ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Μου τηλεφωνεί η μικρή:

- Τι κάνεις μαμούλα μου;
- Μια χαρά ζουζουνάκι μ'
- Να σε ρωτήσω κάτι; να μου πεις τη γνώμη σου, ε
- Ο,τι θέλεις...
- Μαμά... να.. να.. να... ...?
- Εσύ τι σκέφτεσαι;
- Ε.. εγώ λέω.. να.. να.. να...
- Εχμ.. μάλλον έχεις δίκιο, άλλωστε εσύ.. να.. να.. να...
- Μπράβο μαμουλίτσα μου που συμφωνείς! μουτς!
- Να προσέχεις όμως, ε;
- Ναι! ουφφφ όλο αυτό μου λες.. να προσέχω και να προσέχω... φιλάκια!
- Σε φιλώ μωρό μου!

_______________________
ΣΗΜ. Αυτό είναι ένα τηλεφώνημα "κλασικό" και το θυμήθηκα σήμερα, όταν μου διηγόταν η κυρία Βάγια πόσο δεν συμφωνεί με την κόρη της και πως όταν τηλεφωνιούνται, σχεδόν πάντα μένει μια πικρία μεταξύ τους, «όλο μου λέει η κόρη μ' ότι της πάω κόντρα, ότι της βάζω εμπόδια», μου είπε τελειώνοντας τη διήγησή της. Τότε, της θύμισα τα δικά μου τηλεφωνήματα με τα παιδιά και υποσχέθηκε να δοκιμάσει.