολή νηπιαγωγών της Πρίστινα μεταπήδησε στην Ιατρική του ΑΠΘ και εκείθεν στο Ταφτς της Βοστώνης, όπου, υπό την επίβλεψη του καθηγητή κ. Θεοχαρίδη στο διάστημα μεταξύ Αυγούστου/Δεκεμβρίου 1997 εκτέλεσε ένα μικρό πειραματικό κομμάτι της διδακτορικής της διατριβής, και όχι διδακτορική διατριβή όπως διαφημίστηκε, κατόπιν δε απέκτησε την ειδικότητα του χειρουργού, την οποία φτύνουν αίμα να αποκτήσουν φοιτητές σε λίστες αναμονής, είναι ένα απλό παράδειγμα των ικανοτήτων ενος έλληνα -και τί άλλο θα δούμε αν επιμείνουμε!

(πως τα καταπίνουμε αυτά τα χάπια για ελέφαντες, μου λες?)


10. στο Cinema:


Παρακολουθώ με ενδιαφέρον όσα ανεβάζεις και είναι όλα εκπληκτικά! Εμαθα ένα σωρό καινούργια πράγματα μέχρι τώρα και ευχαριστώ:-)

Η παρατήρηση του Ταρκόφσκι για το χρώμα με ξαφνιάζει. Δεν είχα σκεφτεί ότι το χρώμα μπορεί να αποδυναμώσει τη δράση σε μια ταινία.. δλδ πως ο θεατής εστιάζοντας στο χρώμα χάνει κάτι από τη δράση ή πως το ασπρόμαυρο αποδίδει τη δράση με περισσότερη δύναμη.
Πολλοί άνθρωποι λένε ότι βλέπουν ασπρόμαυρα όνειρα και μου είναι δύσκολο να το καταλάβω αυτό.
Αντιθέτως, η δική μου αντίληψη είναι ότι κάθε συναίσθημα έχει το δικό του χρώμα και αυτό προσπαθώ να αποδώσω με τη δουλειά μου: το χρώμα του συναισθήματος.. να κάνω το θεατή να νιώσει κάτι, κάποιο συναίσθημα, αυτό που θα του υποβληθεί από ένα χρώμα ή συνδυασμό χρωμάτων ή χρωματικών τόνων. Νιώθω το χρώμα σαν τη μουσική και, αν και ομολογώ ότι ένα μονότονο άκουσμα με βοηθά στην αυτοσυγκέντρωση που χρειάζομαι σε δημιουργικές φάσεις, δυσκολεύομαι να ανάγω τη μονοτονία σε κανόνα...


Καλή χρονιά εύχομαι από καρδιάς και καλή συνέχεια!:-))

--------------------------------

ΣΗΜ. Και όμως! ο ίδιος άνθρωπος τα έγραψε όλα αυτά. Νομίζω ότι μάλλον πρέπει να πάψω να σχολιάζω. Ηδη, έχω αραιώσει αρκετά... Αραγε έχουν να πουν κάτι οι κοινοτοπίες μου; Αναρωτιέμαι πόσες φορές έχω επαναλάβει τα ίδια και τα ίδια... Σάμπως αρχίζω να γερνώ, μου φαίνεται. Χρειάζομαι νέες παραστάσεις. Ιδωμεν!

one hour before the trip

Ενα ενδιαφέρον site που ανακάλυψα! Είναι το one hour before the trip και εκεί μπορείτε να διαλέξετε ήχους...

taparaponasas stoMIXER

Πάει και το ΝΑΤΟ, ξεφτιλίστηκε κι αυτό. Βρέχει εξακολουθητικά. Μέσα βρέχει, έξω βρέχει, πέρα βρέχει. Ηλιος πουθενά? Ελπίζω να κάνω λάθος. Στo MIXER πλέον τα παράπονα για τον κακό μας τον καιρό. Μπoρεί εκεί να βρίσκεται κάποια λύση. Βοήθειά μας...